Wellicht was de diefstal voorbereid want ze sloegen toe op het moment dat bewakingsagenten even werden weggeroepen. Ze boorden een gaatje onder het slot van de bestuurdersdeur en raakten zo in het busje. Dat het onderzoek van de gendarmerie richting boze, omvergereden en gehinderde renners zou moeten gaan, blijkt wel uit het feit dat ze het dure gps systeem lieten zitten.
Jawel, beste tourvolgers, het was weer een enerverende dag met hoogte- en dieptepunten. Uw verslaggever was er op tijd, daar boven op de Col de la Core. In alle vroegte bleek de top nog opmerkelijk verlaten. Toen de eerste wagens van de reclamecaravaan aan de horizon begonnen op te doemen, stapte Janientje uit de wagen, die haar op zo'n vriendelijke manier een lift had gegeven. De chaos die daarop volgde maakte het onmogelijk om nog met de voiture van de berg te geraken, en we zagen dan ook Bauke Mollema en Luis Leon Sanchez voorbij komen. Janientje stond al te roepen "Robbie, Robbie", maar de renner die zo vriendelijk naar haar zwaaide bleek Marco Marcato te zijn. Ruigh volgde even wel later op de eerste rijen van het peloton. Zodra de collone voorbij was, zijn we in de voiture gestapt en aan onze rit naar Cavanac begonnen. Welnu, daar geraak je niet zomaar, in de drukte van het chauvinisme. Via een omweg bereikten we wonderwel de voet van Plateau de Beille, een poging tot het rijden naar de top, werd vakkundig in de kiem gesmoord door een overtuigend lid van de Fransche vereniging van gendarmerieurs.Het bleek dat er op de top van de Col de Agnès nog tien renners over waren, maar op de plek waar uw verslaggever en z'n vakantiekracht stonden, bleken Mollema en Sanchez zich weer bij de koplopers te hebben aangesloten.
Via de gebruikelijke livestream van onze Belgische vrinden zagen we dat er op de slotklim een ware afvallingrace volgde. De Fransman Sandy Casar ging aan kop solo verder, terwijl in de achtervolging Leopard-Trek tempo maakte aan kop van het peloton. Robert Gesink haakte af, maar Rob Ruijgh hield knap stand in de groep der favorieten. Na een versnelling van Andy Schleck op tien kilometer van de finish moest de Limburger echter capituleren. De gebroeders Schleck probeerden beiden met een demarrage Contador uit te testen, maar de Spanjaard hield stand.
Op zeven kilometer van de aankomst demarreerde Jelle Vanendert, vandaag wonderwel niet gehinderd door hotemetoten in een vipbusje, uit de groep der favorieten. De toppers lieten de voor het klassement ongevaarlijke renner gaan, waarna hij een halve kilometer later koploper Casar bijhaalde. De renner van Omega Pharma-Lotto bouwde zijn voorsprong uit tot een halve minuut. Op vier kilometer van de finish ging Samuel Sanchez op jacht naar Vanendert, maar de winnaar van de rit naar Luz-Ardiden kon de Belg niet meer bijhalen. Morgen mag hij dus ook vertrekken in de bergtrui. Volgend jaar rijdt Jelle waarschijnlijk met zijn broer Dennis voor een nieuwe Belgische ploeg, gesponsord door de nu nog co-sponsor van Omega Pharma, namelijk Lotto. Daarnaast zou die Belgische formatie al de jonge sprinter Maxime Vantomme en klassementsrenner Jurgen Van Den Broeck hebben vastgelegd. Thomas Voeckler, het irritante, maar steeds groter wordende blok aan het been van de duur betaalde renners, blijft ook na de veertiende etappe aan de leiding van het algemeen klassement.
De dag vandaag met Janientje
Och lieve Gazetlezers, hoe moet ik u dit nu uitleggen. Jazeker, ik zat behoorlijk in de piepzak gisteren. Het valt niet mee om alle vaagheden te onthouden, waarvan ik me in mijn dagelijkse werk moet bedienen.Als verslaggeefster voor de Tourgazet Plagioto kan ik vrijuit mijn meningen, belevenissen en overpijnzingen ventileren, maar ik moet rekening houden of ze niet in conflict komen met de sencuurregels waaronder ik, ter ere van een plaats op het voor mij zo belangrijke bankje, mijn handtekening heb gezet. Ik kan me echt geen Boekestijntje veroorloven. De drang om de privacy en vrijheden van mijn medemensen te beschermen moet ik dagelijks onderdrukken omwille van de gedoogde cohesie. Niet getreurd, ik heb vannacht toestemming gekregen om deze vakantiebaan tot aan de laatste dag te volbrengen, en ik zal dan ook mijn best doen u te informeren over de voor mij zo bijzondere belevenissen in een wereld die ik voorheen niet kende.
Nadat de lieve jongens van VacanSoleil me bij Karel Kettingkast op de Col de la Core hadden afgezet, moest ik eerst wennen aan de ijle lucht en mijn één maat te klein geleende kleren. Vanaf deze plaats wil ik die aardige Italiaanse dame bedanken en haar beloven dat ik bij de eerste gelegenheid haar designer omhulselen zal retourneren. Natuurlijk was ik verheugd dat zoveel renners me al beginnen te herkennen ondanks die slechts één seconde durende blikken.Nu had ik al bekend dat ik vond dat LTD ook geen verkeerde uitstraling had en ik hem naast Johnny en Robbie tot mijn favoriete pedaalridders reken. Maar de blik die ik vandaag in zijn ogen zag..... Laurens is zwaar ten val gekomen. Hij mistte tijdens de afdaling van de Col d'Agnes een bocht. Ja, op een wel heel merkwaardige wijze, gezien de andere renners geen enkel probleem leken te hebben met deze buiging in de weg. Ten Dam kwam in de graskant terecht en ging over de kop. Hij blesseerde daarbij elleboog en had verwondingen in het gezicht. Ik zag hem zitten, teneergeslagen met de handen voor zijn hoofd, gelukkig werd hij al snel behandeld door de Tourdokter.
Respect, hij stapte weer op en reed verder, net als Jens Voigt die twee keer viel, maar daarbij niet echt lichamelijke schade op liep.Ik ben wel trots op die jongens hoor. Johnny en Laurens kwamen op tijd binnen en Robbie, ja Robbie die reed fantastisch. Hij vind natuurlijk zelf dat het nog beter kan, eerlijk waar, dat wordt een mannetje.....
Het was al donker toen we hier in Cavanac aankwamen, maar na een heerlijk warme douche en een maaltijd die meneer Gobin nog heeft klaargemaakt, voel ik me weer een stuk beter. Ik heb me op mijn hemelbed laten vallen en lees nog een stukje in het boek van Thomas Dekker dat Marianne Timmer hier een paar dagen geleden ongeintereseerd heeft laten liggen op de motorkap van een Rabobank Skoda.
Zijn naam toverd een gelukzalige glimlach op het gezicht van menige wielerliefhebber. Dekker verdiende als tiener een contract bij de juniorenploeg van de Rabobank en begon al snel naam te maken in het internationale wielerpeloton.
Hij bleek een zeer goede klimmer en een briljante tijdrijder, en boekte indrukwekkende zeges. Eindelijk had Nederland weer een renner die misschien de Tour de France kon winnen. In "Schoon Genoeg" vertelt Thomas Dekker het verhaal van zijn wielercarrière tot nu toe: van de in PDM-kleuren gespoten Concorde Aquila-fiets die hij voor zijn elfde verjaardag kreeg, tot zijn schorsing wegens dopinggebruik in 2009 en vervolgens zijn comeback dit jaar. Dekker steekt de hand diep in eigen boezem: "Alleen kei- en keihard trainen en complete toewijding kunnen je aan de top brengen en houden." Volgens zijn eigen boek weet hij het zeker; hij zal nooit meer dezelfde fout maken. Mocht u dit boekje ook willen lezen kunt u dit via de Link, die de Lisboa Notícias Engraçadas Jornal hier zal toevoegen, bestellen.
Voor vannacht wens ik u fijne dromen,
Janientje
Het was al pikke donker toen op enkele kilometers van de Cité de Carcassonne, Anne en Louis Gobin ons verwelkomde hun kasteel, Château de Cavanac, dat ze hebben omgetoverd tot een drie-sterren hotel. De kamers zijn prachtig, maar voor de rest kan uw verslaggever geen informatie vertrekken, of het moest zijn dat de afstand vandaag wel heel moeilijk te overbruggen was. Morgen bij daglicht kunnen we de schoonheid van dit optrekje en de omgeving waarin het staat gadeslaan en u hierover berichten.
Wij, mijn vakantiekracht en ik, doen het morgen rustig aan. Ook de niet-klimmers zullen erg blij zijn dat de Pyreneeën voorbij zijn en dat er twee dagen van relatieve rust aankomen. Morgen zal de rit er waarschijnlijk één voor de sprinters zijn omdat dit hun laatste kans is voor Parijs. Van Limoux aan het riviertje de Aude waar de Tour de l’Aude wordt verreden, en vorig jaar werd gewonnen door Marianne Vos, gaat het naar Montpellier. Het parcours over 193 kilometer is eigenlijk heel simpel uit te leggen. Het is zo goed als vlak, uitgezonderd een paar kleine heuveltjes. Na 82 kilometer ligt de Côte de Villespassans van vierde categorie. Het is niet helemaal vlak naar de streep, maar dit mag eigenlijk geen naam hebben. Eventuele vluchters zullen het niet gemakkelijk krijgen, omdat de laatste kilometers vanaf de tussensprint echt geen obstakels meer hebben. We hopen dat dit ook geldt voor de Panda, die zo langzamerhand toch moe begint te worden. Morgen mag de kleine Pandista zijn gebrom voor 24 uur staken, want het plan is om maandag, als de renners rusten, op het gemak richting de alpen te rijden.
Voor nu zeg ik u, Bon Noite
Karel Kettingkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten