Etappe 19, De tour even klinisch dood, Leve de Tour!

Ahwel beste Tourvolgers, U hebt het waarschijnlijk allemaal kunnen aanschouwen, de 19de rit van de Tour is uitgedraaid op een halve etappe. De Tour de France was voor een paar uur klinisch dood, leve de Tour! Door sneeuw, hagel en aardverschuivingen in de afdaling van de Col de l’Iseran werd de wedstrijd abrupt beëindigd. Deze heugelijke Tour zal de geschiedenis in gaan met een immer onofficiële winnaar, want geen van de renners heeft het hele parcours volbracht. Er zal altijd die ene vraag blijven bestaan: “Ja maar, als de 19^e etappe tot het eind zou zijn uitgereden, dan… “. Tja, wat dan? In tegenstelling tot voorgaande rondes, waar dopingzondaars uit het klassement verdwijnen en, met terugwerkende kracht, de uitslagen veranderen, zullen we het in dit geval nooit weten.

De tijden op de top van de Iseran telden. Daardoor wordt Egan Bernal de nieuwe leider. Of hij dat ook geweest zou zijn als de etappe tot aan het eind zou zijn gereden is nog maar de vraag. Geen ritwinnaar dus, maar wel een andere renner in de gele trui. De etappe van gisteren leek een beetje op een pensioenfonds constructie; uiteindelijk krijg je maar de helft. Het gebeurt wel vaker dat mensen vlak voor hun, steeds weer uitgestelde, pensioendatum de pijp aan Maarten geven (en dan hebben we het niet over die Ducrot), en zo ook in de halve etappe van gisteren. 

We zagen de treurige poging van Thibaut Pinot die zichzelf, tegen beter weten in,  had voorgenomen de schier onmogelijke opdracht uit te voeren om met een, vermoedde, gescheurde spier, de etappe uit te rijden. Na een lijdensweg van enkele kilometers, gaf de Fransman er in tranen de brui aan. Na de knotsgekke aanloop van de wedstrijd moest het zwaarste nog komen: de Col de l’Iseran. Halfweg de klim was het deze keer Geraint Thomas die als eerste de knuppel in het hoenderhok gooide. Hij werd gecounterd door de andere favorieten, enkel Alaphilippe kon niet volgen. Na de aanval van de Brit, was het aan zijn Colombiaanse ploegmaat om in het offensief te trekken: niemand kon het wiel van het jonge talent volgen, hij ging in één ruk richting de kop van de wedstrijd.

Bij de achtervolgers kon Steven Kruijswijk wel rekenen op de vooruitgereden De Plus, de jonge Belg was van goudwaarde en kon het verschil op klimgeit Bernal beperken tot één minuut. Alaphilippe moest op de top van de Iseran twee minuten inboeten, en het zag er naar uit dat er nog van alles mogelijk was. Maar dan doken de beelden van een ondergesneeuwde afdaling op. “Doorijden”, riep een boze Ducrot nog de huiskamer in. Maar niet veel later besliste de organisatie om de wedstrijd te neutraliseren en de eindstreep te trekken op de top van de Iseran.

Ook de Tour-etappe vandaag, van Albertville naar Val Thorens, wordt drastisch ingekort van 130 naar 59 kilometer. Volgens France Météo zal het vandaag behoorlijk gaan spoken in de Savoie. Er wordt nieuw en nog zwaarder onweer aangekondigd, met hevige regenval, hagel en forse windstoten. In Val Thorens valt het water nu al met bakken uit de lucht. De Cormet de Roselend en de Côte de Longefoy zijn geschrapt “omwille van de moeilijke weersomstandigheden en geregistreerde modderstromen”, meldt organisator ASO. We (nou ja, de renners) gaan van start in Albertville om 14.30 uur, en rijden rechtsreeks naar Moûtiers, van waaruit enkel nog de slotklim wordt beklommen. Niet ideaal voor Kruijswijk, maar doordat de weersomstandigheden ook nog een grote factor kunnen worden is het eigenlijk niet te voorspellen wat er vanmiddag te gebeuren staat. Ook voor de aankomst in Val Thorens zijn de voorspellingen niet goed. Het kwik zou tegen aankomsttijd niet hoger klimmen dan 9 graden. En de kans op onweer is 100 procent. Op dit moment staan de hemelsluizen boven de aankomstplaats alvast helemaal open. Dat wordt warme chocolade melk in plaats van bier…

Etappe 18. De conclusies in Valloire.

Bom Dia, beste Tourvolgers. Jawel, uw onraadreporter is veilig aangekomen in Huize Kettingkast en ondanks de vele kale zwarte vlaktes en menig in brand staand stuk bos vanuit de trein te hebben gadegeslagen, blijkt het op de eenzame heuvel allemaal in orde. Afgepeigerd en met een noemenswaardige 9 op de zweet-index, was ondergetekende net op tijd om de start van de etappe naar Gap te aanschouwen op het TV kanaal, waar ze uiterste inspanningen hebben geleverd om 2 grapjassen met geen enkele notie van wielrennen als commentatoren aan te nemen, namelijk het Duitsche One-HD, alwaar ze tenminste de gehele etappe uitzenden.

Wellicht was het enige spannende aan de rit, de schermutselingen op de Col de la Sentinelle tussen Der Tony en Robot Rowe. De mannekes zeiden achteraf sorry, maar je moet er niet aandenken als door de dwaze capriolen van Rowe, Kruijswijk was gevallen en nu uit het klassement was geduikeld. De tegen reactie was natuurlijk ook niet zonder gevaren. Het kan dan allemaal wel in het heetst van de strijd gebeurt zijn, goed te praten is het niet. Met de Italiaan Trentin als winnaar, die aan de boom schudde op de laatste beklimming, en Mollema die met het ritme van buigende wilgentakken toch nog als vierde over de meet kwam, kon de focus al snel verlegd worden naar de dag van vandaag.

Het peloton ging vanmorgen al vroeg van start zonder Søren Kragh Andersen, de zitvlakblessure was te pijnlijk geworden, volgens de ploegleiding, die langzaam aan het team uiteen ziet vallen en waarbij menige renner de keuze maakt om te verkassen. Louis Vervaeke bijvoorbeeld, de renner die naar Team Sunweb gehaald werd als helper voor kopman Tom Dumoulin, heeft het niet meer naar zijn zin. Hij had een prachtig statement in petto om aan te geven waarom hij het team wil verlaten: “Voor mij is het heel belangrijk dat ik mij kan amuseren. Koersen is meer dan naar je werk gaan. Soms moet je ook gewoon een keer koersen en op je gevoel moet afgaan, dan kan een renner meer dan als hij van de ploegleiding een rolletje opgelegd krijgt”.

Het protest dat de ploegleidingen van Der Tony en Robot Rowe hadden ingediend heeft niet mogen baten, dus ook zij stonden helaas niet aan de start. Die uitkomst had Laurens ten Dam al voorspelt in de Avond Etappe van de immer charmante Dione, waarbij de redactie van het programma net iets meer talent heeft dan de producers achter het commerciële Tour de Jour van RTL. Daar hebben ze de valsspeler Boogerd er nog steeds niet uit geflikkerd en dat zijn mentaliteit ook als ploegleider een gevaar is voor aankomende talenten bleek wel in de discussie die hij gisterenavond had met Roy Curvers, die de enige zinnige opmerking maakte: 'Ik sta achter die No Needle Policy' Volgens Boogerd gebeurt het in meerdere sporten dat atleten via een naald extra water toegediend krijgen (in zijn geval aangelengd met wat stimulerende middelen), en dat het geen kwaad kan. “Tja, wat moet je anders”, volgens de doping expert, “je moet toch zo snel mogelijk herstellen van de inspanningen”. Het antwoord van Team Sunweb-renner Curvers was geniaal en hij vindt dat je dan een grijs gebied betreedt en dat je een etappe of ronde op eigen kracht moet kunnen voltooien. En als dat niet gaat? Dan heb je gewoon geen talent genoeg om een goede wielrenner te zijn!

Het zal u niet verbazen dat uw verslaggever al snel genoeg had van het ondeskundige gebrabbel van Duitsche commentatoren en al snel zijn toevlucht zocht bij de NOS, die voor de verandering ook al vroeg met de uitzending was begonnen. Een uitermate vermoeiend begin van de etappe werd voorgeschoteld, het gene uw reporter, onder het genot van het verhapstukken van heerlijke Hollandsche krentenbollen, die mevrouw Kettingkast te samen met wat rokerij naar Portugal had verstuurd, heeft gade geslagen. Met uiteindelijk als gevolg een grote kopgroep van diverse pluimage, heeft uw reporter zich tegen twaalven (plaatselijke tijd) definitief neergevlijd op de bank.

Al snel bleek dat na de diskwalificatie van Der Tony gisteren, en het protest dat de Supermakt ploeg daar op aantekende, hadden de afgevaardigden van de Internationale Wielerunie een plaagstoot bedacht en pikten de renners als Bennett, De Plus en Kruijswijk eruit voor een dopingcontrole op een hoogst uitzonderlijk tijdstip namelijk net één uur voor de start. En nee, ze werden in hun voorbereiding niet alleen gestoord voor een “plasje”, maar het ging daadwerkelijk om bloedcontroles. Naast de inval bij Jumbo-Visma zouden er ook controles zijn uitgevoerd bij Team Ineos en gele trui Julian Alaphilippe. Die laatste werd om 6 uur in alle vroegte gecontroleerd. Van alle renners uit de top vijf bleef natuurlijk de Fransoos Thibaut Pinot verschoond van een controle, niets wordt aan het toeval overgelaten om er voor te zorgen dat de kans op de juiste Franschman in de gele trui zo goed mogelijk wordt gefaciliteerd.

Na een uurtje van half dichte ogen en een duidelijk te kort aan cafeïne werd u reporter opgeschrikt door een commentaar van Dijkstra en zag dat Bennett, de belangrijkste helper van Kruijswijk, moeite had om weer op z’n fiets te stappen na een duikeling op hoge snelheid. Het lijkt wel of al die geluksmomenten van de eerste week worden bestraft met een gelijk aantal tegenslagen binnen de Supermarkt ploeg. Terwijl Bennett zijn weg terug probeerde te vinden richting peloton, is uw reporter naar de koelkast gelopen. Zo’n flesje Panache is het juiste drankje om een Portugese siësta mee te beginnen. Het peloton volgde het voorbeeld van onder getekende en besloot zich ook een lunchpauze tempo aan te meten. Een half uurtje later wordt de knuppel in het hoenderhok gegooid door de Movistar renners met als gevolg dat er maar een klein groepje klassement renners en hun helpers overbleven. Met als voorlopig pluspunt dat Kruijswijk zijn kompanen De Plus en Bennett nog bij zich had.

Het bleek al snel dat De Plus het niet zou redden vandaag om zijn kopman te helpen en terwijl Quintana als eerste over de streep kwam, gevolgd door Bardet, waren de woorden van Dijkstra te pijnlijk om aan te horen; Bennett weer gevallen in de afdaling. Eigenlijk is het verdikt van de dag redelijk simpel. Quintana wint koninginnenrit, Wellens verliest bolletjestrui aan Bardet en Alaphilippe behoudt geel. Kruijswijk zakt naar de 4^e plaats en zijn teammaatjes rijden op hun laatste radertjes. Wat dat alles gaat betekenen voor morgen? Het lijkt allemaal ongewis, er kan nog van alles gebeuren. Het zou zomaar kunnen dat pientere Pinot ook uit de bus gerukt wordt voor de start, om een bloedmonster in te leveren of wellicht dat dhr. Boogerd nog opgepakt wordt vannacht op weg naar België, met wat zakjes vloeistof en naalden in z’n auto, er schijnen daar in Brabant nogal wat dealers te zitten. Laten we 1 ding hopen, en dat is dat de tweede spierherstel-operatie die Wout van Aert moest ondergaan een succes was. We zien morgen wel wat de uitkomst van alle berg taferelen is als we de conclusies trekken in Tignes.

Etappe 16, van rustdag via Madrid en Gap naar de Alpen

Welnu, beste Tourgazet Plagiato volgers, uw onraadreporter schrijft dit bericht vanuit de nachttrein van Madrid naar Lissabon. Nee, zo u mocht denken dat het eenvoudig is om van Pau naar Tomar, in Portugal, te geraken met openbaar vervoer, heeft u het Europese treinrail web aardig overschat. Zeker gezien uw verslaggever in begeleiding van een viervoeter is, blijkt het reizen bijna ondoenlijk. Gelooft u mij, het is geen makkelijke opgave om een hond uit te leggen dat de trein niet stopt en klaar onmogelijk om de werking van zo’n schijthokje, aan het begin van de coupe, fluitend te interpreteren als.. nu ja laat ik uw verbeelding de uwe laten.

De rustdag was dus helemaal geen rustdag, maar een aaneenschakeling van bussen, halteplaatsen, vooroverbuigende dames op hoge hakken, uitwerpselenzakjes en gemiste aansluitingen. Gelukkig vond ondergetekende het diervriendelijke Hotel Caballero Errante, aan de Calle Pinos Alta, niet ver van het station Madrid Chamartín. Helaas moesten er twee nachten geboekt worden, omdat de trein pas om middernacht zou vertrekken en uw reporter geen zi had om vanaf 11 uur uit te checken en een dag en avond rond te dwalen in deze stad. We hebben de dinsdag doorgebracht met wat wandelen en natuurlijk het kijken naar de etappe. De sprint was zoals die was en daar valt weinig over te zeggen, anders dan dat er geen Nederlandse overwinning was.

Het meeste nieuws vandaag kwam uit ze zij-perikelen van de Tour. Zo zal onze Cees Bol niet meer van start gaan in de zeventiende etappe, hij viel vandaag en de ploegleiding wil - met het oog op de drie loodzware Alpenetappes - geen risico’s nemen met de jonge Nederlander. Wel jammer want Cees had waarschijnlijk liever zijn verjaardag, zaterdag, gevierd te midden van het peloton. Bol is de tweede opgever bij Sunweb na Wilco Kelderman.

Eerder was er al het goede nieuws dat Wout van Aert het ziekenhuis van Pau kon verlaten. Hij wordt met een ambulance van Eurocross naar een geheime locatie in een ziekenhuis in België of Nederland - een hospitaal waar het team nauw mee samenwerkt - gebracht. Daar vindt een laatste check-up plaats. Als blijkt dat het transport vlekkeloos is verlopen, keert Van Aert van daaruit huiswaarts. Wout had alweer praatjes en verklaarde dat hij dacht dat de dokter een beetje aan het overdrijven was dat het wel twee maanden kon duren voordat hij weer op een fiets kan gaan zitten.

Hebt u ook vernomen dat Lance Armstrong voorspelt dat Steven Kruijswijk de Tour de France gaat winnen? Uw verslaggever begrijpt nog steeds niet dat die oplichter, die na zijn dopingbekentenis zeven Tourzeges kwijtraakte, een podium krijgt om ook maar iets over de wielersport te zeggen, waarvan hij het imago zo heeft beschadigd. Natuurlijk hopen we allemaal dat onze Neerlands hoop in DeMoulin-loze dagen uiteindelijk met een gele trui aan op het schavot in Parijs zal staan. Maar we hebben de voorspellingen van het voormalig Mart-idool daar niet voor nodig. Net zo min als dat we tips en tricks uitgelegd willen hebben aan de Tour de Jour tafel in Breda van zo’n, van zijn sokkel gesodemieterde, infuus aanhanger. Nu het Roompot wielerteam opzoek moet naar een nieuwe sponsor, is dat gelijk een goede reden om die zogenaamde ploegleider met een voorkeur voor minder frisse opfris methoden, de laan uit te sturen en een eventuele nieuwe geldschieter duidelijk te maken dat de tijden van conditie manipulatie tot het verleden behoren.

Uw onraad reporter zal hoogstwaarschijnlijk weer voor aanvang van de live-uitzending, vanuit het Fransozenland, zich op de vertrouwde bank kunnen manoeuvreren.  De bosbranden in de regio zijn door de zuidwestelijke wind op dit moment geen bedreiging voor huize Kettingkast, maar het geeft een beter gevoel om toch aanwezig te zijn om het fort op de heuvel voor eventuele vurige aanslagen te verdedigen. Gelukkig is er de zender One, van het Duitse ARD, dat de etappe in z’n geheel uitzend en dus hoeft uw verslaggever niet te wachten tot de NOS halverwege de wedstrijd beelden op de publieke omroep beschikbaar stelt. Wie zal er in het geel staan aan het eind van deze dag? Ik hoop met u dat Kruijswijk zo scherp en geconcentreerd blijft als hij nu lijkt te zijn en niet zoals Thomas – die tweede staat in het klassement – in een af andere situatie terecht komt en van z’n fiets wordt geslingerd. We kunnen ons allemaal nog die sneeuwbult voor de geest halen, en een ongeluk kan in een flauw bochtje liggen zoals Jakob Fuglsang heeft ondervonden. Fuglsang stond negende in het klassement, op 5’27” van Julian Alaphilippe en is dus ook zware kneuzingen aan een hand, armen en knieën, met een ambulance afgevoerd.

Vandaag dus tweehonderd kilometer fietsen door het zuid-Fransche landschap, met als eindbestemming Gap. Het peloton koerst eerst door de Rhônevallei, met zijn relatie vlakke wegen, op weg naar Orange. Als dat geen voorteken is weet ik het ook niet meer, want deze stad was ooit de hoofdstad van het gelijknamige vorstendom, dat in de zestiende én zeventiende eeuw werd beheerst door, de latere groot aandeelhouders van Shell, familie Oranje-Nassau. De renners blijven niet zo lang als de Oranje-Nassau’s, want zij koersen verder richting het oosten, naar de voet van de eerste klim van de dag: de Côte de La Rochette-du-Buis, waarna het vervelend omhoog blijft lopen naar de Col de Mévouillon. Het is nergens écht lastig, maar het is ook nergens écht vlak, met mooie glooiende wegen naar de Col de la Sentinelle, die op 8,5 kilometer van de meet ligt in Gap. Gaat u er dus maar lekker voor zitten!

Etappe 15, Eerst Foix, dan vuur.

Welnu, Beste Tourgazet volgers, de aanloop naar de laatste beklimming in de etappe naar Foix was een ritje op de pijnbank voor vele. Het zou de hele dag spannend zijn, zowel voor echte fans als voor neutrale kijkers. Maar het kwam er uiteindelijk op neer dat in de slotfase van deze Pyreneeënrit naar Prat d’Albis Julian Alaphilippe in z’n gele trui ongewild moest afhaken bij het groepje waarin Kruijswijk z’n uiterste best deed. Thibaut Pinot vond in de bodem van zijn energie voorraad nog net ietsje meer, maar de top 3 van het klassement bleef de zelfde samenstelling en volgorde behouden.

Eigenlijk was de overwinning van de ene helft van de tweeling maar bijzaak, wat niets afdoet aan de geweldige prestatie waarmee Yates zijn tweede ritzege behaalde. Wat wel van belang kan gaan zijn in de laatste week is dat Pinot flink opgeschoven is in het algemeen klassement, tot de vierde plaats op drie seconden van Kruijswijk. Het was goed om te zien dat de Nederlandse kopman van het Supermarkt team weer kon rekenen op de steun van Laurens De Plus en George Bennett, alhoewel men zich moet afvragen of er niet te veel gevraagd wordt van de nog jonge Belg met z’n bonuskaart nog lang niet vol. Team Ineos met Woutje Poels en z’n kopmannen hoefden alleen maar te volgen, en dat kon wel eens de redding geweest zijn voor die ploeg, want vergeleken met vorig jaar is de “schwung” daar wel een beetje minder.

Uit het verleden weten we dat de kracht van Kruijswijk ligt in de laatste week van een grote ronde en die kan daarom wel eens enorm spannend worden. Het kan nog alle kanten op en het podium in Parijs is zeker nog voor een 6 tal renners bereikbaar. Uw onraadreporter zal dat helaas niet vanuit de berm langs het parcours kunnen volgen. De hel is weer losgebroken in de centrale regio van Portugal waar ook zijn thuis gelegen is. Een groot gedeelte staat in lichterlaaie, dorpen worden ontruimt en honderden hectares natuur, landbouwgrond, boerderijen en huizen gaan verloren. Omdat deze inferno vooral zijn oorzaak vind in een onderliggend winstbejag van corrupte politici en georganiseerde criminele organisaties – de meeste van deze bosbranden zijn aangestoken, soms zelfs met explosieven – die zich schuilhouden achter hun multinationals met grote belangen in de papier industrie en waarbij nu een zorgwekkende aanvulling is gekomen met de vondst van lithium. De branden woekeren precies daar waar de overheid mijnbouw concessies gaat verkopen.

Uw onraadreporter gaat dus afscheid nemen van zijn reisgezel, die belooft heeft voor de rest van de Tour wel zorg te zullen dragen voor de illustraties en de huurwagen netjes teug zal brengen op haar weg terug naar Nederland. Uw verslaggever zal het dus moeten doen met zijn persoonlijke contacten binnen het circus van de wielerwereld en de beelden van NOS en de Belgen (en voor het begin van de etappes de Duitse zender One, die niet wachten tot tien minuten over twee voor ze met de uitzending beginnen). Morgen dus geen rustdag maar een lange busrit van Pau naar Madrid, vanwaar de trein genomen zal worden. Niet te min verheugen we ons op een spannende derde tourweek vanaf Dinsdag.

Etappe14, Tourmalet toeren en tranen

Het begon met wij­water en een kaars die ze had gebrand zodat haar Wout Parijs zou halen. Maar alle rituelen in Lourdes waren te vergeefs, het eindigde helaas toch in een ziekenhuis in Pau. Sarah De Bie, alias mevrouw Van Aert, heeft het wel gehad meet kaarsjes branden. Ondanks dat gisteren een van de machtigste wielerberg der wielerbergen een mooie Tour der Fransozen dag voor ons in petto had, blijft het beeld van een in paniek rakende renner, liggend op het asfalt, het beeld dat niet verdwijnt. Het is zo’n typisch “Hoogerland prikkeldraad” moment dat definitief tot de geschiedenis van de Tour behoort.

Het magnifieke rijden van zijn team, op weg naar de top van de Tourmalet, was een soort van pijnstiller voor van Aert, waarbij in acht genomen moet worden dat de morfine ook een bijdrage leverde. Het bleek dat het Supermarkt team opgewassen was tegen de, concurrentie opkopende, formatie die ondanks het computeriseren en dehumaniseren van fietsslaven moest ondervinden dat wielrennen meer is dan het programmeren van wattages. Bij de Supermarkt formatie grepen ze gewoon een andere jonge Belg van het schap die zijn kopman tot op twee en halve kilometer van de top bracht, ondertussen er voor zorgende dat vele zich genoodzaakt zagen een tandje lichter te schakelen en daarmee de kopgroep uitdunde tot slechts een kleine elite van de dagkoers.

Kruijswijk, Bennett, ploeg leider Frans Maassen: allemaal kwamen ze ‘Pluske’ op de schouder kloppen en bedanken aan de ploegbus. De jonge Belg had dan ook berenwerk gedaan voor zijn kopman. Hij nam de complimenten aan in een uitzonderlijk frisse gemoeds en lichamelijke toestand. Kruijswijk deed dus een goeie zaak in het klassement en zit Geraint Thomas nu op de hielen voor plek twee. De Plus had aan één blik genoeg van Kruijswijk: “Hij knikte en gaf aan dat het prima ging. Ik wist wat ik moest doen: een strak tempo opleggen”, zei de jonge Belg, “Toen ik aan het afzien was, heb ik ook even aan Wout gedacht”.  Daar haalde hij moed uit, maar de grote motivatie is natuurlijk Kruijswijk. De Plus omschreef de opstapelende motivatie van de ploeg op filosofische wijze: “We hebben niet de gele trui, maar we hebben wel een gele droom. Steven heeft de kans van zijn leven. Of hij de Tour gaat winnen, weet ik niet, maar hij heeft er nooit zo goed voorgestaan. We moeten wel nog Alaphilippe kraken. Geen idee hoe we dat gaan doen. Hij is nog altijd buitengewoon, maar ik geloof erin. Ik vind dat het er geweldig uitziet voor ons. Steven is iemand die nooit kraakt, normaal wordt hij alleen maar sterker en sterker.”

Vandaag is dus gewoon als iedere dag in de Tour. Een dag van de waarheid. We zullen vanmiddag in Foix zien of de droom dichterbij komt of in duigen valt. Uw onraadreporter heeft een lange nacht achter de rug en zal zich nu op deze zondagmorgen te goed doen aan de nodige cafeïne en energie. Over de belevenissen op de terugweg, naar onze overnachtingsplek, zal ik misschien in de toekomst nog eens berichten. Het zou zomaar een succesvol filmscript kunnen worden. Nee, niet over hoe je een berg bestijgt, maar hoe je naar beneden komt….