De geschiedenis van deze etappe van vandaag is snel verteld en was kenmerkend voor deze Tour. Al snel na de start slopen drie Franse renners weg en ze kregen Nikki Terpstra en de Rus Ignatiev mee. Ze kregen nooit meer dan een kleine vier minuten voorsprong en werden op tijd ingerekend door de HTC-trein. Ignatiev haakte af en Terpstra spartelde nog even door, maar was er ook aan voor de moeite en de rode rugnummers voor de strijdlustigste renner. Cavendish maakte het weer probleemloos af. Enkel Farrar kwam in de buurt, maar strandde aan zijn achterwiel. In het puntenklassement slaat hij ook een grote kloof op Rojas en Gilbert.Na de rustdag morgen volgen twee lastige ritten naar Gap en Pinerolo waar Rojas en Gilbert eventueel kunnen scoren. Dan is er nog het duizelingwekkende Galibier-tweeluik, de tijdrit in Grenoble en zondag de slotrit op de Champs Elysées.
"Ik heb nul procent kans om de Tour te winnen", is het antwoord van geletruidrager Thomas Voeckler op degenen die hem als mogelijke winnaar van la Grande Boucle naar voren schuiven. Gisteren bombardeerde Lance Armstrong de olijke, maar oh zo irritante Franschman met de karakterkop nog tot Tourfavoriet en de hele chauvinistische natie hoopt heimelijk op een enorme stunt. Voeckler maakt zich geen illusies over een mogelijke eindzege: "Ik concentreer me gewoon op mijn werk op de fiets. Ik ben hier niet om de Tour te winnen, ik denk zelfs niet dat ik ook maar een kleine kans maak." Voeckler kwam de Pyreneeën met de besten door. "Maar ik denk niet dat ik hetzelfde niveau als de favorieten zal blijven halen in het hooggebergte. Dat ik hen kon volgen was een extra motivatie, maar ik weet dat me in de Alpen moeilijke tijden te wachten staan." 
De druk van de Fransche natie ligt op de schouders van Voeckler, maar hij blijft kalm bij de zaak: "Natuurlijk wil iedereen de Tour winnen, en Frankrijk wacht al sinds Bernard Hinault op een eindzege. Maar ik ga niet liegen tegen het publiek. Ik zal alles geven, maar de Tour winnen ga ik niet doen." Op de hulp van de andere Fransche ploegen denkt Voeckler niet te kunnen rekenen: "In de bergetappes kan je eigenlijk ook niet helpen. Ofwel heb je goede benen en kan je volgen, ofwel niet. Het is niet vergelijkbaar met de vlakke etappes. Ik verwacht ook geen hulp van iemand anders, enkel van mijn ploegmaats.". 
Deze Gazet Plagiato komt u toe vanuit Château de Cavanac, Gelegen aan de voet van de Corbieres wijnregio, zo'n 5 kilometer van de Cité de Carcassonne. Het originele kasteel, gebouwd in de 17e eeuw, ligt op een landgoed van wijnhellingen, waar al sinds generaties een heel goede wijn wordt geproduceerd. Het kasteel werd omgetoverd tot een 3-sterren hotel, waar we gisteren avond gastvrij werden ontvangen en waar meteen de rustige romantische atmosfeer mij en m'n vakantiekracht opviel. Anne en Louis Gobin hebben zich het gastheer- en gastvrouwschap perfect eigengemaakt en geven je direct het gevoel welkom te zijn.
Vandaag ontdekte ik dat de muren van de oude stal, nu verbouwd restaurant, versierd zijn met relekwieën uit de geschiedenis van het kasteel. Een mooie herinnering aan het leven van de vorige adelijke bewoners. Ik heb deze middag, tijdens het televisieverslag, van diverse lokale gerechten genoten, slechts de door Louis Gobin aangeboden foie gras met vijgen heb ik afgeslagen. Ik ben absoluut geen vegitariër, maar die zogenaamde lekkernij gaat me te ver. Jazeker, het speenvarken, vergezeld met een heerlijke wijn die hier op het landgoed Cavanac is geproduceerd, smaakte hemels! 
Janientje en Mevrouw Gobin waren laat terug. Tè laat volgens Louis die, met zijn Zuid-Fransche temparament, dat niet onder stoelen of banken stak. Ook de verontwaardiging was groot bij uw verslaggever toen ik, na het aanzien van drie paar nieuwe schoentjes en het aanhoren over hoe mooi Montpellier wel niet was, van een stamelende vakantiekracht moest vernemen dat ze vandaag geen wielrenner had gezien. Ahwel, ze heeft toch nog een verslag gemaakt. Buiten het ontbreken van Tournieuws, is dit verlag geheel voor haar eigen rekening.De dag vandaag met Janientje.
Zo, vandaag waren de rollen eens omgedraaid. Karel vond dat hij een rustdag kon inplannen omdat de etappe voorspelbaar was, en hij er vanuit ging dat Cavendish de eindspurt zou winnen. Dat kon hij dan ook wel via de TV volgen, en omdat we morgen een lange rit naar de Alpen voor de boeg hebben, klonk mij dat ook wel overtuigend in de oren. Ik vond echter dat één van ons op z'n minst bij de finish aanwezig moest zijn. Anne Gobin, de eigenaresse van het kasteel waarop we verblijven, leek het wel leuk om mee te gaan.Toen we in Montpellier richting de binnenstad reden, zagen we een bord met de mededeling dat er in het centrum meer dan 12.000 parkeerplaatsen zijn. Nadat wij onze auto in de garage van Triangel geparkeerd hadden, en naar boven gingen bleek op de volgende etage een geweldig inkoopcentrum te zijn. Een paar uur later en drie paar schoenen rijker kwamen we een grote roltrap uit op het Place de la Comédie net naast het Office de Tourisme waar wij even een kaart haalden.
Montpellier schijnt al te bestaan sinds de 10de eeuw, en is klaarblijkelijk nu een van de levendigste, meest bruisende en dynamische steden in Zuid-Frankrijk. Het grote voetgangerscentrum, de middeleeuwse straatjes, de heerlijk geurende markten en de vele terrassen, hebben me doen genieten van deze stad. Aan Place de la Comédie ligt ook de Opéra Comédie waar het plein zijn naam van weg heeft. Hier vonden we de mooiste en leukste terrassen, en vandaar dat we 3 drankjes later via Place de l'Oeuf, langs de fontein Trois Grâces, oftewel "De drie Gratiën", naar Rue de la Loge liepen waar we gelijk de imposante Arc de triomphe zagen en rechts daarvan het Palais de Justice.
Toen we onder de triomfboog door liepen en de heldendaden van Lodewijk XIV, die in de erepoort vereeuwigd zijn, in ons hadden opgenomen, liepen wij naar de overkant waar de Promenade du Peyrou is. Om het omringende landschap, tussen de Cévennes en de zee, te zien en te voelen, moesten we wel langs deze promenade wandelen. Het Château d'Eau vormde de blikvanger van deze Promenade du Peyrou, een soort park dat niet ver van het stadscentrum ligt , en een van de rustige plekjes van de stad bleek te zijn. Daar liepen we aan tegen het reusachtige standbeeld van Lodewijk XIV te paard, de Triomphe boog aan de overkant was hem waarschijnlijk destijds niet groot genoeg.
Op de informatie van de stadskaart las ik dat in de 16de en 17de eeuw Montpellier het centrum van het protestantisme was geworden, en dat in 1622 Montpellier acht maanden lang werd belegerd door Lodewijk XIII waarbij van de middeleeuwse gebouwen niet veel overbleef. De stad blijkt hiervan alleen maar voordeel gehad te hebben want er werden grote herenhuizen gebouwd met binnenhoven en met fantasitsche stenen trappenhuizen. De St. Pierre is het enige godshuis van de stad dat de godsdienstrellen van de zestiende eeuw voor een deel overleefde. Als je van de Promenade du Peyrou naar links kijkt zie je het 17de eeuwse bisschoppelijk paleis naast de Cathedrale Saint Pierre, die is gebouwd op de plaats waar vroeger een 14de eeuwse kerk stond. In 1536, zo ontrafelde ik uit de Franse brochure bij gebrek aan een Engelstalige, kreeg de huidige kathedraal de titel kathedraal, toen de bisschopszetel van Maguelone naar Montpellier verhuisde. Aangezien ik nogal nieuwsgierig ben, liepen we maar eens naar binnen om dat een beetje aan te kijken.
Na enige tijd rondgedwaald te hebben in die geweldige stad, vonden we weer een leuk terrasje en kon ik de tassen met drie paar schoentjes even naast mijn stoel zetten.
Het was een aangename verlichting van mijn arm en rechterhand, en na een half uurtje verdwenen langzaam de rode striemen van de plastic handvaten. Het was op dat moment dat ik op mijn horloge keek om te constateren dat het inmiddels over zessen was. Ook Anne schrok van de zo snel vergane tijd, en we moesten ons zelfs haasten om voor negen uur in het kasteel terug te zijn. Normaal verzorgt Anne de bediening in het restaurant, waarvoor haar man zulke lekkere maaltijden maakt. Halverwege de terugweg had ze eindelijk genoeg moed verzameld om hem te bellen. We konden met geen mogelijkheid op tijd terug zijn voor het diner, en ik moest Dhr. Kettingkast spijtelijk mededelen dat ik de finish van de etappe compleet gemist heb.Op het moment van het laaste beetje daglicht heb ik gelukkig nog een onderdompeling kunnen ervaren in het fantastische zwembad dat Anne en Louis hier bij het chateau hebben aangelegd. Karel vond dat ik toch een bijdrage moest leveren en vond het ongepast om in plaats van achter de laptop mijn verlag te maken, gewoon schaamteloos te genieten.
Zonder autorisatie van de redactie wilde ik u toch mee laten beleven hoe zo'n dag in Montpellier erg gezellig kan zijn.
Morgen dus de lange reis naar de Alpen....
voor nu ga ik eerst nog een keer mijn nieuwe schoenen passen daarna......
welterusten en een goede nachtrust.
Janientje
Nikki Terpstra kreeg vandaag dus de rode rugnummers toebedeeld, waarmee hij overmorgen aan de start zal verschijnen. "Ik wist dat we 99 op de 100 keer ingelopen zouden worden. Ik ging ervan uit dat ik het niet zou halen op het einde," reageerde hij tegen het Belgische Sporza. Toch demarreerde hij nog in de slotfase. "Maar op vier kilometer van het einde liep het verschil toch weer wat op. Ik dacht: als ik het nog over dat bergje kan trekken, haal ik het misschien. Maar dat lukte net niet. Ik hou er de strijdlust aan over, dat is toch een erkenning. Nu heb ik niet de hele dag voor niets gewerkt."Andy Schleck werd gisteren na de finish op Plateau de Beille onderworpen aan twee dopingcontroles, en dat in amper een uur tijd. Eerst had hij al moeite om te plassen vlak na de finish, wellicht door de warmte of omdat er enig schaamtegevoel was over het niet al te moedige rijden. Nog geen uur later was het weer prijs in het hotel.
De Luxemburger was daar duidelijk niet bij mee en liet zijn ongenoegen blijken in drie tweets op Twitter. "Ik klaag normaal nooit over dopingcontroles, maar vandaag had ik er een na de finish en een nadat ik arriveerde in het hotel. Kom op UCI en AFLD!! De controle gebeurde in het hotel, waar ik met mijn urinestaal door het drukke restaurant moest lopen langs tafels waar mensen aan het dineren waren! Bovendien zat er maar een uur tussen. De volgende keer moeten jullie iets beter communiceren, want dit is niet goed genoeg en duidt op een gebrek aan respect voor de renner," besloot een verbouwereerde Andy Schleck.
Morgen gaat uw verslaggever de Panda weer pijnigen met een ritje naar de Alpen. Het afscheid van de luxe in Château de Cavanac zal betreurend zijn. We hebben het hier heel goed naar de zin, maar de Tour gaat verder. Terwijl u waarschijnlijk via radio, tv of internet de bekende persconferenties voorgeschoteld krijgt en de roddelmachine over wie volgendjaar waar rijdt op volle toeren zal draaien, zal uw reporter zich concentreren op de wegen en vooral de bermen. 
Oh jawel, er zijn voor morgen wel wat ontmoetingen gepland, maar of we die in onze agenda kunnen wegvinken blijft vooralsnog een welgemeend voornemen.Voor nu wens ik u, ook namens Janientje,
Bon Noite
Karel Kettingkast
PS. Mocht u ooit verlegen zitten om een overnachtingsplek als u door het Fransche landschap reist: Château de Cavanac, 11570 Cavanac - Tel : 04.68.79.61.04 - Fax : 04.68.79.79.67 - infos@chateau-de-cavanac.fr
Anne en Louis Gobin zullen blij zijn u te mogen verwelkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten