Het was een
mooie, spannende dag voor de neutrale wielerliefhebber, beste Tourgazet Plagiato
lezers. Een historische startplaats en uiteindelijk een apotheose op de steile
hellingen van een berg die alleen heroïsche overwinningen duldt. Het was Michael
Woods die de grootste zege uit zijn carrière boekte en zich daarmee toevoegde
aan het illustere rijtje winners op de iconische Puy de Dôme. Voor volgers,
zoals uw onraadreporter, die tegen beter weten in een glimp van nationale aanvalsdrift
proberen waar te nemen, was er slechts de voorgeprogrammeerde aflossingsbeurt
van Wilco Kelderman, daar moeste we het mee doen. Mollema en Geesink zijn er
door verkeerde ploegbaas beslissingen niet bij en Woutje Poels lijkt wel een soort
kroongetuige die zich anoniem schuil houdt in het Peloton. Het Nederlandsche
Openbaar Ministerie zou er goed aan doen om hem als adviseur te rekruteren.
Matteo Jorgenson was zeker geen grijze pelotonmuis en zat net als Woods mee met
de vroege vlucht, maar reed op een kleine vijftig kilometer van het einde in
zijn eentje weg. Hij begon met een mooie voorsprong aan de slotklim, maar de
energie voorraad was net een kilometer te weinig, waar door de “op en d’r over”
van Woods niet kon worden voorkomen. Gelukkig zijn er nog renners waarvoor niet
iedere berg gewoon een berg is en de historische waarde van een eventuele
overwinning op deze, voor het eerst sinds 35 jaar, beklommen Puy de Dôme, als
het hoogst haalbare zien als het gaat om een Tour etappe.
Acht minuten achter
de memorabele feiten aan, vochten Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard een tweestrijd
uit, waarin de Sloveen acht seconden wist terug te pakken. De rest van de top
tien renners moest afhaken en Vingegaard kon nog net als leider van het
klassement de eerste rustdag in. Rusten voor de renners, een beetje masseren,
fietsen, eten en vooral veel slapen aldus Fabio, die nadat hij ruim binnen de
tijd, direct over de finishlijn omdraaide om met een goed humeur bij Dione aan
de Avondetappe tafel, tegenover een zogenaamde wieler analist – die helemaal
geen ervaring heeft met het “schoon” rijden van een Tour de France – plaats te
nemen.
Voor alle mekaniekers,
soigneurs en medewerkers van de ploeg is het een dag die wordt besteed aan
onderhoud, oplappen en wielerkleding wassen. Het is wel te hopen dat de waslijn
wat professioneler van aard is dan van die halve zool van een toeschouwer die
zijn lijntje met wielershirtjes gespannen had tussen zijn camper en de stok
waarmee hij zwaaide. Precies op het moment dat de Franscheman Calmejane
langsreed, brak de lijn. De shirts en de draad kwamen tussen de wielen van de
renner van Intermarché-Circus-Wanty, die daardoor onderuit ging. Een kwade
Calmejane stak cynisch een duim omhoog richting de dader en smeet een van de
shirtjes in diens richting.
Dat duimpje
omhoog is wel een groot risico gezien dat een Canadese rechtbank al erkend
heeft dat een 👍-emoji weliswaar een niet-traditionele
manier is om een document te ‘ondertekenen’, maar dat het wel als rechtsgeldige
overeenkomst kan worden gezien. Een graan inkoper, in het land vol geëmigreerde
Nederlandsche boeren, stuurde een contract voor het kopen van vlas tegen een
vastgestelde prijs. “Gelieve het aankoopcontract te bevestigen”, voegde hij
eraan toe. De landbouwer reageerde met een duimpje omhoog-emoji, maar leverde
het vlas niet. De koper zei in de rechtbank dat hij ervan uitging dat de
landbouwer met het duimpje aangaf akkoord te gaan met het contract. De boer zei
dan weer dat hij ermee bedoelde dat hij het contract goed had ontvangen. De
boer moet 82.000 Canadese dollar (zo’n 56.000 euro) schadevergoeding betalen
aan de graan inkoper. Pas dus op met uw duimpjes omhoog of omlaag, ze krijgen
steeds vaker een juridische betekenis!
Terwijl Max
Verstappen zijn 11 grand-prix op rij wist te winnen en Annemiek van Vleuten,
ook in haar laatste jaar als prof, wederom oppermachtig was en na de Vuelta ook
de Giro Donne op haar naam had geschreven, en zich gaat voorbereiden op een
duel met Vollering, haar voornaamste concurrente, om ook de Tour de France nog
te winnen, onthulde Jutta Leerdam haar eigen wassen beeld in Madame Tussauds in
Amsterdam. Leerdam die tegenwoordig meer aan de weg timmert als Instagram-babe en
met dat mooie lijf van haar voornamelijk schaars gekleed te zien is in snelle
sportwagens, exotische oorden en dans festiviteiten aan de zijde van een
dubieuze YouTuber, wordt in het museum Madame Tussauds nog wel in een
schaatspak gepresenteerd.
De negende etappe
van de Tour was één groot eerbetoon aan wijlen Raymond Poulidor. Deze morgen
werd ‘Poupou’ herdacht aan zijn graf. Christian Prudhomme legde bloemen neer,
Corinne Poulidor, dochter van en moeder van Mathieu van der Poel en zijn
vriendin Roxanne, keken geëmotioneerd toe. ‘MVDP’ zelf werd vlak voor de start
op het podium tot tranen toe bewogen. Naast een historisch exemplaar van zijn
grootvader kreeg Van der Poel zelf ook een speciale koersfiets. Op zijn witte
Canyon was een schildering van Poulidor aangebracht. Voor Mathieu van der Poel
werd de rit net iets specialer dan alle anderen. De mensenmassa, de vlaggen, de
schilderingen en het respect spatte er vanaf in Saint-Léonard-de-Noblat, nog
een reden om de schouders op te halen bij het niet beseffen van vele renners
hoe bijzonder deze etappe en de aankomst op Puy de Dôme, eigenlijk is.
Morgen dus een
rustdag, ook voor uw verslaggever, alhoewel… De redactie van de Tourgazet
Plagiato gaat upgraden, een angstige procedure die niet zonder slag of stoot
volbracht zal worden. Van Windows 7 naar Windows 11, begeleid door een prachtig
nieuw inklapbaar apparaat vol toetsen met Portugese letter-toevoegingen,
leestekens en symbolen, als dat maar goed gaat……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten