Abandon numéro
191. Jawel, beste tourvolgers, dat was toch wel het meest indrukwekkende TV
moment in deze Tour de France. Niet de beelden van Cavendish terwijl hij
hopeloos op de grond lag, maar de close-up van een minutenlang gedesillusioneerde,
voor zich uit starende, renner die zijn persoonlijke doel, de jacht naar een
35ste ritzege, om het ritzegerecord dat hij deelt met Eddy Merckx, wilde overtreffen.
Gedrevenheid, passie, een beetje arrogantie, zelfverzekerdheid en een grote
hoeveelheid trainingsuren en talent maakten van de Engelsman een bijzondere en
succesvolle renner. Mark Rutte, de demissionair premier van Nederland, zou
gewoon bluffen en volhouden dat hij nog genoeg energie en oplossingsgerichte
plannen heeft om er een verlengende termijn aan vast te knopen. Nee, dat is
niet op basis van de bovengenoemde eigenschappen van die andere Mark, maar een
opsomming van autistische, pluche verslavende, rigoureus rechtse trekjes en
angst voor de echte wereld buiten zijn vooraanstaande bubbel. Of Mark Cavendish
er nog een jaar aan gaat besteden, nog de intensiteit van trainingen kan opbrengen en of er überhaupt nog een plaatsje is in een Tourploeg voor 2024?
De renners kregen
vandaag een overgangsetappe naar Limoges voor de wielen geschoven en na veel
vijven en zessen kregen slechts drie renners de zegen van het peloton. Het
waren tempobeulen Tim Declercq, Anthony Delaplace en Anthony Turgis die het
hazenpad kozen. De koers situatie leek voor een tijdje vast te liggen, maar Mathieu
van der Poel reed na de tussensprint samen met Philipsen, Girmay en co gewoon
door. Het was eventjes alle hens aan dek, maar Jumbo-Visma stelde vrij snel
orde op zaken.
Op de meet bleek
dat de ploegmaten van Mads Pedersen zorgden voor een fantastische lead-out, en
de Deen bleek “de benen” te hebben om het avontuur af te ronden. Voorlopig dus geen
vierde ritzege in de Tour voor Jasper Philipsen. De Belg strandde op de tweede
plaats in Limoges, ondanks of misschien wel nog net dankzij Mathieu van der
Poel die weer een super lead-out op het wegdek legde.
In de finale van
de negende etappe ging het ook verschrikkelijk mis voor de Belg Steff Cras, die
tot dat moment bezig was aan een goede Tour de France. De renner van
TotalEnergies stond na acht etappes dertiende in het algemeen, maar door een
valpartij, waarbij ook Simon Yates en Mikel Landa waren betrokken, heeft hij
moeten opgeven. De val van Steff Cras werd veroorzaakt door onoplettende
toeschouwers. Een speciale vermelding verdiend de vijfde plaats van de enige
Nederlander in het “Nederlandsche” Team dsm-firmenich. Niet hun sprinter Sam
Welsford, maar Nils Eekhoff sprintte naar die mooie notering in de dag-uitslag.
Uw onraad reporter ontbrak het aan lust, inspiratie en creatieve typevaardigheid na het zien van alles wat de publieke omroep voorschotelde deze avond. Uitdrukkingen als "hete brij roeren", leugenachtige prietpraat en duidelijke tekenen van het Stockholm symptoom bij een, op 8 jarige leeftijd verwelkomde vluchteling die nu als demissionair minister voorgenomen maatregelen verdedigd om kinderen, moeders en vaders, die noodgedwongen haar voetstappen willen volgen, buiten de grenzen te houden. Nee, de combinatie EO en WNL werkt net zo min als CU en VVD. Het is alleen jammer dat de kijk/stem cijfers eerst de bodem moeten bereiken voordat de betrokkene het zelf realiseren. Het is net als in de Tour. Of je gaat met een sprinter en een team dat een goed "treintje" kan vormen, of je gaat met een klassementsrenner en past je team daar op aan. Beide doelen tegelijkertijd is zelden een succesvolle formule gebleken. Morgen is er weer een dan... op naar de eenzame hoogte, met hopelijk een mooie eerlijke strijd tussen kopmannen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten