Met een gebald vuistje
bolde Fabio Jakobsen over de meet. Ook die tweede zware Pyreneeënrit in de Tour
heeft hij ondanks al de ongemakken ten gevolge van zijn val overleefd. De tijd
tikte ongenadig, maar met hulp van zijn ploegmaats had hij nog vijf minuten
overschot. Missie geslaagd, dankzij een teamgeest en volharding.
De tweede etappe in de slag om de Pyreneeën werd een spannende voorstelling. Dé
hamvraag voor aanvang was of Jonas Vingegaard, net als gisteren, Tadej Pogacar
in verlegenheid kon brengen? Eén ding stond al vast, Wout van Aert zou er wel
weer invliegen, er was tenslotte nog steeds geen bericht over weeën vanuit het
thuisfront.
De Belg initieerde een omvangrijke kopgroep en kreeg daarin het
gezelschap van onder anderen Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe. Jawel,
beste Tourvolgers, die rode rugnummers zouden er wel weer komen, de strijd om
de bolletjes trui eveneens. Natuurlijk was controle in handen geduwd van
Bora-Hansgrohe, dat de gele trui van Jai Hindley probeerde te verdedigen.
Op de eerste
serieuze beklimming van de dag kwam de geel-zwarte formatie plots naar voren in
het peloton. Schijnbaar geregistreerd vanuit de ploegleiding ging het tempo de
hoogte in, en werd er jacht gemaakt op hun eigen teamgenoot die klaarblijkelijk
de touwtjes stevig in handen had vooraan in de race. De marge tot een gele
verandering was zeven minuten, er was dus geen enkele reden om het tempo op te
voeren. Edoch, uw onraadreporter ontdekte, kort nadat hij even naar de
vrieskist was gelopen voor een “salt caramel” koontje, dat die onnodige
inspanning slechts een aperitiefje was voor wat Jumbo-Visma op de Tourmalet in
petto had.
Omdat er al geen
Benoit, van Baarle of Laporte meer voorhanden waren, reden Wilco Kelderman en
Sepp Kuss de groep der favorieten al vroeg naar de vaantjes. Vingegaard en Pogacar
konden volgen. Hindley deed nog een poging, maar moest uiteindelijk toch
passen. Kelderman, die bij een beetje gedoseerde aanpak vandaag als
schaduwkopman de top 10 in had kunnen rijden, werd opgeofferd en reed in te
lang in het rood. Kuss was ook niet ingepland om de top samen met z’n kopman te
bereiken dus kwam de versnelling van Vingegaard zélf maar dit keer kreeg hij
Pogacar niet afgeschud. Met een voorsprong van maar liefst twee minuten op de
andere klassementsmannen kwamen ze samen boven op de Tourmalet. In de afdaling
kwam het duo bij Van Aert, waarmee de overgrote kans op een eventuele eerste
Jumbo-Visma zege van de duurbetaalde Belg vakkundig werd geëlimineerd. Als de
Nederlandse Supermarkt ploeg wat minder rancuneus en voortvarend aan de boom had
geschut, Van Aert niet had laten wachtten in de afdaling en met een iets kleinere
voorsprong tevreden was geweest, had Pogacar de rit niet gewonnen, had Hindley
nog net met een paar seconden voorsprong de last van de gele trui behouden en
was het controleren mooi in de handen geweest van de Bora ploeg.
Een masterplan
staat of valt bij de benen van de kopman. Jumbo-Visma had een idee, en met dat
idee werden niet alleen de concurrenten afgemat, maar ook hun eigen kopman. Op de slotklim werd dat allemaal duidelijk.
Jonas Vingegaard had te veel energie verbruikt om Kelderman en Kuss te volgen, die
in plaats van de virtuele streep van hun inspanningen op de top van de col te
leggen, klaarblijkelijk 5 kilometer daarvoor al hun wattages hadden opgesoupeerd,
waardoor de eerste aanval van Pogacar gelijk raak was en leidde tot een etappe
overwinning. Uw verslaggever is geen ploegleider, maar daar is strategisch toch
van alles op aan te merken. Niets is gewonnen, maar ook niet veel verloren zal
het journaille opschrijven in de analyse. De gele trui in handen van
Jumbo-Visma, nu dus zien hoe die ploeg met de druk van controleren omgaat in de
komende rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten