Nu dus toch, beste wielerfans, lijkt de Tour de France definitief beslist. De dag begon al met de dramatische beelden van een vermoeide, minder geconcentreerde, vallende Pogacar en een voor de bezemwagen kansloos voortploeterende Phil Bauhaus, de uiteindelijk op de Cormet de Roseland afstapte.
Een ruime kopgroep nam het voortouw met in hun gelederen twee naar voren gedresseerde pionnen van Jumbo-Visma en de verdediger van de bolletjestrui Ciccone, die de bergpunten op de Col des Saisies, de Cormet de Roselend en de Côte de Longefoy na zich toe trok.
De overgebleven renners van de Nederlandsche supermarktploeg hielden een strak tempo aan in het peloton en zodoende kon de voorsprong binnen de perken van enkele minuten gehouden worden. Het moge geen verrassing meer zijn dat uw onraadreporter vol goede hoop het verloop van de etappe volgde omdat ook zijn nieuwe favoriet Pello Bilbao zich in de punt van de aanval bevond.
De afdaling van de Longefoy leek technisch en gevaarlijk, dus was bijna iedereen, behalve de onfortuinlijke Bernal, op zijn hoede. Op weg naar de voet van de lange Col de la Loze probeerden INEOS Grenadiers en BORA-hansgrohe de klassementsvluchters Bilbao en Yates te achterhalen, maar het verschil schommelde lange tijd rond de tweeënhalve minuut omdat Ben O’Connor en Jack Haig stevig door bleven rijden. Nog voor de echt steile stroken begonnen waren, ging het licht uit bij Tadej Pogačar. Ruim acht kilometer onder de top keek de Deen achterom in de ogen van de Sloveen en zag, een holle blik bij zijn enige concurrent die met het shirt volledig open, het tempo van de favorietengroep klaarblijkelijk niet meer kon volgen. Op het moment dat de rek uit het Sloveense elastiek van Pogačar was, besloot Sepp Kuss, met Vingegaard aan zijn achterwiel klevend, te versnellen.
Vooraan reed nog een groepje renners met onder andere Kelderman en Bilbao, maar het was Felix Gall die het heilige vuur onder zijn pedalen waande en zes kilometer onder de top aan een solo toer begon. Simon Yates en Rafal Majka, die weer een voorsprong hadden op Gaudu, Bilbao en Kelderman moesten hun meerdere erkennen in de Oostenrijker. Kelderman had niet de indruk dat hij nog een kans maakte om vooraan te geraken dus zette hij zich recht, om even later deel uit te maken van de door Sepp Kuss en de afgezakte Benoot opgezette tweetrapsraket om zo Vingegaard te lanceren. Het werd een korte lancering want de kopman van Jumbo-Visma bleek ontketend en begon, ruim vier kilometer onder de top, aan een solo waarbij hij stuk voor stuk de vluchters achterhaalde, Kelderman op pikte om als buitenboordmotor nog een aflossing voor zijn rekening te nemen en ondertussen meer dan drie minuten weg reed van Pogačar.
Even moesten Kelderman en Vingegaard nog in de remmen omdat de voormalige, nu niet meer fietsende maar radiocommentator zijnde, clown van het peloton, Thomas Voeckler met zijn Motard de weg blokkeerde. Hij kreeg slechts een kleine straf voor het beïnvloeden van het wedstrijd verloop van de Fransche wedstrijdjury. Voeckler mag morgen de etappe even niet vanaf de buddyseat becommentariëren, daarna mag hij weer zijn gebruikelijke gekke bekken trekken. Gall en 1 van de tweelingbroertjes Yates, die inmiddels als tweede tegen de berg aan het vechten was, bleken te ver weg om nog te kunnen inhalen voor de top. De Oostenrijker liep op de steile laatste strook nog iets uit, kwam als eerste over het hoogste punt van deze Tour. Yates volgde 20 seconden later en Vingegaard, inmiddels samen met Bilbao en Fransche hoop in bange dagen, Gaudu, volgeden op 1.25 minuut.
In die smalle afdaling hield Gall knap stand ten opzichte van Yates, waardoor de sterke klimmer van AG2R Citroën de ritzege mocht vieren in Courchevel. Yates kwam als tweede over de finish en anderhalve minuut later volgde Vingegaard op de vierde plaats, omdat hij Pello Bilbao nog moest laten voorgaan op de loeisteile finalestrook. Pogačar rolde op 7.37 minuut van Gall over de finish waardoor hij exact 5.45 minuut aan zijn broek gesmeerd kreeg van Vingegaard, wiens prestatie, zoals te doen gebruikelijk bij de Fransche Nationalisten van L’Équipe ze in twijfel trekken. Ongefundeerde veronderstellingen die dan zo nodig ook nog eens alle aandacht krijgen in de analyse programma’s achteraf, zoals de avondetappe.
De presentatrice van dienst moet zo’n onderwerp natuurlijk ter tafel gooien en de gasten beamen dan netjes dat vanwege de “geschiedenis” van de wielersport, die vraag altijd gesteld mag worden. Onzin, Bullshit! Ja zeker, dat zijn de woorden die uw verslaggever daar aan vuil wenst te maken. De huidige generatie renners hoeft zich helemaal niet te verantwoorden voor de vieze spelletjes van voorgangers die hun hoogtijdagen hadden toen zij nog in de wieg lagen. Ze zouden daar helemaal niet mee geconfronteerd moeten te worden en de NOS zou, als dat verleden dan zo belangrijk is, die laag boter van hun hoofd kunnen wassen door op z’n minst analisten aan tafel uit te nodigen, waarvan het verleden niet gedrenkt is in bloedtransfusies en injectienaalden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten