Het is uw verslaggever wederom niet gelukt, beste Tourgazet Plagiato volgers, de deadline van middernacht bleef verborgen tussen media problemen en technische haperingen waardoor slechts Eurosport Duitsland een optie bleek te zijn om informatie te vergaren. Natuurlijk ziet een 5de overwinning voor de Jumbo-Visma ploeg er hetzelfde uit, de beschrijving van kastelen en van het scherm gehouden demonstraties bieden echter in nagesynchroniseerde stemmen geen soelaas.
Terwijl een treinreiziger, die voor de nacht in de Caledonian Sleeper-trein naar bed was gegaan, wakker werd en ontdekte dat hij het station van Glasgow nooit had verlaten, leek het er op dat, na enkele lastige Pyreneeënritten, de renners gisteren een relatief makkelijkere etappe voor de wielen geschoven kregen. Tussen Castelnau-Magnoac en aankomstplaats Cahors lagen slechts twee klimmetjes van vierde categorie, maar dat had in principe geen probleem mogen zijn voor de sprinters.
Een kopgroep van niet meer dan vijf renners trok er op uit, maar de kwaliteit was groter dan de kwantiteit. Want met Van der Hoorn, Mohoric, Politt, Honoré en Simmons waren het geen sukkels die op avontuur gingen. Maar liefst vijf sprintersploegen beseften het gevaar en bundelden de krachten in de achtervolging. Het verschil zou zo nooit groter worden dan anderhalve minuut.
Een nieuwe onderbreking door een protestactie op het parcours zorgde even voor een oponthoud. Niet te vergelijken natuurlijk met de uren wachttijd op de veerboot in de haven van Dover, alwaar menig ouder met een nieuw blauw paspoort en een visum voor het Europese vasteland in gezelschap van luid jengelende kinderen op de achterbank een stempel van vertrek probeerde te bemachtigen om van Alcatraz (formally known as the United Kingdom) te geraken. Nee, na een kleine camera-loze pauze ging het in deze etappe ook weer razendsnel. In de eerste twee wedstrijduren haalden de vluchters een gemiddelde van maar liefst 48,6 kilometer per uur. Even leek het er op dat ze op 120 kilometer van het einde alweer ingelopen zouden worden, maar Honoré blies het offensief nieuw leven in. Politt paste daarvoor en wachtte op het peloton. Mohoric, Van der Hoorn, Honoré en Simmons fietsten zo met z’n vieren verder.
Op het moment dat de heer Metcalfe, die slechts van de ene plek, op dat geïsoleerde eiland voor de kust van west Europa, naar de andere wilde reizen, zijn verhaal deed voor de microfoon van een van uw onraadreporter’s informanten, bleef de heldhaftige etappe vluchter Simmons het langs vooruit, de Amerikaan was echter ook niet opgewassen tegen het jagende peloton. Terwijl de verloren treinreiziger vertelde dat hij om 22.30 uur instapte, om 23.00 uur sliep, en om 5.00 uur werd gewekt door een verontschuldigende medewerker die hem een worstenbroodje en een koffie aanbood, bleek dat niet iedere renner zich zomaar neer wilde leggen bij een massasprint. Pogacar schudde de boel zowaar nog eens wakker met een versnelling, maar werd gecounterd door Van Aert. Stuyven probeerde samen met Wright en Gougeard de sprintersploegen in de luren te leggen, maar ook zij reden nooit meer dan een halve minuut voorsprong bij elkaar.
De nachtelijke treinreis Glasgow-Londen duurt normaal zeven en een half uur, gisteren leek het meer op een episode van “Back to the Future”, je stapt in, spendeert 7 uur in een slaap coupe en wordt wakker op hetzelfde perron. De firma Cal Sleeper liet mensen instappen en gaan slapen, om vervolgens trein machinist en conducteur gewoon naar huis te sturen. Terwijl van Aert een laatste inspanning had geleverd om zijn teamgenoten in een goede positie te brengen en het grootste gedeelte van het peloton naar huis stuurde, was het bij het passeren van het rode vod dat de laatste kilometer markeert, de Fransman Laporte die de sprong naar de nog steeds vooruit rijdende Stuyven en Wright waagde. Hij liet het duo vervolgens achter in de laatste hectometers en mocht juichend de meet passeren.
Straks dus de individuele tijdrit, waarbij de streep getrokken is in de middeleeuwse stad Rocamadour in de Dordogne. De renners trekken over de uitlopers van het Centraal-Massief, en dat zullen ze merken ook onderweg. De chrono is in drie gedeeltes op te delen. Het eerste deel verloopt in noordwestelijke richting naar het eerste meetpunt in Aynac, na 10 kilometer. Vervolgens draait de golvende route naar het westen en daarbij passeren de renners Gramat, waar na ongeveer 22 kilometer het tweede tussenpunt is gelegen. Het traject loopt door in westelijke richting tot in Couzou. Dit is niet de voormalig voorman van de Nederlandse politieke partij DENK, maar wel de plek waar de derde tijdsmeting van deze tijdrit gelegd wordt. Vanaf hier is het nog ongeveer zeven kilometer naar de finish, maar het zijn wel zeven zware kilometers. Uw onraadreporter zal het kunst en vliegwerk tot in de details moeten uitvoeren om de live beelden überhaupt te kunnen zien. U mag gewoon genieten op deze eerste dag van de Zomer vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten