Nee, beste tourvolgers, dit late bericht komt niet tot u omdat uw onraadreporter gisteren te lui was. Het komt omdat er eerst van alles mis ging op die Camping des Cerisiers, waarvan ik in het holst van de nacht weer ben vertrokken. Van wat een eenzame nacht leek te worden, werd een hectisch schouwspel gefabriceerd door de plaatselijke gendarme, een boze verslaggever en een verslagen campingeigenaar. Na alle waarschijnlijkheid hadden de mannen in het blauw een tip gekregen over het grootschalig gebruik van stimulerende en verdovende middelen op de bling bling camping. Met veel kabaal trokken ze van tipi tot yurt en van caravan tot cocosweet.
Nee, ze vonden niets bij uw reporter, ook niet in z'n bus. Maar omdat de groene voiture nu eenmaal uit de toon viel tussen de Mini-Countryman's, Grand Fiat 500-dertjes en al wat niet meer door de huidige omhooggevallen yuppen wordt bestuurd, moest de Portugese bus wel de bron van alle illegale praktijken zijn. Het zal zo tegen drie uur 's nachts geweest zijn dat de rust eindelijk wederkeerde maar toen had ondergetekende allang geen goesting meer om ook nog maar een minuut op dit godverlaten Sodom en Gomorra te blijven. Gelijk met de boevenwagen, gevuld met een paar Hollanders met witte kringen rond de neusgaten is uw reporter de poort uit gereden. Geen "glamping" meer voor een eenvoudige Tour volger, zo'n terrein zit vol met "assistent van de assistent van de manager" types met te veel geld en te weinig fantasie.
Bij gebrek aan creativiteit mijnerzijds, heb ik de voiture gestuurd richting Mûr de Bretagne. Een lange dag van wachten zou volgen. Oh zeker, ik heb, via de Hola-app, de etappe kunnen volgen, hier en daar wat interviews afgenomen met mensen die ook stonden te wachten en geen idee hadden waar ik het over had. Nee, leg de klemtoon een beetje verkeerd en die Franschen verstaan niet eens Fransch! "Mensen kijken" een hobby zou je dat kunnen noemen. Vanaf een terras, onder het genot van een paar geestverruimende versnaperingen, de massa aan je voorbij zien trekken en dan over ieder individu een mening hebben, 't maar hoe je de tijd wil doorkomen.
Er kwam niet veel interessants voorbij of het moest die eenzame vrouw zijn, gekleed in een rood jurkje waarvan het kraagje zo strak tegen haar keel drukte dat ze er een enigszins bol gezichtje van kreeg. Een fles rode wijn in de ene hand en een wit plopkapje van de NOS in de andere. Je kon duidelijk zien dat ze was afgescheept met een duidingsloos baantje als vulling voor een mannenprogramma. Het zal een uurtje geduurd hebben voordat ze bij de ober een tweede fles bestelde en ja, die was vol. Het leek er op dat de vorige fles het tuitvermogen van haar lippen enigszins had aangetast en bij de eerste slok droop de helft van het godengoedje van haar kin over haar jurk op de grond. Nee het was klaarblijkelijk niet haar dag. zo'n uurtje na de finish van het peloton sleepten een paar jonge gasten wat "lounge" stoeltjes, kabels, spotlights en een camera naar een hoekje in het park tegenover het terras waar uw reporter het dan toch ook een hele dag heeft uitgehouden. Het rode jurkje moest plaatsmaken voor spontaan door iemand uit het publiek aangeboden een grijs T-shirt en even later interviewde ze een wel heel relaxte Woutje Poels, alsof er niets vreemds gebeurt was die dag. Professioneel dus, dat wel.
U hebt het waarschijnlijk allemaal vanaf de luie sofa gadegeslagen op uw kijkbuis, een vierkoppige vluchtersgroep mocht tot de tussensprint van de dag voorop blijven rijden, want daar wachtte voor de sprinters de enige kans gisteren op punten. André Greipel verstevigde zijn leiderstrui, terwijl een groep coureurs van dat moment gebruik dacht te maken om de aanval te kiezen. Onder meer Lars Boom mengde zich in de debatten. Die groep geraakte niet weg, maar een ander trio wist zich wel los te maken. Lars Bak, Michal Golas en Bartosz Huzarski kregen een minuutje voorsprong. En zo als meestal werden de drie, op acht kilometer van de meet, door een nerveus peloton opgeslokt. "En groupe" werd de voet van de Mûr de Bretagne bereikt. Hier waren het Adam Yates, Simon Geschke en Alexis Vuillermoz die wegsprongen, de favorieten bleven kijken naar elkaar, maar Chris Froome vond het te gevaarlijk. Nadat de gele trui-drager de drie terug had gepakt, was het opnieuw Vuillermoz die de jump waagde. Dit keer was deze wel succesvol, waardoor Frankrijk voor het eerst deze Tour mocht juichen.
In de absolute top van het klassement waren er geen veranderingen. De groene trui wisselt wel van eigenaar; Peter Sagan mag het tricot aantrekken. Hiervan profiteert Warren Barguil. Hij staat tweede in de strijd om ‘het wit’, en mag morgen de gelegenheids-witte trui aantrekken. Bauke stijgt een plaatsje en Robert zelfs twee, waardoor ze nu nummer 10 en 11 in het klassement staan. Jawel beste Tour vrinden, terwijl de sponsor van uw onraadreporter hoog staat in het klassement van de Gijsprijs, een lijstje dat met de omgekeerde uitslagen in de Tourtoto, is er nog hoop voor Nederland.
Afgelopen nacht was een koude bedoeling. Uw verslaggever heeft gewoon op een parkeerplaats ergens in niemandsland gebivakkeerd. Gelukkig ben ik niet van enige slimheid onthouden, dus is een klein gedeelte van het budget opgegeaan aan een nieuwe gasbus. De inname van broodnodige hete koffie is dus veilig gesteld. Zojuist ben ik Plumelec binnen gereden, veel te vroeg, maar wat zou het. Vandaag wordt het wederom een lange zit op het terras.
Jawel, gratis wifi zodat ik u dit bericht kan doen toe komen. Als de renners niet als pannenkoeken rijden zijn we er snel vanaf en anders, nou ja, uw reporter zal niet verhongeren hier bij Creperie Les Korrigans.
De etappe van vandaag is een aparte. Niet omdat het een ploegentijdrit betreft, maar wel omdat het een ploegentijdrit betreft op de negende dag van de Ronde van Frankrijk.
Diverse ploegen zijn al flink uit elkaar getrokken door de vele valpartijen die het peloton hebben geteisterd. De ambities moeten hierdoor behoorlijk bijgesteld zullen moeten worden. Het parcours voor de collectieve rit tegen de klok is 28 kilometer lang en kent een pittig verloop. Het glooit behoorlijk in Bretagne en de finish van de ploegentijdrit eindigt met een kort maar pittig klimmetje. Vanuit de Rue des Martyrs de la résistance wenst u deze Tourvolger een prettige zondag op de bank, misschien dat u ook wel wordt verwend met pannenkoekjes en slagroom......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten