Ik moet mijn exuses aanbieden voor de zo hoog opgelopen paniek onder mijn medewerkers op de redaktie, en in niet de laatste plaats, het thuisfront in Portugal. Dom, ja, misschien wel heel dom dat wat uw verslagever woendagmiddag is overkomen. Met de zon op de bol en de viervoeter bij de aupair, had ik me bedacht nog een kleine wandeling te maken om de route naar de top van de Tourmalet te inspecteren. Tijdens mijn wandeling werd mijn aandacht gevestigd op een loslopend lam, dat plots van een rots afsprong, waarschijnlijk geschrokken van de aanblik van een hijgende Hollander. Ik bedacht me geen moment en ben achter het beest aangesprongen, even vergetende dat de afgrond wat dieper was dan ik kon behapstukken. Pijnlijk maar waar, uw reporter gleed via de eerste honderd meter gras, op de bibs direct in de richting van het geschrokken schaap. Helaas bleek na de groene weide een veraderlijk hupje, stammetje en oeps, een stijle wand, waarvoor zowel de kontzakken als de spijkerstof van mijn pantalon niet bestand waren. Zonder nu heldhaftig over te komen, heeft uw raporterend slachtoffer zijn val, rambomatig, gebroken door via wat sparretakken na beneden te kukelen, om vervolgens neer te ploffen op een met denneappels bezaaide bodem. 
Slechts voor een moment moet ik de controle verloren zijn, want het was donker toen uw reporter uit deze boze droom ontwaakte. Een enorme knal maakte me wakker, gevolgd door een plensbui, die verdovend werkte op de plaatsen die door het ontbreken van een gedeelte van mijn broek, te voorschijn waren gekomen.
Als een echte overlevingsdeskundige probeerde ik me te oriënteren, maar de zwarte nacht maakte het onmogelijk om ook maar een gevoel van richting aan te voelen. Geen spoor van beschaving, geen lichtje in de verte, niets, niemand en ook geen lam. De enigste mogelijkheid die me overbleef was te schuilen onder een overhangend stuk steen. Koud, klam, stram en verbolgen over mijn eigen stupiditeit heb ik verlangend uitgekeken naar daglicht en droogte. Hoe en waarom weet ik zelf ook niet, maar uiteindelijk ben ik ondanks de onheilspellende geluiden om me heen, in slaap gevallen. De vermoeidheid zal groot geweest zijn, want ik heb gewoon een dag gemist. Bij het ontwaken, het moet donderdagmidddag geweest zijn, hoorde ik auto's, mensen, sirenes en andere niet identifiseerbare geluiden boven de rots, waarover ik geen uitzicht had. 
Naar beneden kon ik niet, die diepte maakte me duizelig en de klimmerskwaliteit ontbrak mij om de overhangende rotswand te bestijgen. Ik heb nog wel geroepen, ja, zelfs geschreeuwd. Om een lang verhaal kort te maken en minder pijnlijk voor mijzelve, komt het er op neer dat ik heb moeten wachten tot het rustiger werd op de helling boven mij. Tegen het vallen van de avond hoorde ik hondengeblaf, en ja, gelukkig met behulp van de politie en collega's van mijn viervoeter aupair was ik instaat mezelf via een toegeworpen levenslijn tereug te worstelen naar de weg, waar een paar uur daarvoor Schleck en Contador hun strijd vochten.
Na een warme douche op de camping, ondersteund door een aupair die duidelijk alleen verstand van viervoeters had, ben ik in mijn heerlijke bed gekropen. Niets voelt zo thuis als de ouwe azurgroene voiture, met m'n eigen viervoeter voor deze keer ook onder de dekens. Met het volste vertrouwen in mijn lichamelijke toestand, werd ik vanmorgen wakker, met als voorgeprogrammeerd doel, de start van de etape in Salies-de-Béarn. Bij de eerste stap merkte ik eigenlijk al, dat inspanningen, onderworpen aan haast en beweging, vandaag geen optie waren.Uw reporter heeft deze dag dus doorgebracht, zittend in een campingstoeltje, met op de laptop de livestream van de Tour. En zo zit ik nu, na het verorberen van een taai stuk vlees, waarvan de franse serveerster hier in het campingrestaurant beweerde dat het een entrecot was, achter de toesten. U zult het me niet kwalijk nemen dat uw verslaggever morgen niet helemaal naar Pauillac rijdt, om de tijdrit met lijf en leden mee te maken. Het idee wat nu overheerst is de terugreis via, en ik hoop eigenlijk morgenavond ergens in de buurt van Salamanca te zijn, richting huis. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik u geen verslag zal doen toekomen. Na een kort gesprek met Geertje Hardleers, die me vanmiddag belde voor het telefoonnummer van Appie, hij schijnt zijn uitnodiging voor zondag in Parijs te zijn vergeten, kwamen we samen tot de conclusie, dat de etappe van vandaag nou ook weer niet het voorbeeld van een spannende rit was. De voorspelling kwam uit en Mark Cavendish won de achttiende etappe in Bordeaux. Julian Dean werd tweede en Alessandro Petacchi op een slimme manier derde. “Ik moet mijn groene droom opbergen”, treurde Thor Hushovd na de etappe tegenover het Belgische Sporza.
De Noorse sprinter kwam in de eindspurt pas als veertiende aan de meet en raakte daardoor zijn groene trui kwijt aan Alessandro Petacchi. “Ik voel me goed, ben ook niet moe van de bergen, alleen mis ik de snelheid in mijn benen", ging Hushovd verder. "Mijn sprints komen er niet uit dit jaar. Ik haal gewoon niet het niveau van een Cavendish en een Petacchi. Uiteraard ben ik ontgoocheld. Shit happens." Petacchi is nu dus de drager van het groen, maar de Italiaan van Lampre liet weten dat het pleit in het sprintersklassement nog niet is beslecht. "Ik ben heel tevreden dat ik de trui weer heb. Toch is het groen nog niet binnen. De rit naar Parijs wordt nog belangrijk. Cavendish heeft weer veel punten gepakt en als hij in Parijs opnieuw wint en ik pak niets, dan ben ik het groen toch nog kwijt", besefte de veteraan.
Nadat de Franse president Nicolas Sarkozy een dag eerder 'in the picture' liep, moesten de renners van de Tour de France vandaag de aandacht delen met Tom Cruise en Cameron Diaz. De acteurs volgden de achttiende etappe vanuit de volgwagen en na de aankomst in Bordeaux mochten ze als toetje Alberto Contador flankeren op het Tourpodium. El Pistolero glom tussen de twee sterren en schonk ze elk een gele trui. 
Vóór de podiumceremonie mocht ook Andy Schleck, tweede in het klassement, een babbeltje slaan met het duo. Cruise en Diaz zijn in Bordeaux voor de avant-première van hun nieuwste film 'Knight and Day', maar ook wel voor de koers. "Ik droomde ervan om de Tour te zien", zei Cruise vanmorgen tijdens een persconferentie. "Het is een eer en een privilege" om la Grande Boucle te mogen meemaken, vervolgde de acteur, die de wedstrijd naar eigen zeggen al enkele jaren volgt. 
De Tour is nog niet afgelopen, of er worden al weer plannen gemaakt. Robert Gesink wacht in de eerste week na de Tour de France meteen een zwaar programma. Rabo Sport meldt dat hij komende week actief is op de criteriums in Stiphout en Chaam, en op zaterdag 31 juli neemt hij vervolgens ook deel aan de grootste klassieker van deze zomer, de Classica San Sebastian. Na de Classica San Sebastian, waar ook Rabo-renner Denis Menchov aanwezig is, doet Gesink mee aan races in Roosendaal, Surhuisterveen en Oostvoorne, waarna een rustperiode aanbreekt. Op 10 en 12 september stapt hij weer op de fiets voor de etappes in het Canadese Quebec en Montreal.
Morgen beslist de tijdrit van 52 km op de voorlaatste dag over de plaatsen en de verschillen in deze Tour. Leider Alberto Contador zal zijn marge van acht seconden op eerste achtervolger Andy Schleck wellicht fors vergroten. Of Samuel Sanchez zijn voorsprong van amper 21 seconden op Menchov zal kunnen behouden, is hoogst onzeker. Dat belooft een mooi duel tussen twee hardrijders te worden. Als Jurgen Van den Broeck onze Robert Gesink (die op 1.14 volgt) kan afhouden, dan is zijn vijfde plaats binnen. Er is dus werk aan de winkel voor Gesink, die zowel vooruit als achteruit kan kijken.
Uw verslaggever gaat nog een rondje doen met de viervoeter. Nee, geen angst, ik blijf op de weg, wat voor dom schaap ik ook tegen kom. Of het moet mijn aupair des chien zijn......Bon Noite, Karel Kettingkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten