22 Juli, Een nachtelijke treinreis tussen Madrid en Entrocamento

Een goede vroege morgen, of mag ik zeggen late nacht, Tourvrienden.

Jawel, Uw verslaggever is zojuist in de trein gestapt op weg naar zijn thuis in Alqueidão, Tomar. We reden zojuist Madrid uit en terwijl ik de eerste woorden op mijn laptop tik is het net over tienen.  Omdat ik de hele nacht de tijd heb, en tussen door wel een schoonheidsslaapje zal inlassen, zeg ik zo vast Bom Dia!

Want op het moment dat deze laatste Tourgazet Pagiato van 2013 het wereld wijde web opgaat zal het waarschijnlijk al ochtend zijn. Ik moet u zeggen het valt niet tegen hoor, een bar aan boord, een restaurant en een eigen bed in een tweepersoons cabine, die ik dan weer wel moet delen met een jonge dame die op weg is naar het Chillout Hostel in Lissabon.

De Spanjaarden hier zijn niet echt tevreden met de Tour resultaten, ondanks het goede presteren van de Movistar ploeg. Zaterdag won Nairo Quintana met veel verve de laatste bergrit, maar hij is Colombiaan en dat telt niet. In de paar uur die ik hier moest wachten op de trein met de omgekeerde Turkse vlag op de flanken viel het niet mee een etablissement te vinden waar de Tour op de beeldbuis te zien was.

Uiteindelijk vond ik Café Lolina, een soort vintage koffiehuis gedecoreerd met het originele behang uit de jaren '60. Het had de kleuren van een poppenhuis waar alles er vertrouwd uitziet als je van de juiste leeftijd bent.

Echt, mooie unieke details, zoals een TV uit 1962, maar helaas die Philips werkte al 40 jaar niet meer volgens Agnes, de charmante dame achter de bar.

Wel hadden ze gratis WIFI, dus uw reporter heeft de aankomst en het, op het beeldscherm maar matigjes overkomende, lichtspektakel in Parijs kunnen zien.

Nadat Alberto Contador in de laatste bergrit een pijnlijke nederlaag incasseerde, bleek de interesse voor de Tour tot een dieptepunt te zijn gezakt bij de Madrilenen. Er is was geen enkele reden om nog te kijken omdat El Pistolero, door deze prestatie zelfs van het podium af tuimelde, Parijs zou binnenkomen zonder enige noemenswaardig resultaat. Die andere Spanjaard reed voor de Russen, commentaar werd er verder niet gegeven door de bezoekers van Lolina. Agnes bood me een van de 15 soorten thee en kruidenthee aan, maar de trein heeft geen promillage limiet, en uw onraadreporter besloot om zich aan een mojito te wagen. Lekker, de mojito's en caipirinha die ze bij Lolina uitserveren zijn volgens het originele recept van La Floridita in Havana.

De eerste beelden die via de livestream op mijn scherm verschenen maakten duidelijk dat Lieuwe Westra op de valreep uit de Tour moest stappen. Onze landgenoot kwam bij het binnenrijden van Parijs al snel op een halve ronde achterstand. De Friesche hardrijder besloot daarop de remmen definitief dicht te knijpen.

Terwijl de trein even stilstaat op het station van Ávila, het is nu tien over elf of zo, vraagt mijn cabinegenote of ik mee ga voor een drankje naar de bar.

Koffie, dat lijkt me wel wat! De drankjes van de afgelopen middag hebben enige bijwerkingen die met cafeine misschien verholpen kunnen worden.

Overigens, als je ooit in Madrid bent en een feestje wilt houden, gewoon even bellen met 626 333 655 en vragen naar Agnes!

Ahwel, we passeren zojuist Medina del Campo, het is middernacht en de koffie heeft zijn functionaliteit bewezen. Waar we gebleven waren?

Parijs toch, waar Mark Cavendish voor het eerst in vijf jaar zijn meester heeft gevonden in een massaspurt op de Champs Elysées. De Britse ex-spurtbom moest in de slotrit buigen voor de Argos trein met als afmaker Marcel Kittel, die zijn vierde ritzege in deze Tour liet noteren.  'Cav' weet tenminste weer wat verliezen is op Parijse wegen. Vier jaar op rij domineerde hij met groot machtsvertoon de traditionele massaspurt van de slotetappe. Maar deze keer loodste de Argos-Shimano mannen hun sprinter ideaal door de laatste bocht, waar Kittel als een raket, sneller dan het vuurwerk van Preudom, als eerste zijn wiel over de meet drukte.

Een verassing was het niet, de eerste eindzege van Chris Froome kwam niet meer in gevaar. De Brit kwam zij aan zij over de streep met zijn zes overgebleven Sky-ploegmaats, die hem naar zijn eerste Ronde-triomf stuwden.
Bij de spurters blijkt de hiërarchie na deze Tour te zijn verlegd. Of we bij de klassementsrenners op korte termijn ook aan een herschikking van de waardeschaal toe zijn, zal de toekomst uitwijzen.

De Colombiaan Nairo Quintana, winnaar van witte én bolletjestrui en tweede in het eindklassement, staat in elk geval model voor een aflossing van de wacht. Het jonge klimwonder kijkt terug op een bewogen Tour, hij staat symbool voor het heroplevende Colombiaanse wielrennen, dat zijn hoogtijdagen vierde in de jaren tachtig met coureurs als Luis Herrera en Fabio Parra.

Het was een mooie Tour, met verassingen, teleurstellingen, hoogtepunten en dieptepunten. Wat te denken van zo'n duwpartij als die van de Fransche Pierre. Rolland ging wel heel ver om de bolletjestrui binnen te rijven. Op de top van de Col des Prés reed hij Igor Anton haast van de baan in een sprint om de twee puntjes. De Euskaltel-renner moeide zich met de zaak omdat ploegmakker Nieve ook nog kans maakte op de bergprijs.



In een tweet van zijn ploeg Europcar klinkt het dat Rolland "Anton niet gezien had". De Fransche jury oordeelde verrassend in het voordeel van Rolland. De manoeuvre leverde in ieder geval niets op, want met zijn zege is Quintana de terechte bolletjestruidrager van 2013.
Wat is dat toch met dat duwen en trekken?
Guus Hiddink wacht waarschijnlijk een fikse schorsing in de Russische competitie. De Anzhi-coach gaf gisteravond in de verloren competitiewedstrijd tegen Dinamo Moskou (2-1) de vierde official ook al een duw. "Ik heb daarvoor mijn excuses aangeboden", liet hij op de website van zijn club weten.



Hiddink reageerde boos op een strafschop die de scheidsrechter in blessuretijd gaf. Zo kon Dinamo Moskou het winnende doelpunt scoren, en Guus Geluk afdruipen met een nederlaag, een fenomeen waarmee hij toch al zo moeilijk kan omgaan.

Zo, beste Tourplagiato Lezers, het is over tweeën, we hebben Salamanca achter ons gelaten en de trein rijdt zojuist het station van Ciudad Rodrigo uit, nog even en we zijn weer op Portugees grondgebied. Over een paar weken zijn er al weer nieuwe kansen, Laurens ten Dam staat volgende maand aan de start van de Ronde van Spanje. Ten Dam - die de voorbije dagen de uitputting nabij leek - besloot de Tour als dertiende in het eindklassement. Vorig jaar eindigde Ten Dam in de Vuelta als achtste. De Ronde van Spanje begint dit jaar op zaterdag 24 augustus, en als ik goed geïnformeerd ben rijdt Bauke Mollema ook mee. We zullen zien wat er van komt, misschien dat uw reporter een paar dagen polshoogte gaat nemen.

De afsluitingsceremonie van de Tour was niet bijster interessant vond u wel? Misschien dat het spektakel ook daad werkelijk over kwam als iets bijzonders daar ter plaatse in Parijs, maar op het beeldscherm kwam het toch niet uit de verf. Met de Fransche slag zullen we maar denken. Het mooiste moment was nog de toespraak van Froome en zijn misschien wel historische opmerking; "This Yellow jersey will stand forever".
Het loopt tenslotte ook de spuigaten uit, al die insinuaties en niet gefundeerde opmerkingen.

Elke dag naar de doping controle, plassen in een bekertje onder toezicht. Daar moet je als serieus genomen willen worden controleur dan toch maar op toezien zonder een minderwaardigheid complex op te lopen.
Theresa Mary May, de Britse conservatieve politica, die de huidige Minister van Binnenlandse Zaken is, had daar al moeite mee toen ze werd uitgenodigd om een dagje mee te lopen bij de anti-doping brigade.
Volslagen verrast rolde haar ogen ten hemel en geraakte ze in onmacht bij de eerste volle beker. Je zou denken dat zo'n Engelse madam wel wat gewend was met die grote glazen lager zeikbier, maar die worden gevuld door een nogal trage tap.
Terwijl de trein Vila Formosa voorbij is en we al een tijdje geleden bij Guarda de Portugese grens hebben gepasseerd, moet men zich toch afvragen wat voor volslagen achterlijk fossiel systeem die Engelse soms nog hebben.

Daar is het al eeuwenlang de regel dat tijdens de geboorte van een potentiële troonopvolger de Minister van B.Z. aanwezig moet zijn als een soort Kroongetuige.  Dit om mogelijke onrechtmatig heden te kunnen pareren, gelijk een chaperonne tijdens een dopingcontrole. Kate, de vrouw van troonopvolger Prins William, staat op het punt haar eerste kind te krijgen. Maar net op tijd hebben de Engelsen besloten om te breken met deze ietwat zieke eeuwenoude gewoonte, en Theresa Mary May hoeft dus niet aanwezig te zijn op het moment surpreme. Ze zou het waarschijnlijk niet overleefd hebben. Nee, dat wielrenners en wielrensters de ene na de andere vernedering moeten ondergaan is niet ziekelijk, het hoort ineens bij hun professie.

Eindelijk, Mangualda voorbij, de trein is bijna in Coimbra. Uw reporter moest even goed nadenken, tijdsverschil. De nacht heeft dus een uurtje extra, het is bijna vijf uur, over ruim een uur zijn we in Entrocamente, mij wacht een hopelijk warm weerzien met Mevr. Sputterbret. Het is dus zaak dit laatste verslag uit de Tour van 2013 af te roden en het wereld wijde web op te slingeren zolang de gratis WIFI verbinding het doet.

Trouwens over die Engelsen en hun rare rituelen, hoe zou dat in ons eigen Koninkrijk eigenlijk geregeld zijn?
Als onze toenmalige Minister van Binnenlandse Zaken heeft moeten toekijken bij de geboorte van die drie prinsesjes, dan zou natuurlijk weer een VVD-er, Johan Remkes geweest moeten zijn. Probeert u zich het beeld voor te stellen van een luidkeels in het Spaanse vloekende, heftige persende Maxima, en op een stoel in de hoek een mokkende Remkes met een peuk in z'n mondhoek, die mompelt of het een beetje op kan schieten want hij moet nog gaan biljarten.

Mart Masterdont zou toch zeker zijn twijfel blijven uitspreken over de echtheid van de troonopvolgster als hij niet zelf het absolute bewijs van originaliteit had kunnen gadeslaan. Net zoals die hele avondetappe deze Tour in het teken van telkens herhaalde twijfels over prestaties van de huidige renners stond. Op z'n pik getrapt door Lance Armstrong, maar die is geen gesprekspartner meer. Nee, Joop en Jan hadden direct op moeten stappen bij zijn laatste minachtende opmerking.

Kijk, de Tour was fantastisch, de mooiste sinds vele jaren. Met uitzondering van twee smetje's op het blazoen van het journaille, Mart Masterdont's geëmmer en een, door kruidkoek gesponsorde, tafelgast bij Tour du Jour die aanschuift naast zogenaamde goede vrienden en ex-collega's die allemaal net iets minder talent bleken te hebben. In mijn gedachte hoor ik een gitaarsolo van de immer emotionele en vriendelijke Rob Harmeling, een voorbeeld voor iedere zogenaamde wieleranalist.

Terwijl de omroepster in de trein ons meedeelt dat we over 10 minuten aankomen op station Entrocamente, besluit ik deze laatste bijdrage met de hoop uit te spreken u, lezers van de Tourgazet Plagiato, volgend jaar weer van dienst te mogen zijn. Misschien komt er een eind aan de crisis en wordt het budget van uw verslaggever wat ruimer zodat ik niet, zoals menige keer, achter verdikt van de etappe uitslagen moet aan huppelen.
Ik wens u allen een prettige voortzetting van de zomer, valt u niet in een zwart gat!
Até Logo! (en nu druk ik op verze...)