Tour de France Femmes.. de eerste schermutselingen!

Nou dacht uw onraadreporter, dat hij het eerste deel van de Tour du Femmes wel zou kunnen samenvatten in 1 bijdrage in de Tourgazet, dat dacht hij. Een paar sprint etappes met overwinningen voor Lorena Wiebes, een beetje gedoe rond Vollering in wat voor vorm dan ook, honderden selfies en filmpjes op Instagram en tiktok, oververtegenwoordiging op de beeldbuis van mevrouwtje Knetemann en een - zoals de laatste 20 jaar gebruikelijk is in het peloton - een koele en prestatie gerichte Marianne Vos die haar overwinningen en klassementstruien sprokkelt. Niets is zo onvoorspelbaar als de uitkomst van een paar dagen koers, zo moesten Longo Borghini, Marlen Reusser en Charlotte Kool om uiteenlopende redenen het strijdveld verlaten. De toch wel onverwachte ritoverwinning van Mavi García, met haar 41 jaar de oudste renster in het peloton, en de successen van de 38 jarige Marianne Vos, geven nog maar eens aan dat ervaring en trainingsuren kunnen wedijveren met jeugdige bravoure!

Na alle valpartijen, discussies over respect in het peloton, waarbij sommige rensters rechten denken te kunnen ontlenen aan hun sterallures, een discussie sussende zwemcoach en 2 oppermachtige sprintoverwinningen van Lorena Wiebes, was het Kim Le Court die de vijfde etappe op haar naam schreef. De kampioen van Mauritius won het sprintje van een elitegroepje in Guéret en nam ook de gele trui over van Marianne Vos, die op de laatste heuvel voor de finish werd gelost door de favorieten. Demi Vollering kwam net te laat in de sprint en werd tweede, voor Anna van der Breggen. Naast Vollering, Van der Breggen en Le Court zaten ook Pauline Ferrand-Prévot, Kasia Niewiadoma, Pauliena Rooijakkers en Sarah Gigante mee in de eerste groep en deden zo goede zaken voor het algemeen klassement. Puck Pieterse verloor helaas wat tijd, maar staat nog steeds goed in het algemeen klassement.

Voor meerdere rensters eindigde de Tour al voor dat de heuvelzone, in de etappe van gisteren, het “kaft van het klim koren” zou scheiden. Onder hen sprintster Elisa Balsamo en olympisch kampioene Kristen Faulkner. Nadat presentator/analist Tom Dumoulin – die zich steeds meer ontpopt als ideale opvolger voor Dione in de Avondetappe - handig het onderwerp menstruatie-problemen wist te omzeilen, kondigde tafelgast Ellen van Dijk aan dat ze haar imposante loopbaan aan het eind van dit seizoen beëindigt. De 38 jarige Van Dijk reed in juni met een gebroken schouder nog het NK tijdrijden, maar maakte onlangs in de Belgische rittenkoers Baloise Ladies Tour haar rentree. Ze ging daar opnieuw hard onderuit, waarna de ploegarts besloot dat ze niet mocht starten in deze Tour de France Femmes. 

Wie goed kan afdalen, heeft in het midden blok van deze Tour de France Femmes een groot voordeel. Zowel rit zes als zeven eindigt in een afdaling, nadat de klassementsrensters gisteren in rit vijf al een flinke test kregen met een afdaling vlak voor de finish in Guéret. In een tijd waarin de veiligheid van wielrenners centraal staat, is de keuze voor maar liefst drie aankomsten bergaf opvallend te noemen. Het moedigt demarrages in de afdalingen aan, bleek gisteren uit de pogingen van Kasia Niewiadoma en Anna van der Breggen. De snelheid ligt er hoog, het overzicht is beperkt. Eén gemiste bocht kan enorme gevolgen hebben. Vandaag ging het peloton van start zonder Valentina Cavallar (Arkéa) en Mie Ottastad (Uno-X), zo heeft Uno-X nog maar drie rensters over in deze Tour, met de Nederlandse Teuntje Beekhuis, Susanne Andersen en Linda Zanetti. Terwijl FDJ-ploegleider Lars Boom bleef door mekkeren over de rel die maandag ontstond nadat Demi Vollering in de slotfase van de etappe hard ten val was gekomen, door een inschattingsfout van een andere renster, wat natuurlijk herhaaldelijk voorkomt in de chaos van het peloton en niets zegt over wederzijds respect, werd het peloton gisteren weggevlagt, met de vulkaan de Puy-de-Dôme op de achtergrond.

Er volgden flink wat aanvalletjes, waaronder ook van Lorena Wiebes. Ze probeerde weg te komen om in ieder geval rond de 30ste kilometer in de eerste groep te zitten, waar de tussensprint punten te verdienen waren voor de groene trui. Maar de Nederlandse sprinter mocht niet weg van het peloton. Het tempo bleef boven de 45 kilometer per uur en aanvallen leek daardoor een onmogelijkheid. Toch lukte het Linda Zanetti, de Zwitserse renster van Uno-X, een mooi gaatje te slaan van zo'n 20 seconden. Elise Chabbey, een andere Zwitserse die de bollentrui om de schouders had sprong met mee op weg naar de eerste heuvel, de Côte de Courpeiere. Anarchie in het peloton, een grote groep had zich vlak voor de tussensprint losgemaakt van het peloton en kwam al snel bij het Zwitserse duo. Chabbey won nog wel knap de sprint, geen groene trui punten dus voor Lorena Wiebes, doordat de kopgroep van maar liefst 20 rensters met onder andere Liane Lippert, Amber Kraak, Femke Gerritse, Ilse Pluimers en Mischa Bredewold, 40 seconde voorsprong hadden op het peloton. Terwijl Chabbey de bergpunten pakte de Côte de Courpeiere en haar positie verstevigde als leider in het bergklassement, reed Lorena Wiebes inmiddels op achterstand van het peloton.

Le Court kondigde al aan dat ze zou strijden om de gele trui te behouden, en dus reden Sarah Gigante en Justine Ghekiere van haar ploeg AG Insurance op kop van het peloton om het gat met de kopgroep niet al te groot te laten worden. Het was even 1.40 minuten, maar daar zijn al snel 40 seconden van afgesnoept. 

Terwijl Marianne Vos werd gelost uit het peloton in de laatste kilometers voor de top van de Col du Béal, leek het er even op dat de 24-jarige Silke Smulders van Jayco als eerste boven zou komen, maar ze liep de 10 bergpunten op een paar centimeter mis.Een voor een werden de rensters van de kopgroep achterhaald door een klein peloton vol favorieten, die begonnen aan de Col du Chansert, een beklimming van de tweede categorie. Op 32 kilometer van de meet was daar plots de Franse renster Maeva Squiban die een aaval plaatste en al snel 20 seconde voor lag op de klassementsrenners.

FDJ reed op kop van het pelotonnetje, voor Demi Vollering, natuurlijk, maar die dekselse Squiban liep steeds verder uit en kwam met anderhalve minuut voorsprong boven op de Côte de Valcivières. Maëva Squiban won dus glansrijk de zesde etappe in deze Tour. Kim Le Court behoudt de gele trui. De Mauritiaanse kwam in een groep met onder meer Demi Vollering en Pauline Ferrand-Prévot over de streep. Le Court won de sprint om de derde plek.

De apotheose nadert, beste Tourvolgers. Er zijn al flinke schermutselingen geweest, maar er kan natuurlijk nog van alles gebeuren. Op weg naar Chambéry moet er vandaag wederom flink geklommen worden. Wordt het klassement op de Col du Granier verder in de plooi gelegd? Aan beide kanten van de col zijn er mogelijkheden. De vraag is: kan geletruidrager Kim Le Court overleven op de Granier? Naast het bekende listje van de klassements diva's, zijn er natuurlijk kapers op de kust. Ook Pauline Ferrand-Prévot, Anna van der Breggen, Pauliena Rooijakkers en Puck Pieterse (kan zij wellicht stunten in die afdaling?) behoren tot de kanshebbers want zoals Maëva Squiban gisteren bewees hoef je niet een van de gevestigde namen te zijn om het af te kunnen maken. En gelukkig ook maar. Voor heel wat rensters is er dus het een en ander mogelijk. En wie weet haalt Squiban zelf nog wel een keer uit? Eenmaal in de “flow”.. wie weet. We gaan het volgen!

Het afsluitende weekend of het openingsweekend 't is maar hoe je het bekijkt!

Maar liefst zes Nederlandse vrouwen in de top tien van de eerste etappe in de Tour de France Femmes met daarnaast nog een tweede plek voor Frank van de Broek en een derde plaats voor in de 20ste etappe van de mannen Tour. Het wielerweekend, beste wielervrienden, in de Tour leverde zaterdag een gele leiderstrui op voor de 38-jarige Marianne Vos en een sterk fietsende Frank van den Broek streed mee om de winst in de voorlaatste etappe maar zat opgescheept met twee sterke sprinters in de finale. 

Kaden Groves bleek de slimste, Van den Broek's 2e plek was het maximaal haalbare resultaat, aldus de kalme analyse van de jonge Nederlander, direct na dat hij over de meet kwam. Er kwam geen aanval meer van zijn collega Onley, waarmee de vierde plaats in het algemeen klassement wel vast staat.

Terwijl in de Tour de France Femmes de eerste grote valpartij al voor aanvang van het afvlaggen van de wedstrijd in Vannes voor slachtoffers zorgde, Verstappen in Spa de Formule 1 sprintrit won, de 14-jarige Fenna Stallen een grote bijdrage had aan een Nederlandse gouden medaille tijdens de Europese Grand Prix Boogschieten, moest uw onraadreporter een ventilator achter het grote beeldscherm plaatsen omdat zoveel sportgeweld voor oververhitting zorgde. Helaas konden zelfs de onschuldige cupido-pijlen van een 14 jarige niet voorkomen dat, buiten de sport bubbel, de afbraak van liefde en wederzijds respect, de wereld in een rap tempo naar donkere tijden leidt. Nog even was er hoop op de verschijning van een nieuwe Agatha Cristie novelle, waarin de dader een Schotse caddy blijkt te zijn en het moordwapen een golfclub. Waar is die Harry Potter als je hem nodig hebt, heeft die 007 niet genoeg vakantie dagen gehad? De sencuur op fictie heeft inderdaad grote gevolgen.

De zondag begon, zoals de laatste tijd gebruikelijk met beelden van uitgehongerde, stervende, kleuters en baby's in Gaza, een narcistische, fascistische, valsspelende vetzak op een Schotse golfbaan die en pensant, met een hole in one, een van zijn MAGA tariefballen penetreerde in een voorover gebogen Ursula, en van een zich volvretende racistische VVD-akela aan de Turkse Riviera, vanwaar ze de genocide zou kunnen ruiken, ware het niet dat ze al aardig wat fascistische haargroei op de bovenlip gekweekt heeft. Gelukkig waren er ook al vroeg de beelden van de tweede etappe van de Tour de France Femmes, over 110 kilometer van havenstad Brest naar Quimper. De etappe overwinning werd een prooi voor Mavi García, met haar 41 jaar de oudste renster in het peloton. De Spaanse renster was ruim tien kilometer voor de finish er tussenuit geslopen en bleef net uit de greep van het te laat reagerende peloton. Lorena Wiebes sprintte kort achter de winnares naar de tweede plaats. Kim Le Court, zaterdag tweede achter Marianne Vos, snelde naar de derde plaats en daarmee verdiende de kampioene van Mauritius net genoeg bonusseconden om in tijd naast de Nederlandse te komen en haar op basis van de klasseringen in de eerste twee etappes de gele trui afhandig te maken.

Het geloof in de mensheid kreeg ook een kleine boost, nadat uw verslagever te horen kreeg dat de renners het stuitende verhaal over de moderne slavernij in de Champagne productie, in de Tourgazet, hadden gelezen. Geen champagne te bekennen in de eerste kilometers van de laatste etappe maar zoals gebruikelijk werd er de tijd genomen voor wat geroddel, wat sterke verhalen en het maken van de traditionele afsluitende (team)foto's. Hoewel de 21ste etappe anders zou eindigen dan normaal, namelijk met drie beklimmingen van de Montmartre in plaats van een vlakke tocht naar een massasprint op de Champs-Élysées, was het begin als vanouds. Daarna was het tijd om rustig koers te zetten naar Parijs, waar eerst vier rondes werden gereden op de klassieke finishpassage.

Voor de eerste beklimming werd de tijd opgenomen voor het algemeen klassement. De bloesem en blaadjes op en na de beklimming Côte de la Butte Montmartre – de Nederlandse Spoorwegen zou direct een alternatieve dienstregeling invoeren -  zorgden voor het risico op valpartijen en ook door de regen waren de wegen rondom de Champs-Élysées en de kasseien in Montmartre behoorlijk glad geworden.

Maar, gladdere kasseien of niet, het leek er op dat Pogacar toch nog wilde proberen een vijfde etappe te winnen. Terwijl Piastri de Formule 1 Grandprix op Spa won, bracht Julian Alaphilippe de Franse fans in vervoering met een eerste aanval op de volgepakte straatjes van Montmartre. De Fransman kreeg in zijn kielzog onder anderen Pogacar en Wout van Aert met zich mee. Bij de tweede doorkomst op het venijnige klimmetje was het Pogacar zelf die demarreerde. Slechts vijf mannen konden volgen: Matteo Jorgenson, Matej Mohoric, Matteo Trentin, Davide Ballerini en Van Aert. Uiteindelijk zou Wout van Aert de spectaculaire slotetappe in de Tour winnen door tijdens de laatste beklimming Tadej Pogacar te lossen en vervolgens solo naar de finish te rijden. Pogacar stelde wel voor de vierde keer in zijn carrière de eindoverwinning veilig in de grootste wielerwedstrijd.

Het moge duidelijk zijn, beste Tourgazet lezers, dit was een van de meest aansprekende Tour de France's ooit. Niet zo zeer vanwege de spanning om de gele trui, want die strijd was na de eerste 10 dagen wel gestreden, maar om de meest krankzinnige individuele prestaties die voor onverwachte uitkomsten zorgden en respect afdwongen. Vanuit Portugal bekeken was het een teleurstelling, maar de Nederlanders stelden niet teleur. Sterker nog, de vaderlandse smaakmakers hebben het wielrennen als sport een goede dienst bewezen. Het zal niet geheel toevallig zijn dat de individuen die zich minder schikken in het stramien van data-algoritmes, weegschaal voedsel en robotisering van het menselijk lichaam, maar op gevoel en zelfkennis koersen, in deze Tour welverdiende overwinningen hebben behaalt. 

Talent, creativiteit en volharding resulteerden in mooie, heel mooie en spectaculaire etappe zeges! En nu, tja, nu is het gedaan, of toch niet. De Tour is nog niet gedaan! We gaan nog een week met spannende etappes beleven, waar van de vrouwen evenveel “grinta” en doorzettingsvermogen wordt verlangt gezien het parcours later in de week. Bij de Tourgazet Plagiato zijn we fan van Puck. Nee niet die Puck die met het shirtje open, provocatief door zwaar-gereformeerde dorpjes fietst om Instagram volgers te pleasen, maar de Echte Puck, Pieterse! Met het bolwerk van Nederlandse rensters kan het haast niet anders, of er komen nog meer etappe zeges bij. We gaan het zien... en daarna langzaam acclimatiseren terug naar het dagelijkse leven met al z'n beslommeringen. 

Etappe 19: Over heldendaden en dat soms de Tour, voor een uurtje, het middelpunt van het universum is.

Jawel, beste Tourgazet volgers, voor ongeveer een uur was er even niets anders op de wereld dan de Tour de France. Voor even was de spanning zo groot dat zelfs mevr. Kettingkast-Sputterbret zich niet in kon houden en Thymen Arensman toeschreeuwde, alsof hij de echo vanuit de Alentejo zou kunnen horen op La Plagne! Na jarenlang de breedbekkikker retoriek aan te hebben gehoord, over een zogenaamde overwinning op de iconische klim, is er eindelijk verlichting. Eindelijk een eerlijke echte Nederlandse overwinning! Waar uw onraadreporter in de laatste bijdrage aan de Tourgazet zich moest ontworstelen uit alle ellende die het genieten van de Tour bijna onmogelijk maakte, kon niets en niemand, zelfs Israëlische moordenaars en oorlogsmisdadigers, zelfs het Amerikaanse PDF-file zwijn of een vliegtuig vol zionistische, genocide-liederen zingende kleuters, de aandacht onttrekken van de wieler-thriller met – zoals het een goede film betaamd – zo'n geweldige afloop!

Frankrijk was even het centrum van het universum, niet doordat de Franse president Emmanuel Macron aankondigde dat hij op de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in september Palestina officieel als staat zal erkennen, wat toch ook een belangrijke mijlpaal is, maar vanwege de tweede heroïsche zege van Arensman in de Tour van 2025. 

Het toneelspel van de Visma ploeg, dat heeft geleid tot helemaal niets en de frustratie van de Sloveense gele truidrager, waren gisteren even onbelangrijk als de woede uitbarstingen van de internationaal gesignaleerde oorlogsmisdadiger en volkerenmoord monster uit Israël en de veroordeelde narcistische aanrander uit het zwijnenparadijs, na de aankondiging van Macron. 

Ondanks dat de breed bek kikker al “emo” werd toen hij Arensman even kon feliciteren achter de coulissen omdat hij zich realiseerde dat je ook zonder doping tot grootse prestaties kunt komen, moest er toch ook nog nodeloos aandacht worden geschonken en televisietijd worden verspilt aan een niets zeggende privé aangelegenheid – een ritje op de fiets met z'n zoon – in de avondetappe. Tja, als NOS wel aankondigen dat er bezuinigd gaat worden op de uitzendrechten voor wielerkoersen, maar tegelijkertijd de personele kosten opjagen met belastinggeld en camera-tijd verbrassen aan tenenkrommende en volledig overbodige items.

Wat iedereen met een gezond verstand al wist, bleek dat Visma zich, met nog een paar ritten te gaan, realiseerde dat de uitspraken over de hoop om de Tour nog te winnen in de categorie luchtkastelen behoorde. Het harde verdikt is dat ze geen deuk in een pakje boter konden rijden en geletruidrager Pogačar alles onder controle had op de Col du Pré, Cormet de Roselend en La Plagne. Hij bepaalde het tempo en reed zelfs de laatste twee kilometer met de rem erop, eigenlijk uit frustratie en alleen maar om te voorkomen dat Vingegaard alsnog de rit zou winnen. 

Met dank aan Florian Lipowitz, die er in slaagde om zijn voorsprong op Oscar Onley te vergroten, kwamen Pogacar en Vingegaard toch nog beangstigend dichtbij de smaakmaker van de dag. Het verschil tussen de vierde plek van Onley en de derde plaats van Lipowitz, bedraagt een minuut en drie tellen. Uw onraadreporter heeft vernomen dat ze er bij Picnic PostNL vandaag nog alles aan gaan doen om die derde plek te behalen. Realistisch? Wellicht lukt het, met de hulp van Frank van den Broek lijken er ook onmogelijkheden tot kansen kunnen worden omgebogen!

De Tour is pas afgelopen als we over de meet gaan in Parijs, dat is een feitelijkheid die dit jaar eigenlijk niet helemaal waar is, want vandaag start de Tour de France Femmes met een heuvelrit van 78 kilometer van Vannes naar Plumelec. Demi Vollering aast op revanche, vorig jaar verloor ze de etappekoers met vier seconden achterstand op Kasia Niewiadoma na een bloedstollende ontknoping. Met een relaxte voorbereiding, een nieuwe ploeg en dus nieuwe ploeggenoten gaat Vollering niet alleen de strijd aan met de winnares van vorig jaar, maar ook met oude bekenden. Vollerings oude ploeggenoot Marlen Reusser heeft zich dit seizoen bij Movistar ontwikkeld tot een van de betere klassementsrensters van het peloton. En dan is er natuurlijk ook nog de teruggekeerde Anna van der Breggen. Vollering heeft bij haar nieuwe FDJ-Suez-ploeg een sterk blok om zich heen, met de goede Franse klimmers Juliette Labous en Évita Muzic als luxeknechten. Van der Breggen telt bij SD Worx dan weer vooral als een heel interessante joker voor ritzeges of het algemeen klassement. Op de redaktie van de Tourgazet was menigeen verbaasd over het zware parcours van de Tour voor vrouwen, dat worden pittige dagen voor de dames, zelfs voor Puck Pieterse!

Terwijl er hier in de Alentejo geen mussen meer zijn om van het dak te vallen, en het kwik in de honderd jaar oude temperatuur meter boven de 40 graden zal stijgen, zal het regenweer in Frankrijk van de voorbije dagen ook in de etappe naar Pontarlier aanhouden. De gehele dag is er 95% kans op neerslag, 95% kans op chaos, een vroege aanval, hoge snelheden en een kleine kans dat Oscar Onley toch nog op het podium geraakt. We gaan het zien!

Etappe 18: Laat, te laat, futloos, de hoop op strijd en vooraf vaststaande uitslagen.

Ondanks de iconische beelden vanuit de helikopter, waar Frank van den Broek met zijn kopman langs, de strategie-loos ploeterende, Vingegaard raasde, bleek het onmogelijk voor uw onraadreporter zich te concentreren op het beeldscherm. Jawel, beste Tour volgers, het verdikt van de “koninginnenrit” bracht een verdiende winnaar, een frauderende bolletjestrui drager die -

omdat hij Fransoos is, of op z'n minst een Fransch paspoort heeft, veel minder zwaar op z'n vingers getikt werd voor z'n overtredingen dan anderen in deze Tour – weg kwam met pure competitie vervalsing, de Visma ploeg maar niet in staat bleek te zijn om het overwicht van Pogacar te accepteren en opzoek te gaan naar andere manieren om succes te hebben (zoals het winnen van een etappe) en een verrassend goed rijdende Post-NL ploeg met de jonge kopman Onley, die op weg lijkt te zijn naar het podium in Parijs.

U merkt het al, Uw verslaggever kan volstaan met een beknopte conclusie. De tweede scherm berichten, die allen helaas tekenen vertonen dat we afstevenen op wel heel donkere tijden, maken het er niet makkelijker op. Oh zeker, de Tour stopt voor niets en niemand, of het moest een gevaarlijk virus zijn dat zich ergens op de etappe route ronddwaalt. Uw onraadreporter leeft in een streek waar het verdwijnen van beschavingen op pijnlijke wijze zichtbaar is. De Romeinse en Moorse bouwwerken getuigen van hoogstaande beschavingen, ver voordat de mensheid, door destijds al populistische moordlustige Pausen, Koningen en andere machtswellustige, werd veroordeeld tot de donkere middeleeuwen, waarin al de verworven wijsheden van vorige beschavingen verloren gingen. We zijn helaas in zo'n zelfde periode belandt. Het volk wordt weer gedegradeerd tot educatie loos gepeupel dat vrijwillig buigt voor de nieuwe koningen en hun trekpoppen. Honger, armoede en uitzichtloosheid zullen de komende decennia in de greep houden voor velen op deze aardbol. Het zou meer dan een 1000 pagina tellend boekwerk vergen om het, wat men over een paar honderd jaar het Trumpiaanse tijdperk zal noemen, te beschrijven. Daar u is de Tourgazet niet het juiste medium voor. Het is maar de vraag of dat woorden op papier, of een scherm, überhaupt het juiste medium zijn. We gaan in een rap tempo, waarbij de gemiddelde recordsnelheid van deze Tour verbleekt, naar een ongeletterde onderklasse, slecht ontvankelijke voor populistische retoriek. Het is daarom ook dat uw onraadreporter uitkijkt naar de 9 daagse Tour de France Femmes, gezien de steeds verdere implicaties van Project 2025, zou die etappe koers nog wel eens onder druk kunnen komen te staan in de nieuwe dark-ages.

De Australische rockband AC/DC scoorde een van hun grootste hits met het wereldberoemde Highway to Hell. Dat deuntje en het refrein zal door het hoofd bonzen van de sprinters en zwaarder gebouwde renners, omdat voor hen deze korte, negentiende etappe een verschrikking is. Een laatste gevecht voor de bühne in de bergen tussen Pogacar en Vingegaard waarbij de uitkomst al vast staat, de echte klassementsstrijd om plaats drie, en de martelgang voor de achterblijvers om de tijdslimiet, die verlengt is naar 21 Procent, te halen. 

Een ingekorte rit dus vandaag met aan het eind de 19,5 kilometer lange klim, met een gemiddelde stijging van ruim zeven procent. In de wielervolksmond noemt men dat een loper. Het is pas de vijfde keer dat de Tour finisht op La Plagne. Wijlen Laurent Fignon won in 1984 én 1987, Alex Zülle was de beste in 1995. De vaak onterecht bewierookte solo van, een door doping vliegende, Michael Boogerd kun je niet meetellen en zou bij toepassing van de regels die wel golden voor Armstrong en al die andere dopingzondaars, geschrapt moeten worden uit de almanak van de Tour. Wie er vandaag als eerste boven komt? Moge de meest dappere en aanvallende renner winnen!

Etappe 17: Over chaos, Alexithymie, pijnlijke conclusies, maar vooral hoop.

Terwijl de fotograaf, van het persagentschap EPA, die de botsing met Jonas Vingegaard veroorzaakte, na de finish op de Mont Ventoux, de komende twee dagen niet welkom is in de Tour de France omdat hij zonder te kijken de weg overstak, en de renners klaar stonden voor de neutrale start in Bollène, het stadje in het Rhônedal, met bolletjestruidrager Lenny Martinez, de verse Fransche held van de Mont Ventoux,Valentin Paret-Peintre, Jonathan Milan en Tadej Pogacar op de voorste rij, werd VVD-akela Dilan Yeşilgöz, die zichzelf nog steeds als een serieuze politica probeert te profileren door een harde lijn in te nemen in het asielbeleid en er van droomt om ooit als Premier van Nederland naar Frankrijk af te reizen om een ritje naast Christian Prudhomme in de rode voiture te maken, geconfronteerd met haar “overtuigingen die nog geen garantie voor de toekomst” bleken te zijn. 

Ondertussen was start van de koers afgevlagd en hadden Vincenze Albanese, Quentin Pacher, Mathieu Burgaudea en Jonas Abrahamsen al snel een klein minuutje voorsprong op het peloton. Axel Laurence probeerde, misschien ingegeven door kritische noot over nog slechtere benen van ploeggenoot Arensman, de oversteek te maken naar de koplopers, maar dat resulteerde in een klassieke chasse patate voor de Fransman van INEOS Grenadiers. De 4 koplopers zouden in ieder geval voor de finish worden ingehaald – dat is nu eenmaal gebruikelijk – het wegdek zou nat en glibberig worden en de onvermijdelijke chaos groot. Nog even reed er een renner in z'n eentje vooruit op het peloton, maar die werd vlak voor de meet vakkundig van z'n fiets geslagen, over het publiek getorpedeerd en uit het zicht van de camera's nog even met behulp van de  Amerikaanse politiemethode na bewerkt. 

Al snel nadat het smoelwerk van de renner, buiten competitie, weinig overeenkomsten meer met z'n paspoortfoto vertoonde, denderde het peloton richting de finish. Traditioneel en voorspelbaar was er een valpartij – vandaar de 5 kilometer regel - met bebloede slachtoffers, gevolgd door een klein groepje renners, waarschijnlijk lijdend aan alexithymie, dat achter de Italiaan Milan over de meet kwam. Zoals bij zaadcellen er maar eentje de papa kan worden - waarbij de wedstrijd vaker niet dan wel gewonnen wordt door de slimste, je zult als vrouw maar geïnsemineerd worden met een zaadcel dat een creatuur als Victor Vlam oplevert -  is het winnen van een sprint voor een groot gedeelte afhankelijk van externe factoren als parcours, duwen, trekken, vallen of niet vallen, weersomstandigheden en banddikte, met daarnaast domweg het missen van de capaciteit om angst te genereren. Kortom, die onzin is weer voorbij en we gaan vandaag weer verder met de strijd om de gele trui, voor zover die al niet is beslist. We rijden tenslotte 3 weken door het land van de Fransozen om te bepalen wie aan het einde van de wedstrijd de hele route als snelste heeft volbracht, de rest is gewoon opvulling en dient slechts commerciële doeleinden.

Waar we vandaag gaan kijken naar een hopelijk mooie strijd in de bergen, won op 24 Juli 2004, het chemisch experiment Lance Armstrong de tijdrit in Besançon en schreef een 24-jarige student een emotioneel verhaal over haar eigen vluchtelingenverleden. Dat deed ze in de SP-nieuwsbrief van Amersfoort. Daarin pleitte zij voor méér begrip en betere behandeling van asielzoekers. Beide bleken een wel haast criminele vorm van bedrog. De naam Armstrong werd uit alle uitslagen geschrapt en het artikel waarin student Yeşilgöz beschreef hoe haar familie als vluchtelingen uit Turkije naar Nederland kwam en hoe moeilijk de asielprocedure was, bleek slechts een verhaal dat diende als doping voor haar carriere. Zij schreef toen: "Heel lang geleden was er eens een land dat asielzoekers als mensen behandelde. Dat land heette Nederland." De Turkse na-reiziger bekritiseerde het Nederlandse asielbeleid waar een groot VVD-stempel op zat en wees op de menselijke kant van vluchtelingen. Eenmaal politiek “gearriveerd” als VVD'er bleek Yesilgöz vooral behept met het leven zuur maken van mensen die net als zijzelf een beter leven zochten.

Nu, ruim twintig jaar later, roeptoetert Yeşilgöz, nadat ze glashard loog over "nareis op nareis", als VVD-lijsttrekker: "De instroom van migranten moet omlaag" en schaart ze zich ook volledig achter de extreemrechtse asielplannen van de huidige demissionaire regering-Schoof – die overigens, met de SGP en JA21, ook tegen iedere vorm van humanitaire hulp voor slechtoffers van oorlog en geweld is - waarbij zij trots verkondigde dat "95 procent van de extremistische plannen van Wilders” al afgesproken waren bij eerdere onderhandelingen. Stemmen op Yeşilgöz is alsof Lance Armstrong verkozen zou worden tot voorzitter van de Internationale Wielerbond en met imbecielen, die voortkomen uit de, met fascisme verontreinigde, zaadcellen van Trump, als mede bestuursleden, alle vormen van doping zouden verwelkomen en toestaan.

Het spektakel kan beginnen. Vandaag geen we vol verwachting de strijd in de koninginnenrit van deze Tour volgen. Het Waterloo van Tadej Pogačar, met de gevreesde Col de la Loze? Twee keer eerder zat de volledige col in de Tour en tweemaal moest de Sloveen zijn voornaamste uitdager laten gaan, maar de uitdrukking 3x is scheepsrecht zou vandaag wel eens een eind kunnen maken aan het laatste beetje hoop van het Visma team, dat met de transfer datum van 1 Augustus langzaam dichterbij komend, geconfronteerd wordt met een leegloop van belangrijke renners. Tiesj Benoot en Olav Kooij vertrekken naar Decathlon, Dylan van Baarle naar Soudal Quick-Step, Attila Valter naar Bahrain Victorious en Daniel McLay, Tosh Van der Sande en  Julien Vermote zoeken ook een ander team. 

De vervangingen voor deze doorgewinterde professionals wordt vooral gezocht in kleine buitenlandse ploegen. Met Fiorelli, een 30-jarige Italiaan die al zijn hele carrière voor VF Group-Bardiani CSF-Faizanè koerst, maakt volgend seizoen bij Visma, op relatief late leeftijd, alsnog de stap naar de WorldTour. Hij is al de derde Italiaanse nieuwkomer want de ploeg zal ook Davide Piganzoli van Team Polti-VisitMalta en Pietro Mattio die dan als uitzondering uit de Visma-Lease a Bike Development ploeg komt, contracteren. De twee wat bekendere renners die naar het team van Visma komen zijn Bruno Armirail en Timo Kielich, maar of dat nou de sleutels zijn om volgend jaar de Tour te winnen valt te betwijfelen. Het opvallendste is dat er meer Nederlanders het team verlaten dan er bij komen. 

Nu wel, beste Tourvolgers, laten we er maar eens voor gaan zitten. Arensman kan z'n gang gaan want zijn ploeggenoot Carlos Rodríguez, die op weg leek naar een nieuwe top 10-klassering, zal vandaag niet aan de start verschijnen omdat hij gisteren twee keer ten val kwam en zeer pijnlijk zijn bekken heeft gebroken. We moeten het ook doen zonder Cyril Barthe, die gisteren in die sprintchaos ten val kwam. Col du Glandon, Col de la Madeleine en aankomst op de Col de la Loze, een martelgang voor de zwaardere renners, maar vooral een fantastisch schouwspel voor de liefhebbers van de Tour. Laten we hopen dat het publiek instaat is zichzelf te beheersen op de cols!