Etappe 12; Over dat zelfoverschatting geen strategie is en een waar Surinaams gezegde.

Zo als verwacht, beste wielerliefhebbers, heeft Tadej Pogacar met hulp van de Visma formatie en zijn eigen ploegmakkers revanche genomen op Hautacam. In 2022 reed Jonas Vingegaard hem op die klim nog op twee minuten, maar gisteren besloot de ploegleider van Visma om Pogacar de hele dag “uit de wind” te houden, z'n eigen renners 1 voor 1 uit te putten en de Sloveen zelfs drie minuten op zijn Deense rivaal te gunnen. Nu waren er legio aan leermomenten tijdens het eerste gedeelte van deze Tour, waaruit blijkt dat de traditionele verhoudingen in het peloton zijn geëvolueerd naar meer onvoorspelbare prestaties door een steeds grotere groep talentvolle renners die “in de breedte” allemaal de benodigde wattages op de pedalen kunnen leggen. Het concept dat je met hard voorop rijden de rest van het peloton zou uitputten is een achterhaalde gedachte, zelfoverschatting is nu eenmaal geen resultaat gerichte strategie. Wellicht dat de leiding van de Visma ploeg de waarheid kan erkennen van het Surinaams spreekwoord: “Wie een kuil graaft voor een ander, wordt moe!”

De Hautacam-zege van Pogacar was een sterk staaltje wielrennen, waarmee hij in 35 minuten en 8 seconden, de snelste tijd ooit klokte op deze beklimming. En nee, de tijden van Bjarne Riis uit 1996 en Armstrong uit 2000 zijn geen vergelijkingsmateriaal, de tijden van deze doping valsspelers zijn geen serieus te nemen referenties, en horen ook gewoon uit de Tour geschiedenis geschrapt te worden. Je mag zelfs vraagtekens zetten bij de tijd van LeBlanc uit 1994, we weten allemaal dat de stimulerende middelen, in die periode, rijkelijk beschikbaar waren binnen het peloton. Jonas Vingegaard reed de klim in 2022 nog in 36 minuten en 34 seconden omhoog, maar gisteren was hij dik twee minuten langzamer dan zijn grote rivaal Pogacar, het geen voor een gedeelte te verklaren is door het koersen op de voorste rij, terwijl de concurrentie kon schuilen in de buik van het peloton. 

Terwijl burgemeester Sharon Dijksma gisteravond haar gewicht in de strijd gooide om de Utrechtse raadzaal te ontruimen van demonstranten, die verbolgen waren over het tegenstemmen van de politieke elite betreffende een burgermotie over het, gelijk geldt voor Russische invoer, boycotten van Israëlische producten en organisaties, konden de tourvolgers zien Pogacar nu een riante voorsprong van 3.31 minuten heeft op Vingegaard, die tot nu iedere finale, door “het plan” met minder energie moest beginnen dan de Sloveen. Dat ziet ook Visma-Lease a Bike-ploegleider Grischa Niermann, zijn commentaar was: "De Tour duurt nog heel lang en we blijven strijdbaar. Ik denk dat Jonas vandaag op de slotklim wel een beetje kapot ging. Al voelde hij zich wel goed in de openingsfase." Tja meneertje de ploegleider, kijk ook eens uit de zijruiten van je auto, iedereen begint met dezelfde hoop en goede voornemens aan een etappe, maar niet iedere teambaas laat z'n renners zich al in de begin fase afmatten.

Na vijf jaar is er vandaag eindelijk weer eens een echte klimtijdrit in de Ronde van Frankrijk. De laatste keer staat in menig wielergeheugen gegrift, want dat was de beslissende klimtijdrit naar de top van Planches des Belles Filles in 2020. Nu krijgen we een nieuwe editie op de steile flanken van Peyragudes, de Pyreneeëncol die sinds een kleine vijftien jaar berucht is in het Tourpeloton. De tijdrit brengt de renners van het dal in Loudenvielle naar de landingsbaan van het vliegveld bovenop Peyragudes. Na een (heel) korte, vlakke aanloop is het de rest van de tijdrit vooral klimmen tot een hoogte van bijna 1.600 meter. Peyragudes (8 kilometer à 7,8%) is bijna een hyperbolische grafiek: de klim wordt steiler en steiler. Zo komt het stijgingspercentage in de laatste kilometers nauwelijks nog onder de 10% en bevindt de steilste strook van 16% zich in de laatste kilometer van de tijdrit. 

Terwijl aan de andere kant van de oceaan de narcistische Junta-leider wild om zich heen slaat, om vooral af te leiden van wat er allemaal werkelijk afspeelt, de meest bekeken Amerikaanse “The Late Show” met Stephen Colbert, door de zender CBS, van de buis wordt gehaald uit angst voor de Trumpiaanse bewindsvoering bij Skydance Media, dat zal fuseren met Paramount (het moederbedrijf van CBS), vraagt uw onraadreporter zich af hoe en of, de aanstaande tijdrit het klassement zal opschudden. Voor de ritzege moeten we waarschijnlijk vooral naar de twee beste klimmers van het moment kijken, maar wellicht dat Remco Evenepoel, ondanks de stijgingspercentages, als regerend wereldkampioen in het tijdrijden voor een verassing zorgen. 

Voor de andere klassementsrenners lijkt schade beperken het devies, maar misschien haalt Primoz Roglic, met z'n enkelsokjes, nog eens uit als in zijn beste dagen? Wat gaat z'n, zeer goed klimmende ploeggenoot, Florian Lipowitz doen? Tenslotte werd De Duitser gisteren knap derde in de rit naar Hautacam en kwam hij in de finale zelfs nog zeer dicht bij Vingegaard. Misschien is het allemaal wel net zo voorspelbaar als dat rolstoeler Ronald van Dort ieder jaar als eerste over de eindstreep komt op de laatste dag van de Vierdaagse in Nijmegen en de gladiolen in ontvangst neemt.

Ondanks dat uw reporter's gedachten regelmatig afdwalen naar de vraag over wat toch de connectie is tussen succesvolle vrouwen van Turkse afkomst, zoals VVD akela Dilan Yeşilgöz of de extreem-rechts wakkere Fidan Ekiz, en de constante volharding dat kritiek op de criminele regering van Israël, waarvan menig lid internationaal gesignaleerd staat als oorlogsmisdadiger, een vorm van Jodenhaat is, overweegt hij als enthousiaste verslagever, de kansen van twee andere renners in de voorlopige top-10 van het algemeen klassement. Felix Gall en, het grote talent, Oscar Onley van de Picnic PostNL formatie, bleken in de voorbije Ronde van Zwitserland een klimtijdrit prima aan te kunnen. Gall moest alleen, de in deze Tour helaas uitgevallen, João Almeida laten voorgaan en de 22-jarige Onley werd spectaculair derde. Het zal beide klimmers vertrouwen geven dat ze, omdat ze veel energie konden besparen voor de finale klimpartij gisteren en, pas nadat de Visma ploeg zichzelf in de vernieling had gereden, in een rap tempo de weg naar de top vonden. Dat met ongetwijfeld vertrouwen geven om een van de snelste tijden te markeren naar de landingsbaan van Peyragudes. We gaan het vandaag dus vol verwachting gadeslaan!