Etappe 11: Over metaforen van niet winnen en toch tot winnaar verklaard worden.

Het is een brein verbrijzelende opgave, beste Tourgazet lezers, om je als onraadverslaggever te concentreren op de perikelen van het Tour peloton dat over de Fransche wegen raast. Niet alleen omdat zich, buiten de Tour de France bubbel, een maatschappij vernietigende wind zich langzaam transformeert tot een orkaan, maar zeker ook vanwege de bovennatuurlijke, peloton verblekende, escapades van Mathieu van der Poel, die gisteren na een spannende finale net naast de ritzege greep in de elfde etappe. De onthulling van de waarheid is gereduceerd tot slechts een minuutje op het podium, waarna de aandacht weer wordt opgeëist door de, meer tot de verbeelding sprekende verhalen van verlies, drama en strategische teleurstellingen. De wereld van de Tour karavaan is echt een afspiegeling van de reële maatschappij die zich ook laat leiden door onderbuik geproduceerde vervormingen van feiten en tot in uiterste doorgevoerde camouflage verhalen waarvan de epiloog slechts een bron is voor een traject naar een ieders persoonlijk gewenste uitkomst.

Feit is dat de Nederlandse verhalenmaker na een, ontegenzeggelijk imponerende, solo tekort kwam om koplopers Jonas Abrahamsen en Mauro Schmid bij te halen. De Noor Abrahamsen, van het Uno-X team, versloeg zijn vluchtgenoot in de sprint en is dus de enige winnaar van de 11e etappe in Toulouse! De conclusie is dat sommige individuen niet als eerste over de finish hoeven te gaan om door de menigte toch als winnaar te worden gezien. Dat mag in de wielerwereld een vrij ongevaarlijke vorm van helden verering zijn, maar in de reële wereld heeft dit de afgelopen decennia geleid tot de situatie waarin mediamakers bepalen wie, de steeds slechter opgeleide en makkelijk te indoctrinerende massa, als held, heiland, bevrijder of leider moeten vereren. 

Terwijl de Nederlandse media tycoon John de Mol zich voorbereid op een Trumpiaanse overname van de vaderlandse democratie door – na het geslaagde experiment om rechts-extremisme te verpakken in een populaire talkshow waarin tegengeluiden structureel worden weg gefilterd en de gasten slechts uit de ruif van racistisch populisme worden gehaald om de standpunten van een hoogbejaarde, talentloze ex-voetballer te bevestigen – nu ook, onder de noemer van een nieuws programma, de massa voorziet van overduidelijk politiek-activistische pulp en van de zender SBS6 een kloon van Fox News maakt inclusief de framing boven feiten, sensatie boven debat en emotie boven waarheid, hetgeen geen journalistiek meer is, maar beïnvloeding met commerciële én vooral rechts extremistische ideologische motieven, laten de deelnemende renners van de Tour de France zien dat er toch nog vormen van respect, eer en sportiviteit in het peloton bestaan. 

Tadej Pogacar ging in de laatste vijf kilometer, op een lullige wijze, onderuit in de groep met klassementsrenners. De drievoudig Tourwinnaar stapte snel weer op en verloor geen tijd omdat de concurrenten even de benen stil hielden. Het is bijna een ouderwetse gedachtengang, die in de huidige maatschappij vrijwel verloren is gegaan, dat je op een eerlijke en faire manier de wedstrijd wil winnen. Wielrennen is een gevaarlijke, steeds snellere, sport en ongelukken zijn nu eenmaal moeilijk te voorkomen, alhoewel de parcours ontwerper er alles aan doet om toch wat bloed op het asfalt te laten vloeien, omdat dat de kijkcijfers verhoogt. Het getuigt van de huidige tijd vol populistische retoriek en de militante mindset van de massa die zonder evaluatie of analyse oordeelt en veroordeelt, dat Pogacar zijn discipelen moest toespreken om de doodsbedreigingen aan Tobias Johannessen te doen stoppen. Misschien was het wel een metaforisch moment in de Tour waar Tadej Pogacar even niet oplette terwijl de rest van de renners zich naar rechts bewoog, waarmee duidelijk werd gemaakt dat je op je qui-vive moet zijn als je uit overtuiging links blijft rijden. 

Het peloton trekt vandaag voor het eerst deze Tour het hooggebergte in, en met de Hautacam staat er meteen een klim op het programma waar Jonas Vingegaard goede herinneringen aan heeft. In 2022 vochten Tadej Pogacar en Vingegaard op de Pyreneeëncol namelijk een gevecht uit om de eindzege in een vermakelijke editie van de Tour de France waarin de Visma-formatie al eerder via een tactisch hoogstandje Pogacar drie minuten had weten aan te smeren in de rit naar de Col du Granon. Drie jaar na dato zijn de twee klassementstoppers verder in hun ontwikkeling, waardoor de verhoudingen al meermaals gewijzigd zijn. Uw verslaggever heeft, en u waarschijnlijk ook beste Tourgazet lezer, echter in deze Tour al zoveel onverwachte aanvallen, ontsnappingen en overwinningen gezien dat ook het spreekwoord: “Als er twee vechten om een been....”, wel já, van toepassing zou kunnen zijn. 

De etappe begint, waarbij de renners van Jayco, in verband het overlijden van, de voor het opleidingsteam van Jayco onder leiding van Axel Merckx rijdende Samuele Privitera, met een rouwband, in Auch, ten noorden van de Pyreneeën. Terwijl Wielrenner Antwan Tolhoek, die vorigjaar eigenlijk gedacht had te rijden voor de Sabgal-Anicolor ploeg in Portugal - waar overigens het EK mountainbike wordt van 24 tot en met 27 juli wordt verreden in Melgaço - door de UCI voor vier jaar geschorst wegens het gebruik van doping, beginnen de renners aan de 180 kilometer lange etappe, waarvan de eerste 120 nagenoeg vlak zijn. Via de Col de Soulor (eerste categorie) en de Col des Bordères (tweede categorie) komt het peloton bij de voet van de Hautacam. 

Uw onraadreporter verwacht niet dat Vingegaard opnieuw medelijdend respect gaat hebben voor Pogacar en, alhoewel er gisteren sportief gewacht werd, zal er vandaag absoluut geen rekening gehouden worden met de kopman van UAE, die ongetwijfeld wat huid is verloren gisteren tijdens zijn val en waarschijnlijk, ondanks de berichten dat alles in orde is met Pogacar, een nacht met wat slaapproblemen heeft moeten doorstaan. Het wordt een hete strijd met klassementsrenners die volle bak de Hautacam op stormen, en wie weet, zal de uitslag een door niemand voorspelde feitelijke winnaar naar voren brengen. We gaan er in ieder geval deze middag een antwoord op krijgen, het lijkt me geen etappe voor een siësta dutje en hoogstwaarschijnlijk is de spanning hoog genoeg om al het wereldse verontrustende nieuws een paar uren naar de achtergrond te verdringen. Veel plezier!