Tijdrit 2: Over superioriteit, en het hopeloze gevecht van de rest.

Waarom Bryan Coquard, met een gebroken vinger, waaraan hij geopereerd moet worden, toch van start ging in de tijdrit gisteren, is me een raadsel beste Tourgazet volgers. De Fransoos die de dag ervoor de impact van een tas vol ijs en bidons moest bekopen met een pijnlijk onbruikbare vinger, en als een quasi Kenny van Hummel de godganse dag voor de bezemwagen reed, had sowieso besloten de Tour te verlaten. Uw onraadreporter zou meneer Coquard aanraden om de politiek in te gaan, daar blijven ze tenslotte ook plakken aan het pluche, terwijl duidelijk is dat ze niet in staat zijn ook maar enige prestatie van importantie kunnen leveren. Zoals verwacht heeft Tadej Pogacar ook de klimtijdrit gewonnen in de Tour de France. De oppermachtige Sloveen boekte daarmee in de dertiende etappe al zijn vierde ritzege en verstevigde in het klassement. 

Jonas Vingegaard, “the best of the rest”, staat nu op een hopeloze 4.07 minuten achter Pogacar in de strijd om de gele trui. Alhoewel hij een meer dan redelijke tijdrit reed en, de twee minuten eerder gestarte, Remco Evenepoel declasseerde door hem net voor de meet nog in te halen, is het maar de vraag of hij de “jonge honden” die ook in staat bleken een aardig potje tegen de klok te kunnen rijden op weg naar de landingsbaan van Peyragudes, achter zich kan laten. Lipowitz, Onley en Voquelin lijken met hun talent en karakter ook een podium plaats te ambiëren, hetgeen gezien alle verrassingen die we al in deze tour kregen voorgeschoteld, wellicht tot de mogelijkheden behoort. Primoz Roglic die de “oude garde” vertegenwoordigd reed op zijn beurt een opvallend goede tijdrit. De kopman van Red Bull-Bora-Hansgrohe kende een roemloos begin van de Tour, maar mengde zich gisteren voor het eerst voorzichtig in de open strijd om een plek op het podium.

Terwijl de blonde brein-loze Bondi, aangesteld door de Beer van het Zwijnenparadijs aangesteld als zijn flexibele stofzuigerslang om alle vuiligheid waarbij de juntaleider betrokken is te laten verdwijnen, meer dan 1000 administratieve FBI-medewerkers aan het werk zet om alle Epstein ordners te ontdoen van pagina's met criminele, pedofiele en vrouwenhandel passages waaruit blijkt dat “The Donald” een actieve rol speelde in de schandaleuze sex-praktijken, vragen renners en ploegbazen zich af of er eigenlijk wel een strategie overblijft die überhaupt verdere vernedering door de koning van het peloton kan voorkomen.

De Pyreneeën zitten vol Tourhistorie, en de renners finishen vandaag in het skistation Luchon-Superbagnères. Daar komen ze via de befaamde Col du Tourmalet en de vaak geronde bergtoppen van de Col d'Aspin en de Peyresourde. De meest bijzondere winnaar in het verleden was Philippa York, een Schotse dame, die in 1989 nog door het leven ging als Robert Millar. De Schot klopte destijds Pedro Delgado in de laatste meters naar de finish, waarna hij ook de top tien van het klassement in steeg. Op Philippa York's palmares, als de professioneel wielrenner Millar, prijken in totaal drie Tourritten, daarnaast won zij ook een keer het bergklassement. Er is een kleine kans dat ze een Schotse opvolger krijgt op Luchon-Superbagnères. De 22-jarige Oscar Onley steekt in de vorm van zijn leven en geldt zeker als een outsider.

De vraag is alleen wel: hoe verslaan we Pogacar? Onley staat namelijk verrassend hoog in het klassement - vijfde - en mag naar alle waarschijnlijkheid niet mee schuiven in de vlucht van de dag. En vanuit het peloton proberen Tadej Pogacar bergop te verslaan, lijkt onbegonnen werk deze Tour. Wie Pogacar wil verslaan, kan maar beter zijn kans wagen in de vroege vlucht. De eerste zeventig kilometer vanaf de start in Pau zijn vlak, waar waarschijnlijk tientallen renners zullen proberen weg te rijden van Pogacar. Rasaanvallers Ben Healy en Quinn Simmons hebben we al veel in die rol gezien deze Tour, net als sterke klimmers als Lenny Martinez en Mattias Skjelmose. Mogelijk sluipen er zelfs klassementsrenners mee, die soms onopgemerkt mee kunnen glippen in die vlaag van aanvallen. Misschien besluit Pogacar wel dat vier ritzeges in de Tour de France te weinig is en laat hij zijn UAE Emirates-ploeg de hele dag op kop rijden om de kopgroep kort te houden. De kans dat Jonas Vingegaard ineens weer beter is dan Tadej Pogacar, lijkt uw onraadreporter nihil. De witte trui lijkt een belangrijk doel te worden vandaag. We gaan het zien, laten we hopen op spannende verassingen en onverwachte wendingen!