Tjong, tjonge, tjonge, zou de ongekozen trekpop der Nederlanden verzuchten tijdens het verbergen van het zoveelste wetenschappelijk rapport in de kliko die naast z'n bureau staat. Jawel, beste Tourgazet volgers, het wordt een hete zomer, letterlijk en figuurlijk, sportieve hoogtepunten, diepe populistische dalen en temperaturen die wedijveren met de piek wattages van sprintende wielrenners die zonder vallen en kleerscheuren de strijd aangaan op de meet. Likkebaardend keken wij, wielerfans, naar de laatste kilometers van de vierde etappe van de Tour de France. De grote namen daagden elkaar uit, leden pijn en dwongen elkaar tot het uiterste. Met uiteindelijk Tadej Pogacar als sterkste aan de finish in Rouen, net voor Mathieu van der Poel.
Het zijn uw verslaggever's favoriete streken, Normandie en Bretange, niet in de laatste plaats omdat daar nog enkele Fransozen wonen die bereid zijn zich verstaanbaar te maken in een taal met een groot “alo, alo” gehalte. Je moet er niet aan denken hoe anders de etappes zouden verlopen mocht de Tour caravaan nu door het zuiden van het Fransche land trekken. Door hevige natuurbranden aan de rand van Marseille hebben al 400 mensen hun huizen moeten verlaten. Inmiddels is meer dan 700 hectare land rond Marseille verwoest, treinen die vanuit Marseille naar het noorden en westen van het land zouden vertrekken, zijn geannuleerd, gelijk al het vliegverkeer vanaf de luchthaven.
Begrijpelijk klonk er wat teleurstelling in de woorden van Mathieu van der Poel, die twee dagen eerder Pogacar nog versloeg in de sprint. "Ik had gewoon heel graag eens gewonnen in de gele trui", zei hij na afloop. In de laatste kilometers wachtten de renners verschillende korte kuitenbijters, met als toetje de Rampe Saint-Hilaire, waar stukken van 15 procent stijgingspercentage bedwongen moesten worden, en dat bleek voor de man in het geel net iets te veel toen Pogacar op de pedalen ging staan en de 100ste profzege op zijn palmares kon bijschrijven.
Ondertussen had de gendarmerie kort bij de finishlijn een man met een mes overmeesterd. Hij zou omstaanders bedreigd hebben, stak richting een politieman en werd uiteindelijk neergeschoten. De 21-jarige man - hij zou gevlucht zijn uit het ziekenhuis een paar weken geleden - bedreigde wielerfans met een mes en stak een politieman neer. “Dankzij zijn bescherming raakte hij niet geblesseerd”, zei openbaar aanklager Sébastien Gallois. “Een andere agent schoot de man neer omdat zijn collega bedreigd werd.
Terwijl hier in Portugal de bosbranden, zoals gebruikelijk, weer veel persoonlijk leed en verwoeste natuur produceren – de belangrijkste reden om het bureau van de Tourgazet Plagiato te verplaatsen naar een veiligere streek in dit prachtige land - lijkt de rest van Europa ook steeds vaker gebukt te gaan onder de, populistisch ontkende, verhitting. Rond Narbonne, 250 kilometer ten westen van Marseille, woedt sinds gisteren ook een brand die inmiddels 2000 hectare bos heeft opgeslokt.
Als een oude witte man gesproken; dat ranja met een rietje drinkende, emotionele, voormalig tassen dragertje van de NAVO secretaris “generaal” met ook nog een politiek corrupt papa-complex, is overduidelijk niet in staat om tot ook maar 1 maatregel te komen ter bescherming van de vaderlandsche natuur en leefomgeving. Zeker, beste Gazet volgers, uw onraadreporter heeft nu eenmaal een overgevoelige neus voor - naast wielersport gerelateerde onvolkomenheden - brandlucht, angstzweet en aan knikker plakkende strontlucht, hetgeen helemaal geen eigenschap is om jaloers op te zijn, gezien de giftige mix wolken die de wereld bedekken en langzamerhand dikker worden dan de ozonlaag. De spannende afleiding die de Tour brengt is dan ook welkom en zorgt voor cocon-achtige uren in de zetel voor het beeldscherm, even niets anders dan Fransche landschappen, een voortrazend peloton en onverwachte wendingen. Alhoewel het commentaar bij de NOS gedeeltelijk nog steeds wordt voorzien door die doperende breed-bek kikker.
Vanmiddag krijgen we de meeste renners individueel aan het werk te zien. Toen de route van de Tour de France bekend werd, omcirkelde Remco Evenepoel direct de etappe van vandaag. De Belg van Soudal Quick-Step heeft natuurlijk zijn zinnen gezet op het winnen van de tijdrit. Het is een 33 kilometer lange race tegen de klok, met start en finish in Caen. Niet geheel toevallig dat 'de stad met honderd klokken' deze etappe kreeg toegewezen. De aanwezigheid van zoveel klepels blijkt echter, ook hier in het land van revolutie, geen garantie voor het omarmen van de klokkenluiders. Het verhaal met betrekking tot de afwezigheid van vele Tourliefhebbers uit het Verenigd Koninkrijk laat nog op zich wachten, de redactiemedewerkers terplaatse op het Alcatras achtige eiland voor de Europese kust, hebben inmiddels 2 “klokkenluiders” bereid gevonden om hun verhaal te doen, maar zijn vooalsnog bezig met het filteren van feiten en fictie. In tegenstelling tot de tweede tijdrit, later deze Tour, is het parcours bijna helemaal vlak. Slechts 200 hoogtemeters moeten er bedwongen worden, wat betekent dat de echte tijdritspecialisten zich kunnen melden. We gaan aan het eind van de middag zien, beste wielerfans, wie de gele trui aantrekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten