Rust, als in jezelf neervlijen in een tuinstoel, aan de rand van een kleurig opblaasbaar privé zwembadje van de hond, met uitzicht op alle klussen die wachten op een creatieve afronding, blijkt heel iets anders te zijn dan een rustdag. Nu uw verslaggever zich voegt naar het ritme van de koers, beste wielerfans, lijkt de tijd op een vervelende kompaan die zich na overmatig gebruik van dopamine vereenzelvigt met een uurwerk van Salvador Dali. De structuur, de helderheid van het zicht en het analytisch vermogen worden als vervormde kwasterij weergegeven op het enige object dat zich staande schijnt te houden; het beeldscherm.
Terwijl Triple B fractievoorzitter (iemand die een fractie van het volk vertegenwoordigd na verkiezingen) Caroline van de Plas, een boeren camping voor bejaarden opent – een slimme meid is op haar toekomst voorbereid – blijkt dat Aleksandr Vlasov niet meer van start gaat in de tiende etappe van deze Tour. De 28-jarige Rus van Red Bull – Bora-hansgrohe, en een belangrijke “knecht” voor Primoz Roglic, heeft zondag bij een valpartij zijn enkel gebroken. Nee, het was niet zo pijnlijk als een krasje op een tatoeage van een voetballer, dus heeft hij de stoffige etappe van zondag nog wel uitgereden.
Vandaag zou het dus gewoon weer een dag worden zoals het hoort in de juli maand. Wat nabeschouwingen, een voorbeschouwing en even na het middaguur de start van een etappe. Het moet gezegd zijn dat de wielrennerij op sommige fronten beslist een inhaalslag aan het maken is ten opzichte van andere professionele sporten. In de formule 1 zijn de pitspoezen verdwenen, op het wielerschavot is er ook geen plaats meer voor een schaars geklede ronde miss die rijkelijk kussen uitdeelt, slechts tijdens absurde vecht “sport” gala's worden de ronde bordjes nog op hoge hakjes in de ring getoond. Het vrouwelijk schoon is verplaatst van het OP het podium naar VOOR het podium, compleet in de voetbalvrouwen sfeer qua styling en gedrag. Vroeger, já vroeger, was al die poeha ondenkbaar. De renners concentreerden zich 3 weken lang op het competitief fietsen en slechts na de eindstreep op de Avenue des Champs-Élysées in Parijs konden vrouw en kinderen meevieren in de vreugde of teleurstelling.
Het blijft ook een van de weinige mogelijkheden in het circus van de Tour, het presenteren van vriendinnen of echtgenotes bij wie vaak glamour en attitude het IQ hebben overstegen. Je kunt als succesvolle, goed verdienende kopman nu eenmaal niet met je Lamborghini aankomen zoals menige snotneus in de voetballerij, dus is een paraderende madam die zich op tiktok of instragram exploiteert, door te klagen over te weinig aandacht en respect van het publiek dat zich verdringt voor het podium, “the next best thing”. Het zal jeugdige onbezonnenheid zijn misschien, alhoewel er natuurlijk uitzonderingen op de regel zijn, gezien de prestaties in het vrouwen peloton van Pogacar's vriendin.
Haar manager Alex Carera reageerde op de niet-selectie van Urska Zigart voor de Olympische Spelen in Parijs. Volgens Carera maakte bondscoach Gorazd Penko zijn beslissing op basis van ‘persoonlijke interesses’. Daarmee doelt de Italiaanse manager op het feit dat Penko naast bondscoach, ook sportdirecteur is bij BTC City Ljubljana Zhiraf Ambedo. Dat is dan weer de ploeg van Urska Pintar, die net als Eugenia Bujak wél in de Sloveense selectie voor de Olympische Spelen zit, waardoor belangenvermenging gewoon bewezen een rol speelt. Urska Zigart is de beste Sloveense wielrenster, nationaal kampioen op de weg en in de tijdrit, maar de coach maakte een frauduleuze selectie op basis van eigenbelang, tja, er moet nog heel wat gebeuren in het voormalig Oostblok.
Terwijl Arjen Lubach alom gefeliciteerd werd met het verkrijgen van een eredoctoraat aan de Open Universiteit, was het Phil Bauhaus die voor de start in Orleans menig handje moest schudden omdat hij vandaag zijn verjaardag viert. Toen Tourbaas Christian Prudhomme wapperde met de vlag leek het alsof niemand zin had in een avontuur. Het was de 250ste start in een Touretappe voor de Brit Geraint Thomas.
Als Remco Evenepoel en wereldkampioen Mathieu van der Poel erop los keuvelen in de staart van het peloton, krijgen we de reden uitgelegd waarom de Groningse televisiemaker en cabaretier het ere doctoraat krijgt. Het is als waardering voor de onderscheidende bijdrage die Arjen Lubach levert aan het maatschappelijk debat', laat de Open Universiteit weten. 'Hij behandelt in zijn televisieprogramma's vaak ingewikkelde thema's uit de samenleving op een humoristische, heldere en makkelijk te begrijpen manier.' Tja, da's nog eens wat anders dan een Televizierring ontvangen voor ongeïnformeerd rechts populistisch gewauwel en kaarsverhalen.
De rustdag had dus een uitloper naar het begin van de etappe. Nou zou 37 kilometer per uur voor uw onraadreporter, in zijn fietsjaren van weleer, best pittig zijn geweest, maar de profs kunnen dat tempo gewoon combineren met ouwehoeren en serieuze gesprekken. Na ruim een uur waren Kobe Goossens (Intermarché-Wanty), Harm Vanhoucke, (Lotto Dstny) en Maxim Van Gils (Lotto Dstny) het getreuzel beu en trokken ten aanval. Valentin Madouas en Kevin Geniets (beiden Groupama-FDJ) waren de volgende die op avontuur gingen. In het peloton waren het de manschappen van Jasper Philipsen die zich op kop zetten. Ze wilden de vijf avonturiers natuurlijk niet te ver laten wegrijden. 3 vooruit geschoven renners worden nog net voor de puntensprint ingelopen waardoor Kobe Goossens de 20 punten pakt, gevolgd door Harm Vanhoucke, Jasper Philipsen, Fernando Gaviria en Biniam Girmay die toch nog 11 punten voor het groene trui klassement pakte. Terwijl Vingegaard moest afrekenen met de gevolgen van een lekke band was het enkel Goosens die in het miezerige weer als eenzame avonturier voorop bleef, maar ook hij wist dat het geen zin had om in zijn eentje voor het peloton uit te rijden.
Het ontwaken uwer onraadreporter op zo'n 50 kilometer voor de finish, kwam met het besef dat het waaiergevaar slechts een, door de media en zogenaamde analisten, aangewakkerde hoop op spektakel was gebleken. Het was duidelijk dat we ons moesten opmaken voor een nieuwe clash tussen de snelste renners in dit Tourpeloton. Slechts de laatste kilometers werden in een razende vaart afgewerkt en het was een komen en gaan van sprinttreinen. Alpecin-Deceuninck bleek echter over de beste timing te beschikken. Na een enorme kopbeurt van Robbe Ghys was het aan wereldkampioen Van der Poel om Philipsen naar de zege te piloteren. Onze bejubelde semi-landgenoot rolde met een indrukwekkende krachtsexplosie de rode loper uit voor zijn sprinter. Philipsen wist vervolgens met enkele machtige halen zijn concurrenten uit het wiel te sprinten en won uiteindelijk afgetekend in Saint-Amand-Montrond, voor Girmay en Pascal Ackermann.
Kobe Goossens won de Prijs van de Strijdlust omdat hij een paar kilometer op kop reed toen daar geen enkele andere renner zin in in had. De prijs had eigenlijk moeten gaan naar al die wielerliefhebbers die, in contrast met uw verslaggever, niet in slaap zijn gesukkeld en hun koffie koud hebben laten worden. Morgen geen de renners weer richting het zuiden en vinden op dag elf het Centraal Massief op hun pad. In een rit van Éveaux-les-Bains naar Le Lioran legt het peloton 211 kilometer af. Het venijn zit hem in de staart, aangezien in de laatste vijftig kilometer vier korte, steile beklimmingen de finale vormen. Kleine kans dat uw reporter weer indommelen zal.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten