Zondagmorgen, alweer, de tijd vliegt voorbij, de dagen worden al korter en alle gebeurtenissen, niet alleen wielersport gerelateerd, volgen elkaar in zo een rap tempo op, dat het onmogelijk is om iedereen en ieder evenement de aandacht te geven die het verdient. Terwijl de viervoeter van uw reporter haar eerste duik neemt in haar privé zwembadje, in Italië de vrouwen, een voor een, starten in de openingstijdrit van de Giro, staan de renners van Uno-X Mobility met z'n allen vooraan bij de startstreep, om collega André Drege, die gisteren overleed na een val, te herdenken.
Ondertussen won Puck Pieterse met groot machtsvertoon de Wereldbeker Cross-country in het Franse Les Gets, waarbij de 22-jarige Nederlandse haar visitekaartje af gaf in de aanloop naar de Olympische Spelen, en waren het naast natuurlijk Jonas Abrahamsen ook Frank van den Broek en Victor Campenaerts die zich druk maakten in de eerste kilometers van de etappe, waarna Lapeira, Gregoire, Powless, Drizners en Gee zich met het spektakel bemoeiden. Het was van te voren een van de meest besproken etappes in de Tour de France, deze gravelrit rond Troyes met 14 onverharde stroken die bij elkaar goed waren voor 32 kilometer aan gravel. Vier daarvan waren daarbij ook nog gecombineerd met een klim van vierde categorie. Niets van de verwachtte, of meer gehoopte, uitslagen werden waar, tenzij je natuurlijk een Fransche wielerfan bent.
Natuurlijk waren er beelden van het Visma Lease a Bike team dat versnelde net voor de tweede strook, waarna een opstopping zorgde voor scheuren op die tweede strook. Onder meer Primoz Roglic en Juan Ayuso misten de slag, terwijl naast Visma ook INEOS Grenadiers en Soudal Quick-Step bleven doorrijden en uiteindelijk onder meer Simon Yates en Richard Carapaz op achterstand reden. Een snelle opeenvolging van gravelstroken, waar onder meer Jonas Vingegaard en Jasper Philipsen met pech te maken kregen, waar door tem UAE Emirates logischerwijze bleef aandringen. Daardoor liep de voorsprong van de kopgroep ook snel terug.
Er stonden veel vakantievierende wieler supporters langs het parcours, maar ondertussen was de Fransche bevolking zelf druk met het tegen houden van populistische fascisten die probeerden, via verkiezingen, de macht te grijpen. En ja, door samenwerking, het voorbij kijken aan eigen politieke belangen, slaagde een groot aantal politieke stromingen er in - in tegenstelling tot het zooitje ego trippers die hun carrières belangrijker vinden dan het landsbelang van Nederland – om de ultra rechtse overname van de Fransche natie te voorkomen. De opluchting die langzaam doordrong in de Fransche Steden kwam net even later dan de demarrage van Tadej Pogacar op 88 kilometer van de finish. Remco Evenepoel, Matteo Jorgenson, en de renners van INEOS Grenadiers neutraliseerde de poging. Op de steilste strook demarreerde Evenepoel vervolgens, waardoor Pogacar en Vingegaard wel moesten reageren. Zij sloten snel aan, draaiden rond en pakten de vroege vlucht in de kraag, en dat al op 75 kilometer van de meet.
Het is een algemene gang van zaken in het peloton dat concurrenten samenwerken als ze daar allen wat profijt uit weten te halen, die wieler les hebben politici in Frankrijk dus ten uitvoer gebracht en daarmee het extreemrechtse Rassemblement National – ondanks dat ze toch nog heel wat zetels in het parlement zullen bezetten - slechts de derde partij, in de Assemblée nationale zullen zijn. Jawel, de drie tenoren van deze Tour hadden ook de kans om de rest van hun concurrenten op achterstand te rijden, maar in Denemarken schijnt deze vorm van belangenbundeling een nog onbekend proces te zijn.
Met nog zes gravelstroken te gaan begonnen de rittenkapers hun kansen te zien. Onder meer Van der Poel, Matthews en Girmay schoven mee in een ontsnapping die de jacht opende op de kopgroep. Zij moesten echter wel een, achteraf onoverbrugbare, minuut dichten op die voorsten.
Zes man gingen dus sprinten om de winst en de Franschman Turgis sprintte als een duveltje uit een doosje naar de winst. Het verdict van de dag; Een Fransche winnaar, een Belg die het eindelijk verdiende om te winnen en een natie die uiteindelijk – net als in het Verenigd Koninkrijk – een voorzichtige afslag neemt, weg van het onfatsoenlijke rechts en een langzaam indalend besef waar ultra rechtse populisten als Farange, Wilders, Orban, LePen en de beer van het zwijnenparadijs Trump, eigenlijk voor staan.
Morgen (voor uw onraadreporter dus vandaag, het werd een lange nacht) een rustdag voor de gladiatoren van de Tour. Een dag om wat tot rust te komen en de strategieën nog eens onder de loep te nemen. Misschien is er ook een momentje tijd om de disbalans binnen de financiële vergoedingen binnen de sportwereld uit te lichten. Zeker, ook met hele slechte prestaties kun je, zoals de miljonairs van het Nederlands elftal, toch aan het langste eind trekken en de vooraf afgesproken bonussen innen. Natuurlijk mag Max Verstappen best een grote gevarengeld vergoeding incasseren, maar het staat in schril contrast met de fooi die winnaars in de wielerwereld (naast een soms heel riant salaris voor de uitzonderlijke talenten en kopmannen) kunnen verdienen. Neem nou de ploeg die het meest verdiend heeft in de eerste week van de Tour. Intermarché-Wanty verdiende in totaal al 43.880,00 euro. Een groot deel daarvan komt op het conto van Biniam Girmay, die al twee etappes op zijn naam schreef. De Eritreeër draagt ook al een tijdje het groen. Bovendien sprintte Bini al verschillende keren mee bij tussensprints, waar niet alleen punten, maar ook geld te rapen valt. Die verdienste zijn voor een renners ploeg van 8 individuen, ploegleiders, masseurs, mechaniens, chauffeurs, koks, enz. Dat is bij lange na niet eens het gevarengeld bedrag dat de renners toestaat tengevolge van het parcours waarover ze moeten rijden. En, beste Tour volgers, dan hebben we het over de meest verdienende ploeg. De ASO, het overkoepelende bedrijf dat naast vele andere sportevenementen de Tour organiseert, heeft alleen deze week al miljoenen kunnen bijschrijven op hun Zwitserse bankrekening.
De Amaury Sport Organisation is een privaat bedrijf opgericht in 1992 door de Franse mediamagnaat Philippe Amaury en ASO is onderdeel van het grotere familiebedrijf EPA (Éditions Philippe Amaury) waarvan een meerderheidsbelang in handen is van de weduwe en kinderen van Amaury. Die familie heeft sinds de jaren zestig de touwtjes van de Tour stevig in handen. Het is daarnaast ook eigenaar van andere grote wielerwedstrijden, zoals de Ronde van Spanje (La Vuelta) en Parijs-Roubaix, en onder meer marathon van Parijs, zeilwedstrijd Tour Voile, de Dakar Rally, een reclamebureau, sportkrant L'Équipe en tijdschrift France Football. Het Franse familieconsortium zag zijn omzet afgelopen jaar met 17 procent groeien naar 550 miljoen euro. Hoewel EPA weigert om bekend te maken hoeveel inkomsten het precies haalt uit 's wereld bekendste wielerwedstrijd, vertegenwoordigde ASO volgens de laatste openbare cijfers van een jaar eerder 41 procent van de omzet van het moederbedrijf. De lokale organisatoren van het Italiaanse Florence betaalde voor het openingsweekend 10 miljoen euro aan ASO. Een bedrag dat in de loop der jaren flink is opgelopen: zo betaalde de gemeente Utrecht voor de Tourstart in 2015 nog een vergoeding van “maar” 4 miljoen euro aan ASO. Een schijntje van dat geld komt bij de matadoren die in het circus optreden, hun speciale kunstjes vertonen, het soms met de dood moeten bekopen en met hun prestaties de omzet van de ASO tot absurde hoogte.
De nachtelijke uren zijn met een temperatuur van zo'n 25 graden, aangenaam in de Alentejo. Uw verslaggevers hersenen verbergen de chaos, de concentratie komt langzaam tot een slaapstand. Genoeg voor vandaag, afwachten wat morgen het nieuws zal zijn. Waarschijnlijk transfer perikelen, zowel binnen de wielerwereld als in politiek Frankrijk. Nu is het bijna 4 uur (in de nacht) dus morgen...straks... laat op. Een prettige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten