Met applaus kwam
hij over de streep afgelopen zondag in Tignes. Nicholas Dlamini kwam om 19.01
uur, bijna een uur na het verstrijken van de tijdslimiet, alsnog over de finish line. De tijdslimiet
was neergezet op 37.20 minuten vanaf het moment dat de Australische klimmer van
AG2R Citroën Ben O’Connor zijn eerste ritzege in de Tour behaalde tijdens deze
koude, natte, Alpenetappe. Dat was om klokslag 18.15 uur en de organisatie vond
het welletjes, maar moest echter wachten op Dlamini. De coureur van Qhubeka
NextHash was eerder in de loodzware bergetappe ten val gekomen. Maar in de
bezemwagen stappen? Nee, dat deed hij niet. Even na 19.00 uur - officieel
buiten tijd en dus uit het klassement geschrapt - rolde hij verkleumd over de
streep. Er was geen enkele reden om niet in een auto te stappen, en de laatste
kilometers van die helse Alpen dag links te laten liggen en rechtstreeks
richting hotel te rijden. Soms overstijgen trots, gevoel voor eigenwaarde en moraal,
alle rationele redenen om af te haken.
De rustdag van
gisteren, beste wielervrienden, bleek voor uw onraadreporter allerminst een dag
van reflectie en terugkijken op een week vol drama en sportieve hoogtepunten.
De consequenties die deze deeltijd baan als verslaggever met zich mee brengt
moge duidelijk zijn. In plaats van luieren en op adem komen in een strandstoel,
zat uw reporter een dag lang op de kale knieën, een houding die de komende week
nog wel vaker zal worden ingenomen, ergo: het leggen van een paar honderd
vierkante meter laminaat! Net zo doorweekt als de wielrenners, inclusief
hongerklop en pijnlijke spieren, steeg uw verslaggever wel in de voiture!
Vandaag staat het geen gisteren tot een kortademige klaagzang leidde, wederom
op het programma. Het volgen van de Tour zal zich de komende dagen beperken tot
de finale en de hoogtepunten zoals die gepresenteerd worden door, die zo
opvallend tuttig geklede, Dione aan de avondetappe tafel.
Terwijl tijdens
die koude en natte omstandigheden van zondag o.a. de sprinters Bryan Coquard en
Arnaud Demare buiten tijd eindigde en Tim Merlier onderweg al op gaf,
overleefde “good old” Mark Cavendish de tweede Alpenrit wel en haalde zo zonder
kleerscheuren de eerste rustdag en start daarom ook vandaag in de groene trui.
Ver achter alle anderen en toch met het gevoel van een winnaar over de streep
komen, misschien is dat wel het karakter waar op het selectieproces toe
resulteert bij de zoektocht naar helden, al hoewel dat per werelddeel anders
uitpakt natuurlijk. Hier op het vasteland van Europa, met als zelf uitverkoren
middelpunt dat dwaze, met grootheidswaanzin besmette, staatje liggend onder de
zeespiegel, zien helden en kampioenen er natuurlijk anders uit dan aan de
andere kant van de oceaan. Daar volstaat het om 76 hotdogs naar binnen te wurmen
in 10 minuten. Ja echt, de Amerikaan Joey Chestnut, heeft zondag zijn eigen wereldrecord
verbroken. Tijdens een wedstrijd in New York verorberde hij 76 stuks, inclusief
broodje, in 10 minuten. Chestnut, bijnaam "Jaws", won voor de veertiende
keer in vijftien jaar “Nathan's Hot Dog Eating Contest”. Het is een
internationaal evenement dat telkens op 4 juli, de Amerikaanse nationale
feestdag, plaats vindt, en daarom is hij ook gelijk “wereldkampioen”. Nou
noemen ze daar in de USA hun lokale en nationale competities al snel “word
league”, een eigenaardig, narcistisch trekje dat bij meerdere onderwerpen komt
boven drijven in het land waar de Dodge General Lee, de langbenige Catherine
Bach en een joint rokende Willie Nelson samen het lamleggen van een corrupte
sheriff romantiseren.
De bergetappe naar
Tignes heeft Tadej Pogačar nog steviger in de gele trui gezet. Wout van Aert
viel weg uit de top van het klassement, Ben O’Connor is een nieuwe nummer twee.
Het verschil tussen Pogačar en de andere topfavorieten is al meer dan vijf
minuten. Hier onder even
op een rijtje de verschillen tussen de klassementsrenners
Tadej Pogačar
staat ver voor de anderen, 2. Ben O’Connor op 2m01s, 3. Rigoberto Urán op 5m18s, 4. Jonas
Vingegaard, die de ijzers nu uit het vuur moet halen voor de Nederlandse
supermarktteam op 5m32s, 5 Richard Carapaz op 5m33s, 6. Enric Mas op 5m47s, Wilco
Kelderman staat nog steeds de 7e plaats op 5m58s, 8. Alexey Lutsenko
op 6m12s, 9. Guillaume Martin op 7m02s. 10. David Gaudu op 7m22s. Wout Poels staat
18e op 25m59s, de belg in Hollandsche dienst Wout van Aert 20e op
27m23s, Bauke Mollema 23ste op 36m00s. Renners die voor de start van
de tour als favorieten te boek stonden, zijn in het klassement al ver achterop
geraakt, zo staat Simon Yates 27ste op 37m48s, Geraint Thomas 28ste
op 39m42s, Vincenzo Nibali 29ste op 41m25s en helaas staat Steven
Kruijswijk als 40ste al op 47minuten en 44 seconden.
Vandaag, na de
zware Alpenetappes en de rustdag, krijgen de sprinters weer een kans om te
strijden voor de zege. Van Albertville gaat de route via slechts een klimmetje
van vierde categorie naar de vlakke aankomst in Valence. Een nieuwe kans voor
de sprinters, een nieuwe kans voor Mark Cavendish? U zult het zien, beste wielerliefhebbers,
uw onraadreporter gaat weer een dagje voorovergebogen zagen en “klikken” met
Radio Tour op de achtergrond. Uiteindelijk dan toch nog door de knieën voor de
aanlokkende vergoeding die dat met zich meebrengt, in plaats van het bankhangen
en halverwege een vlakke etappe wegdommelen om net voor de sprint wakker te
schrikken. Het besteden van de tijd, die nu eenmaal in enkelvoud kan worden
genuttigd, is het zorgvuldig afwegen waard. Een afweging die bijna net zo
belangrijk is als het achterom kijken als je met 80 kilometer per uur op 2
smalle fietsbandjes een berg af raast….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten