Rustdag, gelukkig
een dag om bij te komen van 2 dagen vol bewegingen die uit de spier herinnering
van uw verslaggever waren gewist. Terwijl Cavendish, voor de derde maal deze
Tour, gisteren als eerste over de meet kwam, probeerde uw onraadreporter bij
thuiskomst zich uit de voiture te manoeuvreren, dat duurde even. Nog nooit is
de pijn in knieën en bovenbenen zo heftig geweest als na 2 dagen laminaat
leggen, ook niet tijdens de, reeds ver achter ons liggende, periode dat de
Grebbeberg dagelijks werd beklommen en toertochten van boven de 600 kilometer
werden gereden. Het schijnt nog steeds een motto te zijn dat op mijn lijf is
geschreven, niet te snel, geen haast, met beleid, geen brekende touwtjes.
Gisteren was dus een vergissing van jewelste.
De renners moeten
vandaag maar liefst tweemaal de Mont Ventoux beklimmen. Wilco Kelderman, de nummer
zeven van het klassement en hoogst genoteerde Nederlander, is geen liefhebber
van de klim. “Natuurlijk, het is een speciale klim en een plek met een rijke
historie, maar het is ook een klim die ik niet heel graag doe”, zei hij eerlijk
tegen een van de informanten van Karel Kettingkast. De etappe van vandaag gaat
van Sorgues naar Malaucène, telt vijf beklimmingen. De laatste keer dat de Tour
de Mont Ventoux bezocht was vijf jaar geleden. De editie van 2016 ging meteen
de geschiedenisboeken. De overwinning die dag was voor Thomas De Gendt, maar
wat iedereen vooral is bijgebleven zijn de beelden van Chris Froome die in de
gele trui een stuk de berg omhoog rende na een val. Kelderman beklom de Mont
Ventoux eenmaal. Vorig jaar maart, in de derde etappe van Tour de la Provence
eindigde hij als zevende. De Mont
Ventoux is ook een plek met een rijke Tourhistorie. De dood van de Brit Tom
Simpson in 1967, het duel tussen Lance Armstrong en Marco Pantani in 2000 en
het rennen van Froome in 2016 zitten in het collectieve wieler geheugen.
Natuurlijk zal de
dag van gisteren de geschiedenis ingaan als de dag van de aanslag op P.R. de Vries.
Vreselijk voor hem, zijn geliefden en naasten, verontrustend voor Nederland en
de manier waarop het openbaar ministerie, de politie en bestuurders de controle
hebben verloren in de laatste 10 jaar. Er was vaak een P.R. de Vries nodig om
juist bovengenoemde overheidsorganisaties te corrigeren, onschuldigen vrij te
krijgen, daders op te sporen en deksels van doofpotten los te wrikken. P.R. de
Vries, voetbalmakelaar, privédetective, intermediair tussen criminelen en
officieren van justitie, RTL-Boulevard duiding specialist, late night show televisie
tafelgast, met als enige ontbrekende tafel die van de Avondetappe. Journalist? Persconferentie
van Rutte, Grapperhaus, Halsema; een aanslag op de vrijheid van meningsuiting,
een aanslag op de persvrijheid, een aanslag op de democratie. Teksten die niet
echt in verhouding staan met een afrekening in en door het criminele circuit.
Meneer de Vries doet z’n werk en onderzoek, in tegenstelling tot rechercheurs,
in alle openheid. Ontmoet criminele kopstukken op dicht beboste plekken, heeft
zich als een soort intermedium officier van justitie genesteld tussen aanklager
en kroongetuige. Geen anonimiteit, onrealistisch “stoer” en angstloos, media
geil. Natuurlijk is al die honger naar aandacht geen reden om 5 kogels op je
afgevuurd te krijgen, maar het is niet voor niets dat menige onderzoeker en rechercheur
onherkenbaar in beeld worden gebracht, het werk wat ze doen trapt menige
crimineel pijnlijk op de tenen, met alle gewelddadige stuiptrekkingen als
gevolg. P.R. de Vries heeft veel teweeggebracht, vele duistere gebeurtenissen
en dwalingen van justitie aan het licht gebracht, daarmee kwalificeert hij zich
expert, maar de aanslag op hem is geen aanslag op het “vrije woord” of de
democratie.
Sommige zaken
moet je gewoon niet in het openbaar doen, zeker niet als er een draaiende
videocamera in de buurt is, dat geldt voor recherche werk, maar bijvoorbeeld
ook voor het weggooien van afval. Davide Ballerini, Jonas Rickaert, Dries
Devenyns en Wout van Aert werden geconfronteerd met een boete van 500
(belasting ontduikende) Zwitserse Franken en 25 strafpunten in het UCI-klassement, wegens
het weggooien van afval buiten de daarvoor bestemde zones. Reto Hollenstein van
de Israel Start-Up Nation formatie, kreeg een boete van 200 Zwitserse Franken voor
het urineren in het openbaar, alsof er een andere mogelijkheid is wanneer je
urenlang achtereen op de openbare weg een wedstrijd afwikkelt. Er komt nog een
dag dat de ASO of UCI, Dixi’s langs het parcours gaan plaatsen en plaspauzes
gaan inlassen.
Over een paar uur, een tube Voltaren Emugel, wakker makende koffie, een plakkie
roggebrood met kaas en een stapeltje strategisch geplaatste kussens op de
hangbank om het vege lijf te ontlasten, is het zover. Na een welverdiende rustdag
en een niet al te uitputtende etappe naar Valence is het vandaag weer aan de
klimmers in deze Tour. De elfde etappe trekt liefst twee keer over de flanken
van de iconische Mont Ventoux, een beklimming in de Provence die bij veel
renners angst inboezemt. Verstoppertje spelen is er niet bij voor de klassementsrenners,
maar toch verwacht ik niet dat de Tadej Pogačars van deze wereld zullen
strijden om de ritzege. Voor veel renners is het de komende etappes een kwestie
van moeten, in de hoop de Tour van nog wat glans te voorzien. Ik denk daarbij
aan Miguel Ángel López, Alejandro Valverde, Nairo Quintana, Sergio Higuita, Esteban
Chaves, Sepp Kuss en Steven Kruijswijk. Natuurlijk hopen we op een aanval van
Kelderman of Wout Poels, misschien dat Mollema “de benen” heeft? We zullen het
zien aan het eind van deze woensdag middag. Uw onraadreporter zal zich stil,
ongeroerd, spieren ontlastende houding zoekende, op de bank vleien. Morgen de zwaarst wegende
laatste laminaat lootjes, vooralsnog geen uitnodigende gedachte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten