Tweede in de
sprint op dinsdag, winnaar over een dubbele Ventoux, rustig aan doen. Drie compleet
verschillende dagen voor Wout van Aert die woensdag nog de grote triomfator was
in de etappe over de Mont Ventoux, maar gisteren genoot van een relatief
rustige dag in het zadel. Het gaf uw onraadreporter een goed inzicht over hoe
je met inspanningen moet omgaan; touwtje strak, touwtje laten vieren! De
wederopstanding van de Jumbo-Visma ploeg was indrukwekkend tijdens de dubbele
Mont-Ventoux etappe. Je kunt de spanning van de etappe aflezen aan de momenten
van in slaap dommelen, geloof uw verslaggever, die momenten waren nagenoeg
niet aanwezig afgelopen woensdag! Dat ene korte moment waar Jonas Vingegaard een
versnelling plaatste in de slotfase van de monsterklim, bleek een aanval die
zelfs geletruidrager Tadej Pogačar niet kon volgen. Even, heel eventjes maar,
leek de Sloveen een verslaanbaar mens in plaats van een buitenaardse pedaaltrapmachine.
Terwijl in Arnhem
Gijs Schalkx zijn eerste rondjes op de “Slootmotor” reed, was het donderdag Nils
Politt die zijn tanden bloot lachte aan de finish in Nîmes. De Duitse
hardrijder van BORA-hansgrohe wist in de twaalfde etappe solo over de streep te
komen. Nee, uw onraadreporter zag hem niet in beeld maar moest het doen met
radio Tour, de laatste lootjes laminaat leggen bleken weliswaar succesvol en na
tevredenheid van de huiseigenares, maar de donderdag bleek maar weer eens
dondersgoed de consequenties van ouder worden te benadrukken. Nu zie ik al die
verwarde blik onder uw wenkbrauwen beste wielervrienden; wat is dat nu weer,
een “Slootmotor”.
Ik ga het u uitleggen, mijn enthousiasme over dit fenomeen is net zo groot als
over het bericht dat Laurens Ten Dam zijn eerste Gravelrace als weder opgestane
profwielrenner heeft gewonnen. Wat als je met je oude brommert gewoon kon
tanken uit de sloot of stadsvijver? Gijs Schalkx bedacht een heel speciaal
concept: de Slootmotor. Hij is net klaar aan de Arnhemse ArtEZ University of
the Arts, afdeling Product Design, waar hij nu cum laude is afgestudeerd en
zelfs het predicaat excellent kreeg van zijn docenten. Nou, die is echt van het
padje, zal de gegoede, Duits scheurijzer rijdende, burgerij denken. Een man, in
waadpak en mét schoffel, die een stadsvijver inspringt én daarbij een
omgekeerde speciekuip met drijvers meeneemt om onder water te gaan schoffelen? Schalkx
heeft een hekel aan bedrijven als Shell; die van alles beloven over een betere
wereld, maar dat niet nakomen. Dus bedacht hij een manier om zelf brandstof te
produceren en daar zijn motor op kan laten rijden. Acht uur schoffelen voor
twintig kilometer rijden zorgt er voor dat het de beste twintig kilometer van
je leven zijn, volgens de jonge uitvinder, onbetaalbaar.
Achterop zijn
motor bouwde hij een doorzichtig reservoir met een soort grote condoom erin. Daarna
rijdt Schalkx met een gevulde methaantank wel twintig kilometer ver. Maar hoe
kom je dan aan dat methaan uit de sloot of de vijver? Je moet er hard voor
werken. Methaan zit in de bodem van een vijver of sloot. “Dat komt soms
spontaan vrij, maar je kan het ook een handje helpen. En dan komt een cursus
schoffelen goed van pas”, zegt Schalkx lachend. ,,Met een omgedraaide
speciekuip of drijvers vang je het gas op door eronder te schoffelen. In het
reservoir van de motor, achterop de motorfiets, pers je dat methaan met een
omgekeerde fietspomp op druk. En zo oogst je in feite je eigen brandstof uit de
sloot. Dat tankstation heb ik daarom maar Plompstation genoemd in plaats van
pompstation.” Uw verslaggever is onder de indruk. De wereld heeft meer
creatieve mensen als Schalkx nodig, al was het maar om het “omdenken” te
promoten en alternatieve processen in gang te zetten.
Natuurlijk is het nog beter om gewoon de fiets te nemen, ook daarmee kun je
snelheden als die van een motor bereiken, bergaf, dat wel natuurlijk. Hier in
het Portugese landschap zullen weldra de gevolgen van elektrische fietsen, auto’s
en motors duidelijk worden. Grote gaten in de grond, mijnen die complete
hectares natuur verwoesten omdat het lithium nu eenmaal ergens vandaan moet
komen. Goed, dat zijn onderwerpen die elders dan in de Tourgazet Plagiato hun
aandacht zullen moeten krijgen. We gaan ons vandaag en in het weekend weer
concentreren op de prestaties in de Tour, waar de organisatie meer verdient aan
het uitdelen van boetes wegens wildplassen, bidonnetjes plakken of weggooien,
dan ze uitkeren aan prijzen. Vandaag is er misschien wederom een kans voor Mark
Cavendish. Marianne Vos blijkt voor de Britse sprinter een inspiratiebron te
zijn, Vos boekte donderdag haar dertigste ritzege in de Giro d’Italia Donne. “The
absolute greatest of all time“, haalde Cavendish de loftrompet naar boven voor
zijn vrouwelijke collega. Waar Vos in Italië bezig is met het schrijven van
wielergeschiedenis, kan Cavendish vandaag naar een uniek record sprinten. Hij is
dus nog maar één zege verwijderd van het ritzege record van Eddy Merckx. De Belg
boekte in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw 34 etappezeges in de
Franse rittenkoers, Cavendish staat na een hattrick in deze Tour op 33 stuks. We
gaan onze vrijdagmiddag er weer voor opofferen, ploffen op de bank, schakelen
over naar de Belgen, Eurosport DE of ARD-One wanneer de NOS de live uitzending
later begint dan de anderen of onderbreekt voor de commentaren van mislukte
dopingzondaars met een ere baantje bij de publieke omroep. Veel plezier!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten