Bom dia Tourvolgers. Tja dat was een etappe niet? Robert Geesink als de knuppelgooier in het hanenhok. De Nederlander reed gisteren alsof z'n wielercarrière er van afhing. Natuurlijk was Froom niet te kloppen, zijn energie lijkt onuitputtelijk. Uw onraadreporter vraagt zich toch af wat daar allemaal in z'n gehackte laptop staat dat zo belangrijk is dat z'n ploeg een peloton aan advocaten voor heeft aangetrokken om de, natuurlijk anonieme hackers aan te klagen. Nee, dat Contador achterblijft komt doordat hij al de Giro heeft gereden. Dat Nibali achter blijft komt door het feit dat hij in de verkeerde ploeg rijdt.
Dat Quintana het net niet vol kon houden komt gewoon omdat hij geen ovaal tandwiel gestoken heeft. Dat van Garderen moest afhaken komt omdat hij een tijdje in Nederland heeft gewoond en derhalve een deukje in zijn winners mentaliteit heeft opgelopen. Dat Geesink plotseling zo goed omhoog klautert komt omdat hij al de privé beslommeringen op een externe harde schijf heeft gekopieerd. Dat Froom zo goed rijdt zal wel door de mysterieuze computer kabeltjes komen die iedere nacht via een bepaalde lichaamsopening worden aangesloten op zijn "motherboard". Ja die Lance Armstrong heeft er nog steeds verstand van hoe je succes moet uitleggen!
Ahwel, Uw verslaggever sloeg het alle maal gade, dat betekent dat ik het allemaal bekeek. Van een afstandje dat wel, want een horde luid klepel slingerende koeien versperden de weg naar de finish plaats. Oh zeker, ik ben er uiteindelijk wel gekomen, maar dat was enige tijd na de finish van de etappe. In het kielzog van de asfalt vervuilende vlaaien strooiers heb ik de fantastische uitzichten vanaf de top kunnen zien. Helaas zal uw onraadreporter de komende week moeten rondlopen met ingepakte knieën omdat de van sprintbom André Greipel geleende Segway Personal Transporter, een paar keer het contact met het asfalt verloor.
Nou is uw onraadreporter een echte bluesliefhebber, maar ik kon het bijna niet aanzien hoe die mooie deerne van de NOS als een, door haar familie verlaten, lammetje stond te kleumen op een rotsblok boven de afgrond van La Pierre Saint Martin. Terwijl ondergetekende via de Hola-app Marianne Vos commentaar zag geven vanuit een warme studio in Hilversum en, met een paar minuten vertraging, Dione zag schitteren wanneer er "live" even naar haar geschakeld werd, drupten de tranen spontaan over m'n wangen. Dat is echte Blues, zet er de soundtrack van de film "Paris Texas" onder en je ziet het echte leven. Wat de kijkers via het praatprogramma van de NOS namelijk niet zien is wat er gebeurt als de verbinding weer is verbroken. Een man met een soort van "Gatling gun" camera, een man met een soort met plopkap gecamoufleerde speer en een dame met een doos vol tranen wegschminkende kwasten en verfjes dwongen de beoogde opvolgster van die gepensioneerde mastodont steeds verder naar het randje van de afgrond. Hij schijnt nog invloed te hebben die Smeets; "Mij opvolgen, dat zal ze dan weten ook!"
Het zou een lange avond worden en uw verslaggever was dan ook pas zo tegen middernacht terug op de camping. Veel energie was er niet over in het lijf en heb ik dus snel even het laatste nieuws via de laptop tot me genomen en het onzin programma Tour du Jour gekeken. Die Boogie begint me ook te irriteren, analist, me hoela! Nadia en Jean-Luc, de eigenaren van de camping kunnen me vandaag niet meenemen om de etappe te bekijken, ze moeten een stelletje toeristen begeleiden tijdens een rondwandeling rond de Pic du Midi d’Ossau. Het is nog vroeg en er zijn hier wel wielerliefhebbers op vakantie, dus wie weet, misschien krijg ik het voor elkaar om me aan te sluiten, of beter, een plaatsje te verwerven in hun voiture, richting een plekje langs de etappe. De Portugese slaapwagen staat er mooi bij, en dat moet nog maar even zo blijven.
De niet zo slimme, maar moedige, Kenneth Vanbilsen maakte al voor de tweede keer deze ronde deel uit van een lange ontsnapping. Daarvoor kreeg de 25-jarige renner van Cofidis na afloop van de 10de etappe ook de prijs voor de strijdlust. In de etappe van donderdag naar Le Havre was Vanbilsen 182 kilometer lang in de aanval en werd hij pas op 3,2 kilometer van de finish gegrepen. Toen kreeg hij de prijs voor de strijdlust niet. Vandaag was dat wel het geval, ook al was hij op de Franse nationale feestdag met een Fransman op pad. "Dit had ik niet verwacht", zei Vanbilsen. "Misschien voelden ze zich schuldig na mijn vorige lange vlucht, toen ik hem meer verdiende." Tja politieke spelletjes in het wielrennen... Misschien dat hij het vandaag maar weer moet proberen, de renners worden moe en het verloop van de race is onvoorspelbaar.
Geen volledige Circle of Death dit jaar, maar na de Aspin staat nog wel de Col du Tourmalet op het programma. Die is wel even van een ander niveau. De top op meer dan 2000 meter hoogte wordt bereikt na een klim van ruim 17 kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 7,3%, met in de tweede helft stroken die de 10% overschrijden. Niet voor niets is de letterlijke vertaling van de naam Tourmalet ‘slechte omweg’. Dus geniet, beste Tour volgers! Terwijl uw onraadreporter zich dagelijks moet pijnigen om wat van het spektakel te zien, kunt u het volgen op de TV, lekker onderuit gezakt op de bank, met een koud biertje of een hete bak koffie... Bom Dia!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten