Ahwel beste Tourvrienden, Uw reporter is weer midden in de achterkant van het ongelijk. Na dagen van ploeteren, avonturen, valse beloftes en gemiste finish plaatsen is er dan eindelijk een oplossing voor alle onvolkomenheden. Het viel niet mee om gisteren in Montpellier te geraken, maar uiteindelijk is dat dan toch gelukt, en hoe! Nee... het pakketje van de redactie heeft mij nooit bereikt, maar Uw onraadverslagever is weer eens met zijn neus in de spreekwoordelijke boter gevallen.
Op zoek naar een plaats om eindelijk eens te recupereren van mijn slopende beslommeringen kreeg ik een tip over een aardige madame die een Bed & Breakfast had, en die mij (volgens één der redactie medewerkters) een overnachting aanbood. Hoe en waarom was mij gisterenavond absoluut om het even, ook het feit dat de tip in een merkwaardig telefoongesprek, met aan de andere zijde een zwoele stem met zwaar Arabisch accent, was mij volkomen egaal. Ik zou eindelijk in een schoon bed van een welverdiende nachtrust kunnen genieten.
En, beste wielerfanaten, dat deed ik bij "Joséphine En Ville". De alleraardigste Franca Battisti begeleide mij naar een kamer, echt fantastisch, met flatscreen-tv, een kledingkast, telefoon en een koffiezetapparaat, eigen badkamer voorzien van een föhn en gratis toiletartikelen. Natuurlijk was ik moe, en besloot mijn zware hoofd neder te leggen op het kussen dat was omtrokken met een lavendel geurend sloop.
Koffie, eerst koffie was mijn eerste gedachte toen ik horizontaal mijn hersens weer inschakelde. De machine die op een kastje in de hoek stond zag er eenvoudig uit, gewoon zo'n Senseo apparaat. Uw verslaggever is geen ingenieur maar dat moest nog lukken. Niet dus, het ding deed van alles, behalve koffie produceren. Na de nachtelijke poging van mevr. Battisti werkte dat ding nog steeds niet en trok ik de stoute schoenen aan om dan maar eens het servicenummer van de producent te bellen. Dat moest voor mij geen probleem zijn, het apparaat was tenslotte geproduceerd door de Eindhovense Elektronica boer en het 0900 nummer was snel gedraaid. Na enige wachtende voor mij kreeg ik een service medewerkster van Philips aan de lijn. Maar verrek, die stem ken ik, dacht ik bij mezelf, die ken ik heel goed zelfs!
Ik kon slechts stamelen toen mevr. Sputterbret mij naar het productie nummer vroeg. "Eh, made in Poland is het enige dat er op de onderkant staat, geen nummer", kon ik nog zeggen. "Het is weer koud vandaag", klonk het aan de andere kant van de lijn, "Dat Hollandse weer blijft eigenaardig, misschien op de zijkant misschien?" "ho, ho, stop", zei ik. "Lieverd ik ben het, ik bel vanuit Montpellier en hoezo zit jij plotseling in Nederland?" Een eerlijk antwoord hoefde ik niet te verwachten want alle gesprekken in zo'n callcenter worden opgenomen, en éénmaal de waarheid zeggen resulteert in een opstaande voet ontslag. Even later belde ze terug met de vraag waarom ik uitgerekend daar heen moest bellen. Natuurlijk wist ik wel dat ze met zweet tussen de knietjes onder de Portugese zon zat, en dat de temperaturen tijdens de middag uren de 40 graden overstegen.
"Maar ik belde met Philips Nederland, echt waar!" Na wederzijds onze liefde te hebben bevestigd besloot ze op te houden met die leugenachtige onzin daar in dat luxe gebouw op het voormalig Wereld Expo terrein, en dat corrupte Teleperformance PT de rug toe te keren. Ze is tenslotte ook onmisbaar op de redactie. Dat probleem werd dus door toeval opgelost, maar koffie heb ik dus niet meer gehad.
Vanochtend stond er een continentaal ontbijt voor mij klaar met biologische, huisgemaakte jams, brood, zoete deegwaren en vers geperst sinaasappelsap. Met een prachtig uitzicht op de daken van Place de la Comédie liet ik mijn gedachte de vrije loop. "Waar denkt U aan?" hoorde ik plotseling van een dame aan het tafeltje naast me. Jawel, Plagiato lezers, ik heb mijn hele verhaal nogmaals in geuren en kleuren verteld. De aard van mijn verslaggeving bleek haar te interesseren. En bij het lezen van mijn kladschrift over de gebeurtenissen bij RadioShack Leopard-Trek die per direct gebroken hebben met de 33-jarige Luxemburgse renner Frank Schleck, zodat hij na het aflopen van zijn schorsing op 14 juli niet meer terug kan keren in de selectie omdat hij in de zomer van vorig jaar, na afloop van de dertiende etappe in de Tour de France, betrapt werd op het gebruik van een verboden vochtafdrijvend middel, was haar interesse in de Tour verslaggeving gewekt. Ik begreep niet helemaal waar deze vrouw plotseling vandaan kwam, omdat Joséphine En Ville slechts één enkele kamer heeft die zich bevindt in een apart gedeelte van het appartement van Franca Battisti.
Ze zag er wel uitdagend en verzorgd uit om het simpel uit te drukken. Na een uitvoerig gesprek is de uitkomst voor Uw verslaggever geweldig. Een nieuwe laptop, een kleine digitale camera en de afspraak dat we samen de Tour verder gaan volgen. Ik kan U zeggen, de voiture waarin we dit gaan doen is van apparte klasse! We namen afscheid van Franca, die net zo verbaasd was als ik dat we plotseling met z'n tweeën waren, en reden zo rond elven vanmorgen de Rue Daru uit opweg naar Albi.
Gisteren zagen we dat Daryl Impey zijn tranen amper kon bedwingen op het podium, toen hij als eerste Afrikaan in de geschiedenis van de Tour de France de gele trui aan mocht trekken. Maar U reporter had de ijdele hoop dat er vandaag wel eens een Nederlands succes kon zijn. De renner van GreenEdge had vandaag een mooie dag. Beter in ieder geval dan de Sloveen Janez Brajkovic en de Belg Jurgen van den Broeck die na een valpartij omwille van een knieblessure de strijd moesten staken in de Tour de France.
Terwijl ik u lezers van de gazet dit bericht in typ op de nieuwe laptop, kijkt Rachida, want zo heet mijn nieuwe weldoenster en kompaan voor deze tour, of ze ook nog nieuws heeft dat vermeldenswaardig is.
Ik moet U zeggen dat wordt nog een moeilijke combinatie. Ik heb toch meer de indruk dat ze zich goed ou voelen aan de zijde van Albert Verlinden in RTL Boulevard, ja, van mode en gossip weet ze alles. We zijn overeengekomen dat, als, we een berichtje van haar kant plaatsen in de Tourgazet Plagiato, het op z'n minst sport gerelateerd moet zijn.
Nou, ze kwam met het volgende verhaal; Dat Zahia in Parijs haar eigen bakkerij heeft geopend die ook dienst doet als boudoir. En dat het uiteraard gebeurde dat met de nodige poespas. Alleen al haar jurk liet weinig aan de verbeelding over: doorzichtig, glamoureus en origineel, in de lijn van haar eigen kledinglijn.
Wat dit bericht met sport te doen heeft wil Rachida verklaren met het feit dat de Algerijnse wereldfaam verwierf door als minderjarig hoertje de lakens te delen met sporttoppers als Ribéry en Benzema.
Mijn vermoeden is dat Rachida deze Zahia tot haar kennissenkring beschouwd, misschien wel omdat mijn nieuwe sponsor ook een Algerijnse moeder heeft. Veel laat ze niet los, maar dat weet ik dan toch maar. En terwijl ze inmiddels is vertrokken naar haar eigen etage hier in Chambre d'hôtes La Tour Sainte-Cécile aan de Rue Sainte Cecile in Albi, besef ik mij dat het handig kan zijn om meer over haar te weten te komen.
Dat ze in kunst geintereerd is weet ik nu omdat ze vanmiddag een bezoek heeft gebracht aan het Toulouse Lautrec museum, maar dat kan ook zijn omdat het gratis was. Terwijl ik hier uitkijk over de kathedraal van Albi kathedraal en het stadscentrum bij nacht, met de airconditioning op volle toeren, vraag ik me af of we morgen wel optijd zullen aankomen op Ax 3 Domaines.
Vandaag was het dus Peter Sagan. Na een derde en drie tweede plaatsen, was het nu eindelijk eens raak voor het fenomeen uit Slowakije. Hij is echter veel dank verschuldigd aan zijn ploegmaats van Cannondale, die 110 kilometer aan beulswerk verrichtten. Blel Kadri en Jens Voigt, de oudste renner in het peloton, reden enkele minuten voor het peloton uit als Cannondale een klim van de tweede categorie (115 kilometer te gaan) uitkoos om zoveel mogelijk sprinters te lozen. Het tempo ging flink de hoogte in en de twee koplopers zagen hun voorsprong als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar belangrijker nog: Mark Cavendish, André Greipel en Marcel Kittel alsmede andere rappe mannen moesten het peloton laten rijden. Het eerste deel van Cannondale’s missie was geslaagd. De geloste groepjes vormen in de afdaling een peloton en gingen vol in de achtervolging. Cannondale heeft had echter alle belang bij dat die grote groep op achterstand werd gehouden. En dus bleven ze onverminderd gas geven. Uiteindelijk werd het verschil van circa twee minuten niet meer kleiner en gaf peloton 2 de strijd op. Met die wetenschap kon Sagan met veel vertrouwen richting de meet trekken. Nadat ook de laatste vluchters waren gegrepen, vond de sprint plaats in de straten van Albi. Daar waar Gerrie Knetemann ooit een Touretappe won, maakt hij het karwei tot opluchting van heel de ploeg af. Het keiharde werk werd dan toch beloond met de langverwachte ritzege.
Morgen, eigenlijk moet ik zeggen straks, moet uw reporter vroeg op, het beloofd een mooie etappe te worden in de Pyreneeën. Vooral de klim naar de Pailhères kan al voor spektakel zorgen. Na deze klim is er een afdaling naar Ax-les-Thermes, gevolgd door de klim naar de Ax 3 Domaines, het skigebied.
De aankomst is op 1360 meter en is direct bergop. Welke klassementsrenners straks de gele trui overnemen of een aanval doen op het geel? Ik hoop dat de voiture van Rachida snel genoeg is om ons op tijd tot de finish te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten