Beroofd en berooid bevindt ik mij nu onder de nachtvlinders van Marseille. Sterker nog, ik ben voor enige uren opgenomen in een community van gelijkgestelde.
Nee, Uw verslaggever gooit het bijltje er niet bij neer, jamais! Maar het afgelopen etmaal geeft reden tot wat bedachtzaamheid ten aanzien van mijn roekeloze vertrouwen in de Fransche mensch.
Wie, wat, waar en waarom is voor ondergetekende ook nog een labyrint van onverklaarbare gebeurtenissen. Voorlopig zit ik achter de PC van een aardige dame, bij wie ik niet de eerste ben die op haar couch surft.
U kunt zich geen blijere man voostellen dan ik, op dit moment. Mevr.Sputterbret was zeer uitgelaten na ons telefoongesprek van zojuist, en voordat ik U Tourvolgers de beslommeringen uit de doeken kon doen, moest ik eerst nog contact leggen met de redactie. Achter de schermen is er heel wat werk verzet, en daarvoor moet ik sommige mensen, mij overigens niet helemaal bekend, dankbaar zijn.
Het laatste nieuws over de etappe heb ik zojuist in een kleine samenvatting op de Franse TV gezien. U hebt de wedstrijd vandaag waarschijnlijk gevolgd van de TV en hebt derhalve meer weet van de feiten dan ondergetekende. Wel kwamen we zojuist in de buurt van het vliegtuig een oude bekende tegen. Teambaas Bjarne Riis van Saxo-Tinkoff bleek nog al haast te hebben om Frankrijk te verlaten. Het schijnt dat hij steeds meer onder druk komt te staan door het onderzoek van het Deense antidopingagentschap.
Natuurlijk ben ik u, lezers van de Tourgazet Plagiato, een verslag van mijn avonturen schuldig. Hoe het zo snel kon gebeuren weet ik niet, maar tijdens de overtocht van Corsica naar Marseille werd ik, op een onachtzaam ogenblik, met een ferme duw over boord gezet. Ik moet m'n bewustzijn verloren hebben want ik herinner me niets van het hele gebeuren tot dat ik wakker werd op een luxueus jacht. Mij werd verteld dat ik niets te vrezen had, mits ik me rustig hield. Een noord Afrikaans uitziende man met zware wenkbrauwen nam een foto van me om vervolgens de flashkaart uit z'n mobiele telefoon af te geven aan een schaars geklede dame. Uit het raampje van de hut zag ik dat ze in een al even mooie speedboot stapte en richting kade voer. Op dat moment realiseerde ik me niet dat we al in de haven van Marseille waren. Na een paar uur kwam ze terug, waarna er een hevige discussie uitbarstte op het dek. Al dat ik me kan herinneren is dat deze zelfde dame de hut binnen kwam.
Plotseling werd ik wakker in de achterkant van een busje liggend op een oude matras met aan mijn zijde een donkere dame en tegenover mij een blondine die zojuist het laatste beetje wit poeder van haar make-up spiegeltje op snoof. Om een lang verhaal kort te maken, ze hadden me slapend in de haven gevonden en, in de veronderstelling dat mijn verkreukelde voorkomen enige gelijkenis met het gebruik van bepaalde substanties, hadden me in hun liefdes automobiel gesleept.
Jawel, het was een lange nacht. De bereidheid om me te helpen wierp een gevoel van respect op, en de aanbieding om deze nacht door te brengen op een gratis bank was te verwelkomend om te weigeren. De dames moesten echter eerst hun arbeidscontract nakomen en dus heb ik al die tijd maar geduldig gewacht.
En nu, ja nu zit ik hier in een kamer die gezien de uitstraling van de dames, sfeervol is ingericht een verslag te typen, wat hopelijk de deadline haalt voor de Tourgazet Plagiato. Het laatste uur heb ik vragen beantwoord aan de gendarmerie, het schijnt dat ik het slachtoffer was van een persoonsverwisseling. Gelukkig heb ik mijn paspoort nog, maar dat is dan ook het enige. De redactie heeft beloofd alles te doen om er voor te zorgen dat ik morgen voorzien wordt van de nodige middelen om mijn werk voort te zetten. Die middelen zullen echter slechts bestaan uit een schone onderbroek en wat contanten. De hoopvolle besprekingen met nieuwe sponsoren hebben op niets uitgelopen, dus mag ik al blij zijn dat ik me morgen weer kan aansluiten in de Tourcaravaan.
De uitleg die ik van de gendarmerie kreeg was niet erg samenhangend, ik zit vol vragen en zie hier en daar tekenen die me aan het denken zetten. Wat doet dat boek van Heleen van Royen hier op het buro, is het toeval dat één van mijn barmhartige redsters een Braziliaanse is en haar busje heeft opgeleukt met de Portugese vlag? Ik ga me er voorlopig maar niet druk over maken. Morgen eerst maar eens zien dat ik aan de goede kant van de waaier blijf bij de reis langs de kust. Als het dan toch een Hollandse dag in de Tour moet worden, hoop ik maar dat ik ook de wind mee heb.
Ik wens u een goede en mooie Tourdag,
Ate logo,
Karel Kettingkast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten