Etappe 12; Over dat zelfoverschatting geen strategie is en een waar Surinaams gezegde.

Zo als verwacht, beste wielerliefhebbers, heeft Tadej Pogacar met hulp van de Visma formatie en zijn eigen ploegmakkers revanche genomen op Hautacam. In 2022 reed Jonas Vingegaard hem op die klim nog op twee minuten, maar gisteren besloot de ploegleider van Visma om Pogacar de hele dag “uit de wind” te houden, z'n eigen renners 1 voor 1 uit te putten en de Sloveen zelfs drie minuten op zijn Deense rivaal te gunnen. Nu waren er legio aan leermomenten tijdens het eerste gedeelte van deze Tour, waaruit blijkt dat de traditionele verhoudingen in het peloton zijn geëvolueerd naar meer onvoorspelbare prestaties door een steeds grotere groep talentvolle renners die “in de breedte” allemaal de benodigde wattages op de pedalen kunnen leggen. Het concept dat je met hard voorop rijden de rest van het peloton zou uitputten is een achterhaalde gedachte, zelfoverschatting is nu eenmaal geen resultaat gerichte strategie. Wellicht dat de leiding van de Visma ploeg de waarheid kan erkennen van het Surinaams spreekwoord: “Wie een kuil graaft voor een ander, wordt moe!”

De Hautacam-zege van Pogacar was een sterk staaltje wielrennen, waarmee hij in 35 minuten en 8 seconden, de snelste tijd ooit klokte op deze beklimming. En nee, de tijden van Bjarne Riis uit 1996 en Armstrong uit 2000 zijn geen vergelijkingsmateriaal, de tijden van deze doping valsspelers zijn geen serieus te nemen referenties, en horen ook gewoon uit de Tour geschiedenis geschrapt te worden. Je mag zelfs vraagtekens zetten bij de tijd van LeBlanc uit 1994, we weten allemaal dat de stimulerende middelen, in die periode, rijkelijk beschikbaar waren binnen het peloton. Jonas Vingegaard reed de klim in 2022 nog in 36 minuten en 34 seconden omhoog, maar gisteren was hij dik twee minuten langzamer dan zijn grote rivaal Pogacar, het geen voor een gedeelte te verklaren is door het koersen op de voorste rij, terwijl de concurrentie kon schuilen in de buik van het peloton. 

Terwijl burgemeester Sharon Dijksma gisteravond haar gewicht in de strijd gooide om de Utrechtse raadzaal te ontruimen van demonstranten, die verbolgen waren over het tegenstemmen van de politieke elite betreffende een burgermotie over het, gelijk geldt voor Russische invoer, boycotten van Israëlische producten en organisaties, konden de tourvolgers zien Pogacar nu een riante voorsprong van 3.31 minuten heeft op Vingegaard, die tot nu iedere finale, door “het plan” met minder energie moest beginnen dan de Sloveen. Dat ziet ook Visma-Lease a Bike-ploegleider Grischa Niermann, zijn commentaar was: "De Tour duurt nog heel lang en we blijven strijdbaar. Ik denk dat Jonas vandaag op de slotklim wel een beetje kapot ging. Al voelde hij zich wel goed in de openingsfase." Tja meneertje de ploegleider, kijk ook eens uit de zijruiten van je auto, iedereen begint met dezelfde hoop en goede voornemens aan een etappe, maar niet iedere teambaas laat z'n renners zich al in de begin fase afmatten.

Na vijf jaar is er vandaag eindelijk weer eens een echte klimtijdrit in de Ronde van Frankrijk. De laatste keer staat in menig wielergeheugen gegrift, want dat was de beslissende klimtijdrit naar de top van Planches des Belles Filles in 2020. Nu krijgen we een nieuwe editie op de steile flanken van Peyragudes, de Pyreneeëncol die sinds een kleine vijftien jaar berucht is in het Tourpeloton. De tijdrit brengt de renners van het dal in Loudenvielle naar de landingsbaan van het vliegveld bovenop Peyragudes. Na een (heel) korte, vlakke aanloop is het de rest van de tijdrit vooral klimmen tot een hoogte van bijna 1.600 meter. Peyragudes (8 kilometer à 7,8%) is bijna een hyperbolische grafiek: de klim wordt steiler en steiler. Zo komt het stijgingspercentage in de laatste kilometers nauwelijks nog onder de 10% en bevindt de steilste strook van 16% zich in de laatste kilometer van de tijdrit. 

Terwijl aan de andere kant van de oceaan de narcistische Junta-leider wild om zich heen slaat, om vooral af te leiden van wat er allemaal werkelijk afspeelt, de meest bekeken Amerikaanse “The Late Show” met Stephen Colbert, door de zender CBS, van de buis wordt gehaald uit angst voor de Trumpiaanse bewindsvoering bij Skydance Media, dat zal fuseren met Paramount (het moederbedrijf van CBS), vraagt uw onraadreporter zich af hoe en of, de aanstaande tijdrit het klassement zal opschudden. Voor de ritzege moeten we waarschijnlijk vooral naar de twee beste klimmers van het moment kijken, maar wellicht dat Remco Evenepoel, ondanks de stijgingspercentages, als regerend wereldkampioen in het tijdrijden voor een verassing zorgen. 

Voor de andere klassementsrenners lijkt schade beperken het devies, maar misschien haalt Primoz Roglic, met z'n enkelsokjes, nog eens uit als in zijn beste dagen? Wat gaat z'n, zeer goed klimmende ploeggenoot, Florian Lipowitz doen? Tenslotte werd De Duitser gisteren knap derde in de rit naar Hautacam en kwam hij in de finale zelfs nog zeer dicht bij Vingegaard. Misschien is het allemaal wel net zo voorspelbaar als dat rolstoeler Ronald van Dort ieder jaar als eerste over de eindstreep komt op de laatste dag van de Vierdaagse in Nijmegen en de gladiolen in ontvangst neemt.

Ondanks dat uw reporter's gedachten regelmatig afdwalen naar de vraag over wat toch de connectie is tussen succesvolle vrouwen van Turkse afkomst, zoals VVD akela Dilan Yeşilgöz of de extreem-rechts wakkere Fidan Ekiz, en de constante volharding dat kritiek op de criminele regering van Israël, waarvan menig lid internationaal gesignaleerd staat als oorlogsmisdadiger, een vorm van Jodenhaat is, overweegt hij als enthousiaste verslagever, de kansen van twee andere renners in de voorlopige top-10 van het algemeen klassement. Felix Gall en, het grote talent, Oscar Onley van de Picnic PostNL formatie, bleken in de voorbije Ronde van Zwitserland een klimtijdrit prima aan te kunnen. Gall moest alleen, de in deze Tour helaas uitgevallen, João Almeida laten voorgaan en de 22-jarige Onley werd spectaculair derde. Het zal beide klimmers vertrouwen geven dat ze, omdat ze veel energie konden besparen voor de finale klimpartij gisteren en, pas nadat de Visma ploeg zichzelf in de vernieling had gereden, in een rap tempo de weg naar de top vonden. Dat met ongetwijfeld vertrouwen geven om een van de snelste tijden te markeren naar de landingsbaan van Peyragudes. We gaan het vandaag dus vol verwachting gadeslaan!

Etappe 11: Over metaforen van niet winnen en toch tot winnaar verklaard worden.

Het is een brein verbrijzelende opgave, beste Tourgazet lezers, om je als onraadverslaggever te concentreren op de perikelen van het Tour peloton dat over de Fransche wegen raast. Niet alleen omdat zich, buiten de Tour de France bubbel, een maatschappij vernietigende wind zich langzaam transformeert tot een orkaan, maar zeker ook vanwege de bovennatuurlijke, peloton verblekende, escapades van Mathieu van der Poel, die gisteren na een spannende finale net naast de ritzege greep in de elfde etappe. De onthulling van de waarheid is gereduceerd tot slechts een minuutje op het podium, waarna de aandacht weer wordt opgeëist door de, meer tot de verbeelding sprekende verhalen van verlies, drama en strategische teleurstellingen. De wereld van de Tour karavaan is echt een afspiegeling van de reële maatschappij die zich ook laat leiden door onderbuik geproduceerde vervormingen van feiten en tot in uiterste doorgevoerde camouflage verhalen waarvan de epiloog slechts een bron is voor een traject naar een ieders persoonlijk gewenste uitkomst.

Feit is dat de Nederlandse verhalenmaker na een, ontegenzeggelijk imponerende, solo tekort kwam om koplopers Jonas Abrahamsen en Mauro Schmid bij te halen. De Noor Abrahamsen, van het Uno-X team, versloeg zijn vluchtgenoot in de sprint en is dus de enige winnaar van de 11e etappe in Toulouse! De conclusie is dat sommige individuen niet als eerste over de finish hoeven te gaan om door de menigte toch als winnaar te worden gezien. Dat mag in de wielerwereld een vrij ongevaarlijke vorm van helden verering zijn, maar in de reële wereld heeft dit de afgelopen decennia geleid tot de situatie waarin mediamakers bepalen wie, de steeds slechter opgeleide en makkelijk te indoctrinerende massa, als held, heiland, bevrijder of leider moeten vereren. 

Terwijl de Nederlandse media tycoon John de Mol zich voorbereid op een Trumpiaanse overname van de vaderlandse democratie door – na het geslaagde experiment om rechts-extremisme te verpakken in een populaire talkshow waarin tegengeluiden structureel worden weg gefilterd en de gasten slechts uit de ruif van racistisch populisme worden gehaald om de standpunten van een hoogbejaarde, talentloze ex-voetballer te bevestigen – nu ook, onder de noemer van een nieuws programma, de massa voorziet van overduidelijk politiek-activistische pulp en van de zender SBS6 een kloon van Fox News maakt inclusief de framing boven feiten, sensatie boven debat en emotie boven waarheid, hetgeen geen journalistiek meer is, maar beïnvloeding met commerciële én vooral rechts extremistische ideologische motieven, laten de deelnemende renners van de Tour de France zien dat er toch nog vormen van respect, eer en sportiviteit in het peloton bestaan. 

Tadej Pogacar ging in de laatste vijf kilometer, op een lullige wijze, onderuit in de groep met klassementsrenners. De drievoudig Tourwinnaar stapte snel weer op en verloor geen tijd omdat de concurrenten even de benen stil hielden. Het is bijna een ouderwetse gedachtengang, die in de huidige maatschappij vrijwel verloren is gegaan, dat je op een eerlijke en faire manier de wedstrijd wil winnen. Wielrennen is een gevaarlijke, steeds snellere, sport en ongelukken zijn nu eenmaal moeilijk te voorkomen, alhoewel de parcours ontwerper er alles aan doet om toch wat bloed op het asfalt te laten vloeien, omdat dat de kijkcijfers verhoogt. Het getuigt van de huidige tijd vol populistische retoriek en de militante mindset van de massa die zonder evaluatie of analyse oordeelt en veroordeelt, dat Pogacar zijn discipelen moest toespreken om de doodsbedreigingen aan Tobias Johannessen te doen stoppen. Misschien was het wel een metaforisch moment in de Tour waar Tadej Pogacar even niet oplette terwijl de rest van de renners zich naar rechts bewoog, waarmee duidelijk werd gemaakt dat je op je qui-vive moet zijn als je uit overtuiging links blijft rijden. 

Het peloton trekt vandaag voor het eerst deze Tour het hooggebergte in, en met de Hautacam staat er meteen een klim op het programma waar Jonas Vingegaard goede herinneringen aan heeft. In 2022 vochten Tadej Pogacar en Vingegaard op de Pyreneeëncol namelijk een gevecht uit om de eindzege in een vermakelijke editie van de Tour de France waarin de Visma-formatie al eerder via een tactisch hoogstandje Pogacar drie minuten had weten aan te smeren in de rit naar de Col du Granon. Drie jaar na dato zijn de twee klassementstoppers verder in hun ontwikkeling, waardoor de verhoudingen al meermaals gewijzigd zijn. Uw verslaggever heeft, en u waarschijnlijk ook beste Tourgazet lezer, echter in deze Tour al zoveel onverwachte aanvallen, ontsnappingen en overwinningen gezien dat ook het spreekwoord: “Als er twee vechten om een been....”, wel já, van toepassing zou kunnen zijn. 

De etappe begint, waarbij de renners van Jayco, in verband het overlijden van, de voor het opleidingsteam van Jayco onder leiding van Axel Merckx rijdende Samuele Privitera, met een rouwband, in Auch, ten noorden van de Pyreneeën. Terwijl Wielrenner Antwan Tolhoek, die vorigjaar eigenlijk gedacht had te rijden voor de Sabgal-Anicolor ploeg in Portugal - waar overigens het EK mountainbike wordt van 24 tot en met 27 juli wordt verreden in Melgaço - door de UCI voor vier jaar geschorst wegens het gebruik van doping, beginnen de renners aan de 180 kilometer lange etappe, waarvan de eerste 120 nagenoeg vlak zijn. Via de Col de Soulor (eerste categorie) en de Col des Bordères (tweede categorie) komt het peloton bij de voet van de Hautacam. 

Uw onraadreporter verwacht niet dat Vingegaard opnieuw medelijdend respect gaat hebben voor Pogacar en, alhoewel er gisteren sportief gewacht werd, zal er vandaag absoluut geen rekening gehouden worden met de kopman van UAE, die ongetwijfeld wat huid is verloren gisteren tijdens zijn val en waarschijnlijk, ondanks de berichten dat alles in orde is met Pogacar, een nacht met wat slaapproblemen heeft moeten doorstaan. Het wordt een hete strijd met klassementsrenners die volle bak de Hautacam op stormen, en wie weet, zal de uitslag een door niemand voorspelde feitelijke winnaar naar voren brengen. We gaan er in ieder geval deze middag een antwoord op krijgen, het lijkt me geen etappe voor een siësta dutje en hoogstwaarschijnlijk is de spanning hoog genoeg om al het wereldse verontrustende nieuws een paar uren naar de achtergrond te verdringen. Veel plezier!

De Rustdag; Over geld, veel geld en contracten en morele onvolkomenheden.

Wel, beste Tourgazet volgers, het contrast tussen de eerste 10 dagen spectaculaire strijd om het klassement en etappe overwinningen en de onraad en achterklap, die normaliter op een rustdag komt boven borrelen, is groot!  De gebruikelijke geruchten over renners die van ploeg wisselen lijken binnen de perken te blijven, of het moest zijn dat de Lidl-Trek formatie wat renners gaat verliezen aan Movistar en Groenewegen misschien wel overstapt naar een ploegje dat past bij zijn afgenomen sprintvermogen. Het zou jammer zijn voor de sfeer in de Tietema Rockets formatie, bij wie juist plezier en positiviteit een onderdeel van het verdienmodel zijn. Gelukkig werpen de relatie-investeringen van uw onraadreporter binnen de Portugese wielerwereld z'n vruchten af. Onze toprenner João Almeida is inmiddels bezig aan zijn vierde seizoen in dienst van UAE Emirates XRG en lijkt ook de komende jaren uit te komen voor de sterrenformatie uit het Midden-Oosten. Zijn contract loopt nog door tot eind 2026 en volgens onze contacten staat hij op het punt om zijn, financieel tot 6 nullen, voor de komma, gestegen overeenkomst, met nog eens twee jaar te verlengen. 

De Tourgazet Plagiato baseert zich op informatie van João Correia, wiens nummer in de telefoon van uw Karel Kettingkast staat opgeslagen en zaakwaarnemer van Almeida is. De 26-jarige ronderenner en UAE Emirates XRG hebben het nieuws natuurlijk nog niet bevestigd. Almeida begon zijn profcarrière in 2020 in dienst van (toen nog) Deceuninck-Quick Step, maar stapte na twee seizoenen over naar een ploeg waarin zijn talent wel tot z'n recht zou komen. Deze overstap heeft hem zeker geen windeieren gelegd. Almeida groeide in dienst van UAE Emirates uit tot een van de betere ronderenners in het peloton. 

In zijn eerste seizoenen voor de ploeg won hij al een rit in de Giro d’Italia en etappes in verscheidene WorldTour-koersen, een vierde plaats in de Vuelta a España in 2022 en een jaar later derde in de Giro d’Italia en vorig jaar vierde in de Tour de France,  maar dit jaar deed hij er een schepje bovenop met eindzeges in de Ronde van het Baskenland, Ronde van Romandië en Ronde van Zwitserland. Dit jaar hoopte Almeida zijn Sloveense, kinderboek schrijvende, ploeggenoot opnieuw naar de Tourzege te dirigeren. De Portugees begon ook zeer sterk aan de Ronde van dit jaar maar helaas gooide de valpartij, in de rit naar Mûr-de-Bretagne, roet in het eten en moest hij noodgedwongen in de negende etappe naar Châteauroux toch de strijd staken. 

Terwijl de de Thaise politie een vrouw arresteerde op verdenking van het afpersen en chanteren van meerdere boeddhistische monniken, waarbij ze eerst de monniken zou hebben verleid tot seks, om ze daarna onder druk te zetten om grote bedragen aan haar te betalen om te voorkomen dat zij dit naar buiten zou brengen, het NAVO onderkruipsel, in z'n Brusselsche kantoor, de miljarden factuur van de Amerikaanse wapenindustrie probeert op te splitsen in, sociale voorzieningen afbrekende, belasting verhogende, porties financiële ellende voor iedere lidstaat, stappen de renners vandaag op voor een onvoorspelbare hervatting van de Tour de France. De etappe van vandaag, met start en finish in Toulouse, lijkt op het eerste gezicht een eenvoudig tochtje rond de stad. Maar met vijf gecategoriseerde beklimmingen, waarvan vier in de laatste vijftig kilometer, is scherpte vereist.

Kortom, niets is wat het lijkt op een blaadje 1-dimensionaal papier. Waar de Boeddhistische monniken, net als Katholieke geestelijken, een celibatair leven horen te leiden, en in de praktijk – in tegenstelling tot waar de Katholieke geestelijken zich vergrijpen aan kleine kinderen, Rutte's Daddy Trump en alle andere pedofielen op de lijst van Epstein zich te goed doen aan minderjarige maagdelijke lichamen, schijnen de Boeddhisten zich vooralsnog alleen in te laten met vrijwillige intimiteit met volwassen verleidelijke vrouwen. Wettelijk gezien dus geen enkele overtreding, of het moesten de enorme bedragen zijn die ze vervolgens betaalden om alles onder de oranje rok te houden. 

Het nieuws heeft tot veel ophef geleid in Thailand en zeker negen abten en hoge monniken zijn uit hun ambt gezet, melde de Thaise politie. Volgens de politie ontving de vrouw omgerekend zo'n tien miljoen euro - door de monniken door giften verkregen donaties - in de afgelopen drie jaar op haar bankrekeningen. Ze verdiende met een beetje affectie dus bijna nog maar dan toptalenten als Max Verstappen, Tadej Pocacar, Ronaldo, Messi en hun gelijkwaardig beloonde kompanen.

De rit die straks van start gaat is relatief kort (156,8 kilometer) en dynamisch. Als het parcours door de voorsteden terugleidt naar het centrum van Toulouse is het op, af, draaien en keren. "De coureurs zullen fysiek en mentaal op hun hoede moeten zijn", waarschuwde Thierry Gouvenou die tijdens een onraad ondervraging met een Tourgazet redactielid, met trots sprak over het parcours dat hij zelf heeft uitgetekend: "De finale is een behoorlijke achtbaan, spectaculair en met de nodige risico's." Het is zijn taak om het parcours zo interessant mogelijk te maken en gevaarlijke momenten, valpartijen en bloed op het asfalt dragen nu eenmaal bij aan de kijkcijfers. Met zo'n 1.750 hoogtemeters is de eerste dag van de tweede Tourweek een opwarmertje voor wat er zal volgen. Na het middengebergte komen de Pyreneeën, waar het echte klimwerk morgen begint. Uw onraadreporter heeft het meubilair tussen de zetel en de koelkast, Thierry Gouvenou onwaardig, verschoven en zal de etappe in slechts een Lidl-Trek badstof boxershort – gisteren tijdens de rustdag voor 5 Euro aangeschaft tijdens de wekelijkse boodschappen bij de Lidl in de historische stad Elvas – omdat de temperatuur, in het oosten van de Alentejo, zich wederom tot recordhoogte beweegt. Weer een etappe voor de 2 smaakmakers van deze Tour? Natuurlijk wensen we Mathieu een overwinning toe, maar heel stiekem gefantaseerd zou een ritwinst, en nog wat voorsprong, voor de gele trui drager, een extra dimensie aan de spanning toevoegen! We gaan het zien!

Etappe 10: Over heldendom, gereformeerde wielrenner meppers en rustdag perikelen.

Het is dinsdag, de dag na de 14e Juli, de dag waarop bleek dat het effect van de Fransche revolutie is uitgewerkt en de realiteit dwingt tot het initiëren van geallieerde troepen om de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk te bevrijden. Terwijl Simon Yates, reeds in het bezit van de roze Giro d'Italia overwinningstrui en een werkvergunning voor de duur van zijn arbeidscontract bij de Visma ploeg, de eerste bergetappe op de Fransche feestdag won, bleek de Belgische douane niet gerechtigd om een dichtgeknoopt condoom vol loze beloftes vermengd met fascistisch championdrap, te verwijderen uit het diplomatiek onschendbare opgerekte hol, van een als NAVO-secretaris vermomde, propaganda-koerier.  

Het akelige “net niet” gevoel van Thymen Arensman mag dan misschien over 40 jaar nog eens ter sprake komen bij het bekijken van oude Tour de France beelden met z'n toekomstige kleinkinderen, maar hoe pijnlijk moet het zijn om in de toekomst geconfronteerd te worden met een dossier vol foto's en videobeelden waarop je, lachend, handenschuddend en complimenteus, te zien bent met de grootste fascistische, gevaarlijke idioot sinds Hitler. Nu de eerste 10 dagen van de Tour van 2025 voorbij zijn en ons strijdlust, onfortuinlijke valpartijen, heroïsche prestaties en mooie beelden zijn voorgeschoteld, kan de conclusie niet anders zijn  dan dat we die toekomstige wieler-anekdotes te danken hebben aan twee, uit het ploegen-keurslijf ontsnapte, kleurrijke renners; Mathieu van der Poel en Ben O'Connor. 

Terwijl de beer van het zwijnenparadijs, tijdens een foto momentje met z'n tassendrager bij de NAVO, verklaarde dat hij het Rusland van Putin “huge tariffs” op gaat leggen – tarieven die betaald dienen te worden door Amerikaanse importeurs van Russisch goed, wat in de praktijk al bijna niet meer voorkomt, dus geen enkel effect heeft – als er over 50 dagen geen akkoord is bereikt met Oekraïne over een staakt-het-vuren, stond Ben O'Connor net over de finishlijn, die hij als derde passeerde, zenuwachtig te wachten of zijn voorsprong groot genoeg zou zijn om leider in het algemeen klassement te worden en de gele trui te mogen aantrekken. 

De Ier van EF Education-EasyPost, eerder al winnaar van de zesde etappe, wordt (misschien onterecht) niet als grote bedreiging gezien door topfavorieten Pogacar en Jonas Vingegaard. 

He heeft even geduurt, maar de redactie medewerkers hebben gesproken met de klokkenluiders die zich hebben gemeld met de achterliggende reden waarom zo weinig Engelse wielerfans een weg weten te vinden naar het parcours van de Tour. Terwijl Rutte, die verrees uit de puinhopen die hij achterliet als premier in Nederland, de leider van het Amerikaanse regiem de hemel in prees omdat hij het felbegeerde Patriot-luchtverdedigingssystemen beschikbaar zou maken voor Oekraïne, waarbij de kanttekening moet worden gemaakt dat die "miljarden dollars aan militair materieel" (volgens de leider van de criminele organasatie genaamd MAGA), niet door de VS geschonken wordt, maar door NAVO-lidstaten, reeds bestaande systemen worden geleverd en betaald, ontmoette onze redactie medewerkers Neil Cox en Jo Antic in Gloucester om hun verhaal aan te horen.

Twee fietsers op een tandem, dat zie je niet elke dag. En al helemaal niet wanneer ze poedelnaakt zijn. Neil (36) en Jo (25) hebben dan ook heel wat bekijks tijdens hun 420 km lange protest rit van het Britse Gloucester naar Land’s End in Cornwall. Door alle negatieve effecten, die de scheiding met het Europese vasteland, met zich mee brengt, is het financieel onmogelijk geworden om de Tour de France ter plaatse te volgen. De twee vormen geen koppel, maar zijn gewoon vrienden. “Ik denk niet dat naakte lichamen slecht of gevaarlijk zijn”, legt Neil uit, “daarom leek het ons de ideale vorm van protest”. De financieel medewerker verduidelijkt dat het geenszins zijn bedoeling is om mensen te shockeren, “Het is niets seksueels”, zegt hij nog. “Ik heb al tien jaar een vriendin en ze vindt het prima dat ik deze trip onderneem met een andere vrouw omdat ze weet dat het een vorm van protest is en er verder niets bijzonders gebeurt.”

De twee ondernemen de fietstocht omdat ze de natuurlijke schoonheid in het zuidwesten van Engeland willen bewonderen en het een goed alternatief is voor het Franse landschap. Ze vertrokken op de zelfde dag als dat de Tour van start ging en fietsten door Gloucester naar Bristol. Ze maakten een tochtje naar de Mendip-heuvels en hielden halt in Glastonbury. Ze verbleven zowel op campings als in hotels en B&B’s, en ze gingen ook in hun blootje winkelen of naar cafées. Op sociale media krijgen de twee nogal wat kritiek. “Jullie vinden het misschien leuk om elkaar naakt te zien, maar dat betekent niet dat we dat ook willen”, schrijft iemand. “Heb meer respect voor andere mensen!” Een ander voegt toe: “Ik heb nooit begrepen waarom mensen de aandacht op zichzelf vestigen, zonder iets te bieden aan de rest van de maatschappij.”

Maar ze hebben ook voorstanders. “Goed gedaan, het biometrische paspoort en alle belachelijke visums die we nu nodig hebben is verschrikkelijk”, stelt iemand. Een ander vindt het “goed om de voorstellingen in de media van lichamen tegenwoordig tegen te gaan”, iets waar de fietsers zelf ook nog op terugkomen. Vanuit Cornwall, de laatste etappe van hun tocht, vertellen ze dat de reacties in de echte wereld “overweldigend positief” zijn. “Mensen op sociale media hebben altijd meningen, maar we hebben niet veel negatieve reacties gehad. Mensen in Glastonbury waren overdonderend positief, het was een beetje ontzagwekkend. In Bristol waren mensen nonchalant onverschillig, maar dat is wat we eigenlijk willen.”

“Er waren momenten dat ik me zorgen maakte over een negatieve reactie, maar het zat allemaal in mijn hoofd. Nadat we Glastonbury waren gepasseerd, kleedden we ons wel aan, maar alleen omdat het winderig was en het hard regende!” Neil vond de reacties daar trouwens bijna te positief. “Een dame bedankte ons zelfs.” De twee hebben het ook over de voorstellingen van (halfnaakte) lichamen die we tegenwoordig sowieso zien. 

“Er zijn veel problemen rond het lichaamsbeeld in de wereld, en als we iets kunnen doen om mensen te laten denken dat alle lijven oké zijn, dan is dat een goede bijkomstige zaak”, vindt Neil. Jo sluit zich daarbij aan: “Het is een goed keerpunt voor mij geweest wat betreft mijn eigen lichaamsbeeld en zelfvertrouwen. Ik heb ergens gehoord dat meer blootstelling aan niet-seksuele naaktheid een goede impact kan hebben op het zelfbeeld van anderen. Ik denk dat dat altijd een goede zaak is in deze tijd van conservatisme, waarin onze vrijheden steeds meer worden beknot.” De twee zijn inmiddels weer in  Gloucester en kijken met een goed gevoel terug naar hun protest rit. Volgend jaar hopen ze weer de renners in deTour toe te juichen.

Terwijl Lenny Martinez vol trots, in navolging van zijn grootvader Mariano, in zijn bolletjes trui op het Tour schavot mocht staan, werd de Nederlandse belastingadviseur Frank Butselaar gisteren direct na zijn vrijlating uit de gevangenis in de VS aangehouden door de immigratie Gestapo ICE. Butselaar wordt de 'fiscalist van de sterren' genoemd omdat hij verschillende bekende Nederlanders, onder wie Linda de Mol, Jort Kelder en dj's zoals Afrojack en Tiësto hielp met het omzeilen van belastingwetten. Hij zat in Amerika vast vanwege een onjuiste belastingaangifte in de VS van dj Afrojack, de artiestennaam van Nick van de Wall.

De fiscalist werd afgelopen februari veroordeeld tot dertig maanden gevangenisstraf wegens belastingfraude. De belastingadviseur zat daarvoor al 21 maanden vast, eerst in Italië en daarna in de VS, waardoor hij nog een aantal maanden moest uitzitten. Vanwege goed gedrag en andere strafverlagende zaken zou hij gisteren vrijkomen. Maar na het uitzitten van zijn straf in de federale Danbury-gevangenis in Connecticut, werd hij opgewacht door agenten van de ICE. 

Omdat hij vanuit Italië werd uitgeleverd naar Amerika, was hij na zijn vrijlating illegaal in het land en had hij geen verblijfsvergunning. Butselaars Amerikaanse advocaten hebben geprobeerd de ICE-functionarissen telefonisch duidelijk te maken dat de fiscalist de VS juist zo snel mogelijk wilde verlaten. Hij had zelfs al een vliegticket waarmee hij gisteravond naar Nederland terug zou keren, maar in het Amerika van Trump is het eerder aannemelijk dat hij in een concentratiekamp wordt geplaatst. Of Butselaar ook Lamborgini rijdende wielrenners vertegenwoordigd is bij de redactie niet bekend.

Ondertussen werd het weer eens tijd voor de ex-betaalde wielrenster Puck Moonen, omdat ze vaker DNF achter haar naam heeft dan dat ze vermeld wordt in de uitslag van de sinds 2021 weer amateur-wielerwedstrijden waaraan ze deelneemt, om wat aandacht op te eisen. Dit keer trof ze op gereformeerde, zwarte kousen, jongeren in Opheuden die haar opzettelijk van de weg probeerden te dringen omdat ze zich overduidelijk niet hield aan de, zoals in het dorp door de SGP raadslieden omschreven, kledingcode.

 

Het is natuurlijk belachelijk dat vrouwen niet veilig zijn op straat in Opheusden, maar dat zal niet snel veranderen omdat de politieagenten die een aangifte opnemen ook van christelijk rechts-extremistische huize komen. Het is een vereiste in Opheuseden voor jonge meiden om altijd een rok te drage en, voor je echt sexueel volwassen bent, te trouwen en het ouderlijkhuis te verlaten om een zwangerschap via een familielid te voorkomen. De jongeren werden dan ook met een tevreden blik van de agenten naar huis gestuurd zonder gestraft te worden voor het rijden met open deuren en het slaan met een stok naar de fietsende influencer. Het is een naar voorval, maar of een sociale media post voor de internationale “fans” in het engels - “Ik heb hulp nodig om mensen te vinden die me opzettelijk probeerden te verwonden”, schreef ze met daarbij een foto van de zwarte bus. “Het waren waarschijnlijk locals. Het gebeurde in Opheusden en de kentekenplaat is 4-GV-488.”- anders dan voor slechts media aandacht is bedoeld blijft een raadsel. Had de Akela van de VVD deze post geplaatst, lagen de eveneens joden hatende jongelui al in het ziekenhuis en was de auto inmiddels uitgebrand gevonden op de uiterwaarde van de Rijn tegenover de Grebbenberg.

Op het moment dat uw onraadreporter zich realiseert dat er wel heel veel nieuws uit de wereld het toetsenbord bereikt, en dat de verhalen en irritaties ten aanzien de Nijmeegse Vierdaagse, de onbeschofte en brein-verkalkende televisietijd van narcistische malloot Victor Vlam, de Spaanse lilliputters, ofwel met een groeistoornis behepte kleine mensen, die nu eens betaald werden om feestgangers om op een feestje van een 18-jarige profvoetballer te vermaken in plaats van voor een rol in een van de vele porno versies van Sneeuwwitje en de zeven dwergen, is in overleg met de redactie besloten nog een positief berichtje te delen.

De Italiaanse Drent, Edoardo Affini, heeft heuglijk nieuws halverwege de rustdag. Lisa van Zonneveld, vriendin van de Visma renner is namelijk zwanger. De 29-jarige Affini is welliswaar Italiaan, maar inmiddels toch ook wel een halve Drent en daarmee de meest Nederlandse renner in de gastarbeidersploeg. Met een mooi accent vertelde hij aan onze redactie;  “Voor de Giro d’Italia 2024 heb ik een huisje gekocht in Donderen, vlakbij Assen. Wij wonen nu samen en als ik hier woon, dan vind ik het ook mooi om de taal te praten. Ik wil het gewoon proberen, ik ben niet bang om fouten te maken. Als ik een fout maak, dan kunnen wij lachen.” Met die vrolijke noot lijkt het uw verslaggever een goed moment om af te sluiten. Natuurlijk volgen we nog met arendsogen de achterklap en geruchten binnen de Tour-karavaan, en zullen bij belangrijke informatie dit natuurlijk delen in de Tourgazet van morgen. Nog even volhouden, morgen schiet het peloton weer in volle vaart! 

Etappe 9: Over parades, optochten, rode rugnummers en revolutie.

Maandag, rustdag. Dat hoort bij het ritme van de Ronde van Frankrijk, beste Tourgazet volgers, maar dit jaar niet. Op de 14e juli willen de Franschen nu eenmaal koers, ook al is het toevallig een maandag. De aanloop naar het herdenken van de bestorming van de Bastille-gevangenis in Parijs, waarmee in 1789 de Franse Revolutie begon, werd eigenlijk al aangevangen op zaterdagavond in het Campanile-hotel in Angers als grapje, toen Jonas Rickaert al lachend vertelde dat hij ervan droomde om ooit op het Tourpodium zelf een huldiging mee te maken. Mathieu van der Poel nam het echter serieus en wilde zijn jarenlange ploegmaat aan het rode rugnummer helpen, ongetwijfeld als dank voor zijn immer onverwoestbare steun. 

Sinds 1880 is Quatorze Juillet overal in Frankrijk een feestdag en is er in de ochtend een grote militaire optocht op de Champs-Élysées in Parijs, maar zeg nou zelf, de parade die Rickaert en van der Poel gisteren hielden doet iedere stoet van wat tanks en jeeps verbleken. Aan de winnende sprinter van de dag wordt nu al niet meer gerefereerd, het nieuwste verhaal dat wordt opgetekend in de kroniek van de Tour is de 174 kilometer lange duo charge, waarmee de ploeggenoten het plan van het peloton - dat graag van die vlakke rit een extra rustdag of snipperdag had willen maken – dwarsboomde en het tot een van de snelste etappes ooit, met een gemiddelde van boven de 50km per uur, zou maken.

Terwijl in het Ierse dorp Tuam vandaag de langverwachte opgravingen op het terrein van een voormalig “opvanghuis” voor ongehuwde moeders starten, waar onder het gras, vlak naast een speelpleintje, de resten van 796 baby’s en jonge kinderen liggen, begraven onder auspiciën van Gods katholieke representant op aarde, bereiden de Fransozen zich voor op de feestelijkheden, waarbij de sfeer nog gezelliger kan worden als er vandaag een Fransche renner als eerste over de meet komt. Op hun vrije dag zullen veel inwoners van Puy-de-Dôme, het departement waarin vandaag gekoerst wordt, langs de weg staan om te juichen voor hun favoriete nationale renners.

Ondertussen zijn photoshop experts druk in de weer om de officiële FIFA foto's, gemaakt tijdens de huldiging van de eerste winnaar van het WK voor clubteams, Chelsea, te bewerken. De beer van het zwijnenparadijs weigerde om van het podium te gaan omdat de dementerende, voor aanranding veroordeelde, narcist zich niet anders kon voorstellen dan dat hij het middelpunt van de belangstelling was. 

Ondanks de afkeuring van het publiek in het – voor het eerst tijdens het overbodige toernooi - volle stadion, bleek elke poging om de leider van het fascistische regiem naar de uitgang te krijgen tevergeefs. Zelfs zijn voetbalwereld evenbeeld en olieleiding pijpende FIFA-dictator Gianni Infantino, die volgens narcistische traditie zijn eigen naam in de winnaars bokaal liet graveren, kon Mark Rutte's daddy niet overreden om even plaats te maken zodat de voetballers van Chelsea, die even daarvoor met 3-0 gewonnen hadden van Paris Saint-Germain, hun overwinning konden vieren.

Terwijl in Portugal een nationale dag van rouw lijkt te zijn begonnen, vanwege het verlaten van de Tour door onze nationale wielerheld Almeida, die sinds Mûr-de-Bretagne rond pedaleerde met een gebroken rib, de Fransche president Macron druk in de weer was om de, eerste analfabetische, psychisch gestoorde, concentratiekampen bouwende, president van de VS te laten zien hoe je een militaire parade organiseert, bereiden wij nos voor op een Tour dag met zeven beklimmingen van de tweede categorie en één van de derde in de tiende etappe. 

Al direct vanuit de start in Ennezat zal er geklommen moeten worden, waarna het de hele dag op en af gaat. De finishstreep is na 165,3 kilometer getrokken op de top van de Puy de Sancy. 

Het is al weer 8 jaar geleden dat een Fransoos, Warren Barguil, een overwinning op z'n palmares kon schrijven tijdens de viering van de nationale feestdag. Zijn er Fransche kanshebbers vandaag? Zeker, en wellicht dat de 14e juli een extra stimulans met zich meebrengt, maar de concurrentie is hevig. We gaan het zien!