Etappe 17: Over chaos, Alexithymie, pijnlijke conclusies, maar vooral hoop.

Terwijl de fotograaf, van het persagentschap EPA, die de botsing met Jonas Vingegaard veroorzaakte, na de finish op de Mont Ventoux, de komende twee dagen niet welkom is in de Tour de France omdat hij zonder te kijken de weg overstak, en de renners klaar stonden voor de neutrale start in Bollène, het stadje in het Rhônedal, met bolletjestruidrager Lenny Martinez, de verse Fransche held van de Mont Ventoux,Valentin Paret-Peintre, Jonathan Milan en Tadej Pogacar op de voorste rij, werd VVD-akela Dilan Yeşilgöz, die zichzelf nog steeds als een serieuze politica probeert te profileren door een harde lijn in te nemen in het asielbeleid en er van droomt om ooit als Premier van Nederland naar Frankrijk af te reizen om een ritje naast Christian Prudhomme in de rode voiture te maken, geconfronteerd met haar “overtuigingen die nog geen garantie voor de toekomst” bleken te zijn. 

Ondertussen was start van de koers afgevlagd en hadden Vincenze Albanese, Quentin Pacher, Mathieu Burgaudea en Jonas Abrahamsen al snel een klein minuutje voorsprong op het peloton. Axel Laurence probeerde, misschien ingegeven door kritische noot over nog slechtere benen van ploeggenoot Arensman, de oversteek te maken naar de koplopers, maar dat resulteerde in een klassieke chasse patate voor de Fransman van INEOS Grenadiers. De 4 koplopers zouden in ieder geval voor de finish worden ingehaald – dat is nu eenmaal gebruikelijk – het wegdek zou nat en glibberig worden en de onvermijdelijke chaos groot. Nog even reed er een renner in z'n eentje vooruit op het peloton, maar die werd vlak voor de meet vakkundig van z'n fiets geslagen, over het publiek getorpedeerd en uit het zicht van de camera's nog even met behulp van de  Amerikaanse politiemethode na bewerkt. 

Al snel nadat het smoelwerk van de renner, buiten competitie, weinig overeenkomsten meer met z'n paspoortfoto vertoonde, denderde het peloton richting de finish. Traditioneel en voorspelbaar was er een valpartij – vandaar de 5 kilometer regel - met bebloede slachtoffers, gevolgd door een klein groepje renners, waarschijnlijk lijdend aan alexithymie, dat achter de Italiaan Milan over de meet kwam. Zoals bij zaadcellen er maar eentje de papa kan worden - waarbij de wedstrijd vaker niet dan wel gewonnen wordt door de slimste, je zult als vrouw maar geïnsemineerd worden met een zaadcel dat een creatuur als Victor Vlam oplevert -  is het winnen van een sprint voor een groot gedeelte afhankelijk van externe factoren als parcours, duwen, trekken, vallen of niet vallen, weersomstandigheden en banddikte, met daarnaast domweg het missen van de capaciteit om angst te genereren. Kortom, die onzin is weer voorbij en we gaan vandaag weer verder met de strijd om de gele trui, voor zover die al niet is beslist. We rijden tenslotte 3 weken door het land van de Fransozen om te bepalen wie aan het einde van de wedstrijd de hele route als snelste heeft volbracht, de rest is gewoon opvulling en dient slechts commerciële doeleinden.

Waar we vandaag gaan kijken naar een hopelijk mooie strijd in de bergen, won op 24 Juli 2004, het chemisch experiment Lance Armstrong de tijdrit in Besançon en schreef een 24-jarige student een emotioneel verhaal over haar eigen vluchtelingenverleden. Dat deed ze in de SP-nieuwsbrief van Amersfoort. Daarin pleitte zij voor méér begrip en betere behandeling van asielzoekers. Beide bleken een wel haast criminele vorm van bedrog. De naam Armstrong werd uit alle uitslagen geschrapt en het artikel waarin student Yeşilgöz beschreef hoe haar familie als vluchtelingen uit Turkije naar Nederland kwam en hoe moeilijk de asielprocedure was, bleek slechts een verhaal dat diende als doping voor haar carriere. Zij schreef toen: "Heel lang geleden was er eens een land dat asielzoekers als mensen behandelde. Dat land heette Nederland." De Turkse na-reiziger bekritiseerde het Nederlandse asielbeleid waar een groot VVD-stempel op zat en wees op de menselijke kant van vluchtelingen. Eenmaal politiek “gearriveerd” als VVD'er bleek Yesilgöz vooral behept met het leven zuur maken van mensen die net als zijzelf een beter leven zochten.

Nu, ruim twintig jaar later, roeptoetert Yeşilgöz, nadat ze glashard loog over "nareis op nareis", als VVD-lijsttrekker: "De instroom van migranten moet omlaag" en schaart ze zich ook volledig achter de extreemrechtse asielplannen van de huidige demissionaire regering-Schoof – die overigens, met de SGP en JA21, ook tegen iedere vorm van humanitaire hulp voor slechtoffers van oorlog en geweld is - waarbij zij trots verkondigde dat "95 procent van de extremistische plannen van Wilders” al afgesproken waren bij eerdere onderhandelingen. Stemmen op Yeşilgöz is alsof Lance Armstrong verkozen zou worden tot voorzitter van de Internationale Wielerbond en met imbecielen, die voortkomen uit de, met fascisme verontreinigde, zaadcellen van Trump, als mede bestuursleden, alle vormen van doping zouden verwelkomen en toestaan.

Het spektakel kan beginnen. Vandaag geen we vol verwachting de strijd in de koninginnenrit van deze Tour volgen. Het Waterloo van Tadej Pogačar, met de gevreesde Col de la Loze? Twee keer eerder zat de volledige col in de Tour en tweemaal moest de Sloveen zijn voornaamste uitdager laten gaan, maar de uitdrukking 3x is scheepsrecht zou vandaag wel eens een eind kunnen maken aan het laatste beetje hoop van het Visma team, dat met de transfer datum van 1 Augustus langzaam dichterbij komend, geconfronteerd wordt met een leegloop van belangrijke renners. Tiesj Benoot en Olav Kooij vertrekken naar Decathlon, Dylan van Baarle naar Soudal Quick-Step, Attila Valter naar Bahrain Victorious en Daniel McLay, Tosh Van der Sande en  Julien Vermote zoeken ook een ander team. 

De vervangingen voor deze doorgewinterde professionals wordt vooral gezocht in kleine buitenlandse ploegen. Met Fiorelli, een 30-jarige Italiaan die al zijn hele carrière voor VF Group-Bardiani CSF-Faizanè koerst, maakt volgend seizoen bij Visma, op relatief late leeftijd, alsnog de stap naar de WorldTour. Hij is al de derde Italiaanse nieuwkomer want de ploeg zal ook Davide Piganzoli van Team Polti-VisitMalta en Pietro Mattio die dan als uitzondering uit de Visma-Lease a Bike Development ploeg komt, contracteren. De twee wat bekendere renners die naar het team van Visma komen zijn Bruno Armirail en Timo Kielich, maar of dat nou de sleutels zijn om volgend jaar de Tour te winnen valt te betwijfelen. Het opvallendste is dat er meer Nederlanders het team verlaten dan er bij komen. 

Nu wel, beste Tourvolgers, laten we er maar eens voor gaan zitten. Arensman kan z'n gang gaan want zijn ploeggenoot Carlos Rodríguez, die op weg leek naar een nieuwe top 10-klassering, zal vandaag niet aan de start verschijnen omdat hij gisteren twee keer ten val kwam en zeer pijnlijk zijn bekken heeft gebroken. We moeten het ook doen zonder Cyril Barthe, die gisteren in die sprintchaos ten val kwam. Col du Glandon, Col de la Madeleine en aankomst op de Col de la Loze, een martelgang voor de zwaardere renners, maar vooral een fantastisch schouwspel voor de liefhebbers van de Tour. Laten we hopen dat het publiek instaat is zichzelf te beheersen op de cols!