Etappe 1; Respect, felicitaties maar geen overwinning.

Ahwel, beste Tourvolgers, we zijn onderweg. Terwijl in de startplaats de commerciële Tourkaravaan de stad uit uit rolde, bleek het al 31 graden. Tja, dat zijn we hier in het zuiden wel gewend, maar uw onraadreporter moet er ook niet aan denken om in die omstandigheden zulks competitieve inspanningen te verrichten. Veertien Nederlandse wielrenners begonnen aan de 111de editie van de

Tour de France, precies evenveel als vorig jaar. Mathieu van der Poel, Wilco Kelderman, Bart Lemmen, Wout Poels, Fabio Jakobsen, Nils Eekhoff, Bram Welten, Frank van den Broek, Dylan Groenewegen, Elmar Reinders, Cees Bol, Mike Teunissen, Danny van Poppel en Marijn van den Berg. Een gemixt gezelschap, verdeeld over diverse ploegen, van avontuurlijke debutant tot grote meneren in het peloton.

De NOS begon om 5 minuten voor 12 vanuit Rimini. De plek waar de piraat er voor koos om te gaan hemelen. De eerste beelden ontluikten de primaire frustraties met het opvoeren van de valsspeler als annalist. Jawel, hij heeft nog met Pantani gereden in de Tour, met een beetje heleboel chemische hulpmiddelen, en heeft jarenlang geprobeerd onder de consequenties uit te komen. Na 40 minuten een reclame rondje in en rond Florence, met een tussenstop voor wat protocollaire onzin en nationale liederen, en een toeristische route over de Ponte Vecchio, kon de eerste etappe eindelijk beginnen, met een energieke inspanning van de vaderlandsche debutant Frank van den Broek, die uiteindelijk z'n eerste bergpuntjes in zijn carriere pakte.

Het verhaal van de dag mag u duidelijk zijn, de perfecte prestatie met onthouding van de verdiende beloning en vooral het respect. Natuurlijk gebeurde er in het peloton ook het een en ander, echter niets wat in de schaduw kan staan van Frank´s indrukwekkende zegetocht. En nee, heren van de NOS, het is geen Frankie, mocht hij dat ooit zijn geweest, van den Broek is nu een hele meneer! Ploegorders ten spijt, een volwassen man als Bardet had voor eenmaal zijn Fransche suprematische inborst opzij moeten schuiven en met respect voor de prestatie van zijn jonge collega de gele trui moeten gunnen. Een Nederlandse ploeg met een talent dat een meerjarig contract heeft getekend, tegenover een afscheidnemende oudgediende die niets gelegen is aan Neerland's belangen als het gaat om de toekomst. Een ploegleider die totaal geen inlevingsvermogen heeft en vragen van een journalist echt niet snapt omdat empathie niet in z'n gevoelsvermogen voorkomt. 

Uw onraad reporter werd geconfronteerd met een  déjà vu moment. De complete Tour Karavaan is een maatschappij in het klein. Soms gaan zaken goed, soms lopen plannen uit op mislukkingen. De heerschappen aan de top van de Pyramide rakelen de complimenten naar zich toe, schuiven de gemaakte fouten af op individuen lager op de hiërarchische ladder. Frank van den Broek doet het werk, Bardet eist de prijs op. Het Rutte syndroom is ook in de wielerwereld doorgedrongen.

De consequentie van het commerciële kapitalistische aandeelhouders denken reflecteert als sponsor namen op de omgeving waarin pennenlikkers en data analisten de uitkomst proberen te bepalen. De menselijke inbreng in vorm, talent en wilskracht van de renners wordt beknopt door orders van bovenaf. Vaak worden de verantwoordelijke voor het ruineren van carrieres, door soms te veel te verlangen, het onverantwoord inzetten van krachten die daar nog niet aan toe zijn, of het opleggen van moratoriums op succes, later beloond. Het een en ander blijkt wel in de dagelijkse mannetjesmakerij, Rutte, een mislukte politicus die menig collega, lager op de ladder, heeft opgeofferd om voor zijn verantwoordelijkheden op te draaien. Een man die zelfmoorden, kinderroof, vernietiging van tienduizenden levens op zijn kerfstok heeft staan, komt in plaats van voor het gerechtshof voor misdaden tegen de menselijkheid, op het hoogste treetje van de NAVO te staan. De ploegleider van DSM zal ook wel worden geroemd om zijn prestaties. Moraliteit staat nu eenmaal niet in de lijstjes van baanomschrijvingen vanaf een bepaald betalingsniveau.

Tom Dumoulin is het overduidelijk niet met uw onraadreporter eens, en ja, je kunt het natuurlijk ook door de ogen van Bardet zien. Desalniettemin blijkt we dat ze binnen de DSN ploeg sommige prioriteiten niet op de juiste sport van de ladder hebben staan. De ploeg bus van dsm-firmenich PostNL bleek defect en heeft de aankomst van de eerste rit niet gehaald. De renners van het Nederlandse World Team moesten met de volgwagens van de ploeg na afloop van de etappe, naar het hotel. Persoonlijke zaken als telefoons bleven in de bus, dus contact met het thuisfront om de feestvreugde te vieren, moest wachten. De contrasten waren groot vandaag. Waar de een boven zichzelf uitsteeg, lieten anderen al snel het kopje hangen en werd de etappe een martelgang. Natuurlijk was Wilco Kelderman, zoals gebruikelijk, weer betrokken bij een valpartij maar bleek over genoeg energie te beschikken ook in de laatste fase nog zijn inspanningen naar behoren te kunnen doen. Voor Michele Gazzoli (Astana Qazaqstan) liep het slechter af, hij werd afgevoerd naar een ziekenhuis in Cesena met een Hitteberoerte. 

Het rood-wit-blauw is over de meet gekomen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Je zou je kunnen afvragen wat sommige sprinters eigenlijk te zoeken hebben in deze Tour. Het parcours was toch ruim van te voren bekend, en je zou verwachten dat bepaalde ploegen een andere strategie bedacht zouden hebben. Voordat er een dag komt waarop een sprint tot de mogelijkheden behoort, zijn ze al zo afgepeigerd dat kans op ook maar een klein succesje minimaal is. Wat we kunnen opmaken na de dag van zaterdag is dat de Visma ploeg en hun kopmannen in redelijke doen zijn, Sir Mark ongefundeerde verwachtingen had en dat er zich een paar renners verdacht schuil houden. Morgen weer een dag, een warme dag......