De Messias is
dood, de hemel huilt, de natuur maakt korte metten met de geveinsde suprematie van
het kapitaal, maar de Tour wacht op niemand. Man tegen man, met vergelijkbaar
materiaal onder de kont, een berg en uiteindelijk een winnaar. Het peloton zou,
volgens vele analisten en vaak verwoord door de Koning van Biafra*, een afspiegeling
zijn van de maatschappij, maar in de samenleving, die de afgelopen decennia
neoliberaal en rechtsom is omgebouwd tot een exponent van de donkere
middeleeuwen, zijn er helemaal geen winnaars meer. Nieuwe religies ontstaan,
nieuwe martelaren worden gecreëerd door populistische saga’s en schuld wordt
als roos van de schouders geklopt. De Tour wacht op niemand. Gevallen kopmannen
raken binnen een paar etappes in de vergetelheid, de “jonge honden” zorgen voor
spektakel en vijfde worden in het algemeen klassement van de heilige ronde
maakt meer indruk met een bebloede kin dan met smetteloze witte sokjes. Goed
gedaan Wilco, indrukwekkende prestatie Wout, mooie etappe overwinning Bauke!
Terwijl Kia – met
6 jaar garantie – bewijst dat hun kleine Sorento waterdicht is, als een exemplaar
zich al drijvend door de straten van Valkenburg een weg baant in de
modderstromen, verdween de bolletjestrui symbolisch onder een regenjasje. Wout
Poels was ondanks zijn onvermurwbare inzet niet in staat om het prestigieuze
bergklassementsshirt naar het schavot in Parijs te brengen. Wit, Bolletjes,
Geel. De Sloveen is dit jaar de keizer van het peloton alhoewel zijn moeder
toch nog even moest toelichten, vlak nadat Tadej Pogačar nog maar eens liet zien
wie de baas is in de Tour de France, dat hij zo egoïstisch niet is opgevoed.
Het peloton
blijkt dus helemaal geen afspiegeling te zijn van de maatschappij. De renner
met het meeste talent, de sterkste benen, de meest verheven moraal en een
onontbeerlijke winnaarsmentaliteit heeft een eerlijke kans om te winnen. Dat
staat toch echt in schril contrast met de kansen in een samenleving waar verschillende
regels voor verschillende deelnemers gelden. Terwijl Willem Alexander en zijn
Maxima de rubberlaarzen uit de Landrover pakken – die lagen er nog van de
laatste afschietpartij op het Loo – en zich met een verontrustende blik in de
ogen door het Limburgse landschap waden, staat de dementionaire, demissionaire Minister
President te oreren over de landelijke impact van het overlijden van P.R. de
Vries. De krokodillentranen zorgen voor paniek bij de Haagse brandweer, die uit
voorzorg maar gelijk ook zandzakken rond het Binnenhof opstapelen.
De rappe mannen
die de bergen hebben overleefd, krijgen weer kans op dagsucces. Gelijk een
Limburgse ondernemer plotseling weer kansen ziet door het handen schudden met
de koning en een lieflijke knipoog van Maxima, zijn er ploegen waarvan de
moraal stijgt bij het aanschouwen van het routeboek. De negentiende etappe vandaag
leidt van Mourenx dwars door het bosrijke Les Landes naar Libourne. Op een
bergje van vierde categorie na speelt het hoogteprofiel vandaag geen rol. De
207 kilometer lange rit is zo goed als vlak en dus, ja misschien de overwinning
in extremis voor Mark Cavendish, waarmee hij het Eddy Merckx record voorgoed
tot de geschiedenis van de Tour kan verwijzen. Uw onraadreporter vernam uit
betrouwbare bron dat Bauke Mollema een ander scenario voor ogen heeft.
Covid met al z’n
varianten en een overstroomd thuisland weerhouden Tom Dumoulin er niet van om komende
zaterdag samen met bondscoach Koos Moerenhout naar Tokio te vliegen voor de
Olympische Spelen. Vanuit Parijs vertrekken een avond later met een nachtvlucht
vanaf de luchthaven Charles-de-Gaulle de Tour-renners Bauke Mollema, Wilco
Kelderman en Dylan van Baarle naar de Japanse metropool. De Nederlandse
wielrenners zullen daar niet in het olympische dorp verblijven, maar hebben een
hotel in Gotemba met uitzicht op de roemruchte Mount Fuji waar het circuit van
het wegparcours is uitgestippeld. Afgezonderd op een berg, het lijkt wel de
oplossing om te schuilen voor de wereldse problemen in het huidige klimaat. Uw
onraadreporter heeft aan den lijve ondervonden wat de impact van “evacueren” is
tijdens de overstromingsdreigingen in de Betuwe 3 decennia geleden. Alle
persoonlijke bezittingen naar de vliering, een koffer met het nodigste, de kat
in een kartonnen doos en wegrijden zonder om te kijken, het lijkt surreëel en
dat is het ook.
De eenzame heuvel in Centraal Portugal lijkt steeds meer –
ondanks de af en toe vervaarlijk dichtbij komende bosbranden – een weloverwogen
beslissing terwijl die onbewust is genomen tijdens de vlucht voor het steeds
harder wordende Nederlandse klimaat, waarbij het weer eigenlijk geen rol
speelde. Natuurlijk kijkt uw verslaggever op twee schermen vandaag. De Tour is
afleiding, maar al dat Rijn, Waal en Maaswater moet zich nog een weg door het
rivierengebied vinden, alwaar familie en vrienden reeds een koffer klaar
hebben staan. Laten we hopen dat het niet zo ver komt, alhoewel de herinneringen
aan die tijd in een vakantiepark op de hoge Veluwe niet onaangenaam zijn.
* Maarten Ducrot droeg tijdens zijn carrière als profwielrenner de bijnaam
'Koning van Biafra' vanwege zijn tengere lichaamsbouw. (red.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten