Uw wielerverslaggever zag via de Duitse vrinden van Eurosport dat bij de officiële start
enkele minuten werd stilgestaan, om vervolgens nog een tiental kilometer geneutraliseerd
verder te koersen. Het leek er op dat de renners voor de start van de vierde
etappe met een statement kwamen. Het stelde niet veel voor, de frustraties van
enkele fanatiekelingen was meer aanwezig dan een het uiten van ongenoegen. Het
team Jumbo-Visma, dat zo onfortuinlijk was de dag ervoor had liever ook een krachtiger
signaal gezien door eigenlijk langer een traag tempo te rijden om vervolgens
halverwege de etappe stil te staan. De formatie kon echter niets anders doen
dan zich bij de meerderheid van het peloton aan te sluiten. Mike Teunissen was voor de start wel lekker
duidelijk. “Nu haalt het statement misschien niet eens het journaal”, opperde
hij. Een in het vuistje hoestende, undercover VVD-er binnen de D66 gelederen,
Koolmees kreeg inderdaad meer media aandacht.
Na de
neutralisatie leek van enige samenhang geen sprake. Onder aanvoering van Julian
Alaphilippe reed het peloton op sukkeldraf verder, maar daar stak de ervaren
André Greipel een stokje voor. Na een korte babbel met de groenetruidrager
dwong hij de rest tot stilstand, slechts 2 minuten, dat dan weer wel. Na tien kilometer
volgde de eerste aanval van Brent Van Moer. Voor zijn team is aanvallen het
devies nadat Caleb Ewan met een gebroken sleutelbeenbreuk moest opgeven. Pierre-Luc
Périchon van Cofidis kleefde aan zijn wiel. De twee vluchters kregen maximaal
drie minuten voorsprong. Onderweg scheen er nog wat oponthoud voor Mark
Cavendish te zijn geweest, door een zadelbreuk moest hij van fiets wisselen. Uw
onraad reporter werd weer wakker op de bank met nog 23 kilometer af te leggen.
Bij de
tussensprint in de straten van Vitré, Van Moer die zijn Franse vlucht genoot
waren daar iets eerder dan het peloton, was het Cavendish als eerste van het
peloton puntjes pakte voor de groene trui. Met een voorsprong van 45 seconden ging
Van Moer in ’n eentje de laatste dertien kilometer in, een verschil dat hij in
korte tijd wist uit te breiden tot boven de minuut, maar dat bleek niet genoeg.
De etappe van vandaag de is dus een prooi geworden voor Mark Cavendish. De Brit
van Deceuninck-Quick-Step, die zes jaar geleden ook al won met de twee spreekwoordelijke
vingers in de neus.
Primoz Roglic
heeft de overleefd. Z’n benen, z’n armen, z’n kont. Overal zag het wit van de
pleisters en medisch verband, maar ondanks de kwetsuren kon hij in koers
blijven, al bleek het een moeilijke dag fietsen. Zonder blessures zou Roglic
tot de favorieten behoren morgen tijdens de tijdrit. De tour verloopt zo
grimmig, balancerend tussen heldendaden en onverwachte teleurstellingen, dat
niets onmogelijk lijkt te zijn. We zullen het zien, morgen…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten