Met het
risico dat dit verslag u pas op een later tijdstip bereikt zeg ik
toch; Goodmeurning beste tourvolgers! Na alweer een nacht vol
duisternis en diepe slaap is uw Verslaggever vanmorgen met een mooie,
maar ook absurde, herinnering aan de dag van gisteren uit bed gerold.
Jawel, het was de juiste beslissing om nog een dagje hier te blijven
en niet direct naar Nancy af te reizen. Nu hebben de onverwachte
zaken die gisterenochtend gebeurden daar natuurlijk hun invloed op
gehad, maar u onraadreporter wilde een paar voorvallen onderzoeken en
had zelf ook al besloten om naar de start in Epernay te gaan. De dag
begon met een toch wel aangename verassing. Juist toen
ondergetekende, gewapend met camera en opschrijfboekje, de caravan in
Domaine Moulin de l'Etang, uitstapte stopte er een auto op het
zandpad. De ochtendzon kwam gelijktijdig door de wolken met het
uitstappen van zuster Louise die daarbij, voor een non veel te sexy,
stukje van haar kuisheid prijsgaf waarbij een duidelijke
onervarenheid werd ontbloot. Uw verslaggever is een beschaafd
heerschap maar bij zulks een aanblik is het moeilijk te focussen op
het bungelende kruis aan de rozenkrans.
Of ik
soms een lift wilde naar Epernay, onvoorziene omstandigheden hadden
haar er toe gedwongen om zo vroeg op de morgen naar de stad te
rijden. Ik nam het aanbod met beide ogen aan en even later zat ik in
de voiture naast zuster Louise met op de achterbank een, haar gezicht
verschuilend met haar handen, uit de kluiten gewassen non. “Alles
loopt in het honderd”, zei zuster Louise, “de hele operatie in in
gevaar!” Ik had geen flauw idee, maar gisteren dacht ik al een
bekend gezicht te hebben gezien tussen de nonnen in het
volkswagenbusje en tijdens de rit naar Epernay kwamen diverse
geheimen boven water. Het resultaat van de 15 kilometer korte rit
naar het centrum van het stadje is dat uw reporter nu zit opgescheept
met een, opzoek naar God zijnde, bebaard heerschap en een door de
mand gevallen agente van de BVD, beide verkleed als non. Niet te min
heeft U onraadreporter toch zijn momenten van journalistieke
relevantie beleeft tussen de wielerteam bussen voor aanvang van de
etappe naar Nancy.
Achteraf
zijn de woorden van Koen de Kort niet helemaal uit gekomen maar hij
kreeg gelijk toen hij u verslaggever uitlegde dat de slotfase te
lastig leek voor zijn teamgenoten Marcel Kittel en John Degenkolb,
die heeft nog te veel last van zijn blessure. Koen zag kansen voor
zichzelf in de zevende etappe. "Het is een aankomst die mij goed
ligt. Ik geloof niet dat ik hier ga winnen, maar misschien kan ik wel
een mooie uitslag rijden", vertelt hij uw reporter. "Voor
Marcel Kittel en Tom Veelers zijn de klimmetjes te lastig. We gaan
vandaag gewoon afwachten hoe de wedstrijd verloopt, en we hoeven dus
absoluut geen stress te hebben. Maar als er gesprint wordt, grijp ik
misschien wel mijn kans." Het liep allemaal niet helemaal zoals
Koen dat wilde gisteren, al moet worden gezegd dat Tommetje Dumoulin
weer een fantastische uitslag reed en toch maar mooi de beste
Nederlander in de koers is, voor Bauke Mollema en grootheden als
Contador.
Uw
reporter wilde nadat de laatste renner uit het blikveld was verdwenen
eigenlijk naar de caravan terug en op z'n gemak de etappe volgen via
de beeldbuis maar zuster Louise, die dus geen non is moest en zou
eerst diverse zaken regelen. In opdracht van Fredje Tismeomteeven
bleek ze undercover opzoek naar geradicaliseerde
zending-terugkerende. Het blijkt dat er nonnen zijn die
getraumatiseerd en gehersenspoeld weer toegang tot Nederland krijgen
en vrij rondlopen met hun heilige Katholieke kruisvaarders
mentaliteit, welke kan escaleren in het infiltreren van politieke
partijen, openbare scholen en het ronselen van jonge labiele meisjes
voor de heilige strijd in verre oorden. Door het optreden van onze,
opzoek naar God zijnde, baardmans had ze haar geloofwaardigheid
binnen de orde van de Zusters van Urbanus verloren. Toen ze in een
reflex met het, tussen haar dijen verstopte, pistool had ingegrepen
tijdens het gadeslaan van een staandplassende non, viel haar rol als
non in duigen.
Na een
paar uur wachten in een plaatselijk lokaal, welke ik constructief heb
besteed door met enige ingewijde in het wielerwereldje te praten,
bleek bij het weerzien de bebaarde non weer een man en zuster Louise
een, zoals door de getrainde ogen van uw onraadreporter al vermoed,
mooie vrouw voor wie het echt een wereldse zonde zou zijn geweest als
haar undercover verkleding de werkelijkheid was geweest. We besloten
dan eindelijk terug te gaan naar de caravan, met als reden voor uw
verslaggever het verloop van de etappe te zien en omdat Louise, die
waarschijnlijk wel echt Louise heet, het een veilige plek leek om
verdere stappen te overdenken.
Tom
Dumoulin eindigde dus op een knappe vierde plaats. ''Ik zat goed
gepositioneerd. Dat is al het halve werk'', zei hij direct na de
finish. ''Het was lastiger dan ik had gedacht, er bleven heel weinig
renners over. Eigenlijk was ik niet eens zo goed vandaag, maar ik zat
goed in positie en ze reden me er niet af op die klimmetjes.'' In de
straten van Nancy was het chaos door meerdere valpartijen in de
voorste groep. Dumoulin hield zich echter buiten deze buitel partijen
en mikte op een late uitval. ''Ik hoopte te demarreren op het einde.
Alleen Kwiatkowski hield het gesloten toen hij mij zag gaan. Hij
hield tempo, dus ging ik me plaatsen en koos het wiel van Trentin,
met Sagan in mijn wiel. Dat was wel lekker'', lachte de 23-jarige
Dumoulin tijdens een interview met collega's van Mart Masterdont, die
nu eindelijk ook doorkrijgen dat alleen aandacht voor de Belkin ploeg
hebben niet voldoet aan het principe van goede sportverslaggeving.
Matteo Trentin en groene trui-drager Peter Sagan vochten uiteindelijk
het duel uit met als resultaat een paar millimeter voorsprong voor
Trentin op de meet.
Terwijl
U verslaggever de laatste hand legt aan dit verslag en het nog niet
duidelijk is waar en met wie de volgende rit naar toe gaat, zijn de
matadoren van her carbonnenros al weer vertrokken vanuit Tomblaine
dat net als Gérardmer één keer voor komt in de geschiedenisboeken
van La Grande Boucle. Twee jaar terug verzorgde de Noord-Franse
plaats namelijk al de start van een etappe. Toen betrof het rit zeven
en lag de aankomst boven op La Planche des Belle Filles, die ook dit
jaar opgenomen is in het routeschema. Daar finishen de renners
maandag en dan kennen we de opvolger van Chris Froome, die er nu dus
al niet meer bij is. Het venijn hem vandaag in de staart. De eerste
pak ‘em beet 130 kilometer zijn nagenoeg vlak, waarna de
beklimmingen rond het meer van Gérardmer zich in kort tempo
opvolgen. De eerste klim die opdoemt, is de Col de la Croix des
Monaits. Na het ronden van de top, op negentien kilometer voor de
meet, volgt er een snelle afdaling naar de voet van de volgende klim,
de Col de Grosse Pier en als de klassementsrenners het gas hier
opentrekken, zal de deur achteraan de voorste groep wagenwijd open
staan. Het peloton staat opnieuw een regenachtige dag te wachten. De
wind komt uit het Zuid-Oosten en waait aan windkracht drie. ’s
Middags zal volgens Weeronline een enkele lichte bui vallen in
Gérardmar, maar is er zo af en toe ook ruimte voor de zon.
De
temperatuur stijgt niet boven de 21 graden uit, wat voor uw reporter
eigenlijk al reden genoeg is om die plek te vermijden. Voor
nu wens ik u, beste tourliefhebber een mooie zaterdag toe, met de
Tour op de buis, een zakje chips uit de aanbieding van uw supermarkt en het potje bier veilig
in de koelkast. Voor uw verslaggever gaat een nieuwe periode van
onzekerheden van start, zodra ik me weer op schrijfafstand van de
Tour heb genesteld zal ik u daarvan uitgebreid verslag doen. Até
Manha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten