7 juli, Een avontuurlijke aanloop naar de rustdag

Ahwel beste Tour vrienden, het was weer een schitterende dag gisteren. Met een beklimming van de tweede en vier cols van de eerste categorie leverde de negende rit weer veel spektakel op. Het was koers van de eerste tot de laatste minuut. Met een Ier als winnaar. Het was de dag van Daniel Martin.  Ik ga nog geen naam noemen, maar er was één renner die ons even de romantiek van het wielrennen deed beleven.

Kwamen de mannen van Sky Procycling de dag er voor als collectief nog ijzersterk op de proppen,  zakten ze nu finaal door het ijs. Ja , ook dat is wielrennen. Het verschroeiende tempo in de beginfase deed ze één voor één lossen.

Zo viel Peter Kennaugh na een ongelukkig duwtje in de greppel en reed Richie Porte zich het snot voor de ogen tijdens de tweede beklimming. Hij zou liefst zeventien minuten verliezen en uit de top van het klassement duikelen. Met nog 130 kilometer te gaan was klassementsleider Chris Froome compleet geïsoleerd. Ik buig mijn hoofd zeer diep voor de manier waarop hij zich staande hield. De concurrentie ruikte bloed, maar Froom bleef in het wiel met twee vingers in de neus.

Ondertussen bleef het oorlog om een ontsnapping op touw te zetten. Mevrouw van Zetten uit Tiel en al die andere wielerliefhebbers moeten genoten hebben van de beelden. Groepjes kregen nooit meer dan een anderhalve minuut, want zowel op het vlakke als op de beklimmingen viel het nooit stil. Ook niet in de groep der favorieten die al flink is uitgedund. En mag ik dit zeggen, Alejandro Valverde en zijn Movistar-ploeg namen Froome behoorlijk onder vuur.  Maar de drager van de gele trui laat zich niet verrassen.

Wie zich ook niet lieten verrassen waren onze landgenoten. In de groep der favorieten, die aan de finish 21 man groot was, waren ze met vier man uitstekend vertegenwoordigd.

De Belkin’s Mollema en Ten Dam wisten zich gesteund door Robert Gesink, die zich nu in zijn knechtenrol op sublieme wijze laat zien, diep, diep respect! Ik buig mijn hoofd zeer diep voor Wout Poels die zijn klimmers benen hervond en met de besten mee omhoog ging. Zeer mooi na alle ellende die hij in 2012 kende. En ik ga nu iets heel geks zeggen, ik was geroerd. Zijn ploeggenoot Johnny H. had het vroeg in de etappe geprobeerd, en als hij meer voorsprong had kunnen nemen, wie weet. Maar met "als" winnen we de wereld niet.

Toen de vier Nederlanders over de streep kwamen, was de ritzege helaas al gaan vliegen. Die werd een prooi voor Daniel Martin die Jakob Fuglsang verschalkte in een sprint-a-deux. Zij waren ontsnapt op de laatste col en niet meer teruggepakt, ondanks de goede poging van Wout Poels om hen te achterhalen, en later het sleurwerk van Geesink.

Als Mollema en co. naar het klassement kijken zal er van een teleurstelling geen spraken meer zijn. Hij en Ten Dam gaan namelijk als de nummer drie en vier van het klassement de rustdag in, chapeau chapeau chapeau!
De Nederlandse inbreng deze eerste tourweek was om over naar huis te schrijven! Een ongekende weelde voor ons land. Maar Parijs is nog ver, ook voor uw onraadreporter die, volgens Rachida, technischer en met meer koersvaste uitdrukkingen voor de dag zal moeten komen. Ze had commentaar, jawel, ze denkt te weten hoe je de Tour op ambachtelijke wijze moet verslaan. Ik moest maar eens een voorbeeld nemen aan die grote dikke grijze meneer, die alles van wielrennen wist. Ahwel, Gazet lezers, ik heb in het bovenstaande verslag zo veel mogelijk technische wielertermen uit het Mart Masterdont groene boekje proberen te gebruiken. Ik hoop dat Rachida nu tevreden is, want haar humeur is alles behalve vrolijk te noemen.

De dag voor een Nederlandsche wielerverslaggever was gisteren natuurlijk fantastisch, maar voor mijn reiskompaan en haar broertje verliep alles wat minder. We zouden overnachten in Les Adrets de Peyragudes in Germ, maar dat liep anders dan verwacht. "Ook dat is de Tour", zei ik, na alle tegenslagen die ze had te verwerken, maar daarmee maakte ik me niet echt populair.

Het begon allemaal toen tijdens onze eerste stop langs de route, de Bentley stond pontificaal geparkeerd voor een paar reclame borden. Nee, daar was monsieur Predon niet blij mee. De discussie met Rachida liep volledig uit de hand toen ook de Fransche Minister President zich er mee ging bemoeien. Er gingen heel wat Fransche scheldwoorden heen en weer, die voor vertaling niet geschikt zijn maar Hollande's uitdrukkingen schenen nogal vaak het woord prostituee (om het netjes te zeggen) te bevatten en de uitdrukking "socialistische aap" werd meerdere malen terug geslingerd.

Uiteindelijk waren de renners al onopgemerkt gepasseerd toen ik werd gesommeerd in de voiture plaats te nemen, en we met rokende banden onze weg vervolgden. Eenmaal aangekomen bij Les Adrets de Peyragudes, bleken we niet welkom. Rachida kon niet anders dan me toch het één en ander uit te leggen, en tijdens de zoektocht naar een hotel dat aan haar eisen voldeed, hebben we dan ook eindelijk eens een goed gesprek gehad.

Het bleek dat Les Adrets de Peyragudes in eigendom is van ene Dhr. Desseigne, een multimiljonair die ook CEO is van de Fransche hotelketen "Groupe Lucien Barrière" en de baas van een casino in Cannes.
Rachida blijkt in een rechtszaak te zijn verwikkeld met deze man omdat ze beweerd dat hij de vader is van haar dochtertje Zohra, en Rachida probeert hem te dwingen een DNA test te doen. Dat is natuurlijk geen onbelangrijk gedoe als je weet dat die man goed is voor 650 miljoen op de bank. Hij meent echter dat het onzin is omdat Rachida negen maanden voor de geboorte met acht mannen een affaire had. Jawel, het schijnt dat ze nogal een avontuurlijke levensstijl heeft. Echt, ik had niet kunnen vermoeden dat ze ooit Minister van Justitie was ten tijde van meneertje Zarkozy, maar in die tijd schijnt ze aardig te hebben rondgescharreld.

Ja, vriendjes als een beroemde tv presentator, een andere rijke zakenman, Jose Maria Aznar die ooit premier van Spanje was, een broer van Nicolas Sarkozy, een procureur generaal uit Qatar, en misschien zelfs wel Sarkozy zelf.

Nou is het een beetje haar eigen schuld, want ze heeft de geruchten over die relaties met verschillende mannen zelf altijd gevoed, maar ze is er van overtuigd dat Desseigne de vader van haar kind is. Ze verklaarde uw reporter dat ze over ondertekende documenten van stafleden van Desseigne beschikt waarin staat dat hij wel degelijk meerdere keren in het ziekenhuis op bezoek was na de geboorte van Zohra. In een autorit van een paar uur zat ze letterlijk in een spreekzetel, en heeft uw verslaggever een ongelofelijk levensverhaal kunnen optekenen.

Jawel, ik weet zeker dat de Tourgazet Plagiato lezers ook geïnteresseerd zijn in persoonlijke drama's en verhalen, maar we zitten nu eenmaal in het circus dat de Tour de France heet. Hoe het verder ging met die zoektocht naar een geschikt hotel? Niet goed dus. Uiteindelijk besloten we gewoon te relaxen in de zetels van de voiture en Jamal is de nacht doorgereden naar Bretagne. En ja, die rustdag komt als geroepen.  Niet alleen voor ondergetekende maar ook voor renners als Bram Tankink, hij kwam al vroeg in de etappe ten val, maar de schade valt mee.

In de afdaling van de tweede klim stond hij op het punt om na een lekke band aan te sluiten bij de eerste groep, maar ging ik onderuit. Hij werd afgesneden door een motor. Met zestig kilometer per uur moest hij van zijn lijn afwijken en daardoor haalde hij de bocht niet meer.
Hij heeft wat last van zijn schouder en zijn heup, maar gelukkig doet het niet al te veel pijn, volgens Bram. Maar die rustdag vandaag komt dus goed uit voor de Belkin renner.

Uiteindelijk is er dan nu tijd om deze bijdrage te typen, waarna ik een dag van rust en luxe hoop te beleven.

Dat moet mogelijk zijn hier in Hotel Oceania in Saint Malo. Echt ik kijk vanuit de suite op de zee en het strand van Sillon. Prachtig, en het zal Rachida ook enige duiten hebben gekost om ons hier onder te brengen. De airconditioning is geen overbodige luxe en de gratis WiFi is bijzonder snel. Uw reporter heeft eerst maar eens een duik genomen in het multifunctionele bubbelbad en de spiertjes voelen al wat ontspanner aan. Vanaf het terras hebben we een panoramisch uitzicht op de zee. De hot tub in de buitenlucht op het terras staat zeer zeker op nog op het "to do" lijstje van vandaag.

Terwijl Rachida en haar broer al in de loungebar genieten van een lekkere cocktail, ben ik plichtbewust achter de laptop gaan zitten. Of we iets hebben om naar uit te kijken, naast het in luxe wachten op de aankomst, morgen is maar de vraag.
Een vlakke etappe, misschien wat wind, we zullen het zien. Voor nu wens ik u ook een rustige dag toe...