20 Juli, Karel en het freelance journalisten tarief.

Bom dia Tour vrienden,

De tour gaat eindigen zoals die voor uw reporter begonnen is. Eenzaam, alleen en zonder toekomst perspectieven. Ja, ja, dat klinkt misschien wat somber op dit moment, maar de regen druipt nu eenmaal als een tranengordijn vanaf mijn petklep. Gisteren, ja gisteren dat was een dag om niet te vergeten, tenminste als je in opdracht van de Lisboa Notícias Engraçadas Jornal de Tourgazet Plagiato maakt.

Rui Costa won de voorlaatste etappe van deze Tour de France. Ons Portugees talent ontsnapte op slotklim Col de la Croix Fry uit een grote kopgroep, en hield stand tot aan de streep. Niet dat we er veel van gezien hebben, zelfs een foto nemen was onmogelijk. Andreas Klöden kwam nog het dichtst in de buurt van Costa, voor zijn ploegmaat Jan Bakelants die derde werd. Na een spervuur van demarrages liet het peloton een 44-koppige groep met met enkele gevleugelde klimmers wegrijden.  De grootste namen vooraan waren Robert Gesink, Andreas Klöden, Pierre Rolland, Rui Costa, Ryder Hesjedal, Bart De Clercq en Tony Martin.

In een moment van windstilte en slecht zicht door de jankende wolken, maakte Rui Costa gebruik van de omstandigheden om een kloof te slaan. De in Póvoa de Varzim, geboren renner van Movistar, die ook de etappe naar Gap op zijn naam schreef, zag zijn voorsprong meter na meter verder groter worden en kwam op de slotklim boven met een geruststellende kloof. In de afdaling hield hij knap stand, en trok de winst naar zich toe. De overige favorieten bestookten elkaar wel, maar wisten geen tijdsverschillen te creëren.

Zelfs de doodzieke Bauke Mollema handhaafde zich vandaag dus op de zesde plaats in het klassement.
Dat leidde, na 2 moeilijke dagen, tot opluchting bij Belkin-ploegleider Merijn Zeeman. "Bauke is aanmerkelijk verbeterd; daar zijn we heel blij mee", liet Zeeman weten. Mollema, die last heeft van de luchtwegen, finishte in een groep met gele trui Chris Froome waar hij 2 dagen op rij veel tijd verloor ten opzichte van de klassementsstoppers. "Zoals hij in de rit naar Alpe d'Huez was, had hij vandaag zomaar weg kunnen vallen. Nu gaan we in de laatste bergrit vechten om de zesde plaats vast te houden", aldus Zeeman, die ook bij Laurens ten Dam, gezakt naar de 11de plaats in het klassement, nog voldoende strijdlust zag. "We zijn tevreden over deze dag."

Geloof het of niet, maar ook Rachida en haar clubje, dat in tegenstelling een andere groep boeven die de naam van het Hotel Bilderberg draagt, gekozen hebben voor "Le Mallet Groupe", waren ook aanwezig op de col. Nee, hotels waren er niet meer te boeken, maar Rachida zou geen dochter van een Marokkaanse metselaar zijn als ze niet met een lumineuze oplossing was gekomen. Terwijl wij, uw reporter en de aan heimwee lijdende en kindertjes missende Mevrouwtje Melanie, het met de dripfilter koffie van mevrouw Krook moesten doen, hadden zij die in haar gezelschap waren opgenomen de beschikking over champagne, verse zalm op de barbecue en andere geneugten waarover uw reporter niet eens wenst na te denken.
Na het passeren van de bezemwagen, met daaraan deze keer geen hengeltje met Peijnenburg, kon mijn reisgenoot haar emoties niet meer bedwingen en besloot dat ze genoeg had van het circus dat de Tour heet.
Er restte uw verslaggever niets anders dan in te stappen en gewoon mee te gaan naar waar zij besloot heen te sturen. We kwamen niet ver....

Bij het passeren van Maison Le Mallet Groupe sprong een vervaarlijk uitziende Jamal voor de voiture. Uitstappen was het bevel, en zo geschiedde. Het feestgedruis van Geertje Hardleers' Bureau ingeschrevenen was ronduit onsmakelijk om te zien. Het leek wel een loge vrijmetselaars na een avond vol rituelen en liters sterke drank. De rest is eigenlijk niet interessant. Om een lang verhaal korter te samenvatten, Jamal kreeg de opdracht ondergetekende en de inmiddels weer trots gedragende Mevr. Schultz van Haegen-Maas Geesteranus, te chaufferen naar een door ons uit te zoeken locatie. Het afscheid van Rachida was koel, slechts een wegwuivende hand was ons deel. Het laatste beeld dat ik voor ogen heb is een Polka dansende Geertje Hardleers en een Sorgdragertje dat hem daarbij hielp op z'n benen te blijven.

Miss Honderdertigkilometer werd afgezet bij een station, jawel, ik voelde met haar mee. Weg Europese carrière, weg topfunctie in het zakenleven en dat alles alleen maar omdat ze niet in staat is een Eurlingsje te herhalen. Ze heeft al een gezin en kinderen. Ik wenste haar toch al het goede, en vroeg haar om dat schrappen van onderhoud van die Nederlandsche wegen nog eens te overdenken. Dat zou ze doen, zei ze, maar het blijft natuurlijk een VVD politica, dus die woorden hebben weinig waarde.

En ik? Uw betrouwbare onraadverslaggever, wel nu, ik heb mij laten afzetten bij wat oude bekenden.
Jawel, ook parcoursverkenning en voorbereidende research nemen een aantal weken, na de bekendmaking van de route, in  beslag. Zo maakte ik eerder dit jaar kennis met Helen en John Christian. Ze bestieren "Demeure d'Hôtes L'Hermitage" aan de Impasse Des Acacias in Mouxy. En echt, hun gasthuis is bijzonder. Niet alleen door de welkome ontvangst maar ook door de geschiedenis, de opoffering en de liefde waarmee dit echtpaar deze vijf eeuwen oude overnachtingsplaats in leven houdt.

De locatie moet ooit een tussenstop zijn geweest voor reizigers op het pad van Villeneuve naar Frontignan, een beproeving, een barre trip in de winter, en in de zomer een uitdaging om op de juiste plek de Mosson te doorwaden. Het oude huis, aan het einde van een laan met cipressen, tussen Saint-Jean-de-Vedas en Villeneuve-lès-Maguelone was omringd door dode aarde, geen wijnstok die tot volle bloei kwam.
"Maar ondanks de mindere kwantiteit die de gaard opbracht was de wijn uitstekend", glimlacht John, als hij me het verhaal verteld. En het goede aan dat alles is dat de kelder vol ligt met 100 jaar oude flessen, je kunt als ware de familie geschiedenis van de generaties aflezen aan de voorraad.

Het zou een te lang verhaal worden, en te ver van het onderwerp Tour af gaan, om U lezers alles te berichten wat mij op zo'n mooie bloemende verhalende wijze ter oren is gekomen. De oorlogsjaren, de verpaupering van het pand, nee, daarvoor kunt U beter eens een keer een weekje afreizen naar Demeure d'Hôtes L'Hermitage.

Eén ding is geweldig. Helen, die het pand erfde te samen met haar zussen, heeft al haar ziel en zaligheid in de restauratie gestoken. Haar man Christian, die een zoetwaren groothandel had, heeft zijn familie bedrijf verlaten en is nu een charmante gastheer. Zo veel mogelijk relicten uit de geschiedenis, de afdrukken die haar grootvader na liet zijn door Helen bewaard en zo nodig nieuw leven in geblazen.

Het echtpaar werkte een jaar aan het dak van 500 m² en deden het huis herleven in een eeuwen oude traditie. Jawel Uw reporter bevindt zich op een heerlijke plek. Zeg nou zelf wat is er mooier dan een ontbijtje met een uitzicht op de bergen en het meer van Bourget. Helaas moet ik straks mijn biezen pakken. De Tour zit er bijna op en zo als te doen gebruikelijk zal ik Parijs links laten liggen. Uw reporter gaat huiswaarts, wat betekent dat ik mij zal vervoegen bij een handjevol andere fans op de Col des Prés, gewoon omdat deze aan het zuidelijkste puntje van de etappe ligt.

Eerst echter sta ik mij zelf toe te genieten van de rust. Ik krijg straks een lift van een alleraardigst Belgisch koppel dat ook die kant op gaat. We hebben gisteren avond nog lang de verhalen van Christian aangehoord, geborreld en gesproken over het verloop van de Tour. De Belgen kwamen met een kranten artikel op de proppen en dat deed mij aan een gesprek denken dat uw verslaggever met Neil Stephens had.
Frapant, verrassend en eigenlijk ook een beetje kleinzielig als je de teksten naast elkaar legt.

Het goede optreden van de Spanjaarden in de laatste week van de Tour de France, zorgt voor vraagtekens bij Belkin-ploegleiders Merijn Zeeman en Nico Verhoeven. Volgens hen mogen de heren wel eens uitleggen hoe ze dat doen.

Het goede optreden van Mollema, ondanks zijn ziekzijn in de laatste week van de Tour de France, zorgt voor vraagtekens bij Movistar-ploegleiders. 
Volgens hen mag de heer Mollema wel eens uitleggen hoe hij dat doet.


"Ik zie een aantal renners op het einde van de Tour beter worden", zei Zeeman in BN De Stem.
"Fysiologisch kan dat niet. Misschien dat zijn sneller herstellen dan anderen."
Zeeman bekeek op Alpe d'Huez het optreden van mannen als Joaquim Rodriguez, Alejandro Valverde  en Mikel Nieve met argusogen, net als Verhoeven.

"We zien Mollema als een dooie vogel afstappen na de tijdrit", aldus Neil Stephens namens de ploegleiding van Valverde, "de dag daarna bijna de Tour verlaten en tijdens de beklimming van de Col de la Croix Fry gewoon met de beste meegaan".
"Fysiologisch kan dat niet. Misschien dat hij sneller hersteld dan anderen." 

"Rodriguez is een Spanjaard. Die hebben een methode om in de derde week van de Tour beter te worden.
Het is goed dat Contador er op Alpe d'Huez doorheen zakte, want ook hij was sterk in de tijdrit", zei Zeeman. "Hij begint opeens Froome de loef af te steken, duidelijk de beste renner in de Tour.
Dat is opvallend. Je kunt daar van alles over denken. Hoe hij dat doet, moet Rodriguez zelf maar uitleggen."

Mollema is een Nederlander. Die hebben een methode om als je ziek bent in een paar kilometer fietsen weer beter te worden. Het is goed dat Laurens ten Dam er doorheen zakte, want ook hij was al zo sterk deze ronde", aldus Neil Stephens. "Hij begon opeens Froome te volgen, duidelijk de beste renner in de Tour. Dat is opvallend. Je kunt daar van alles over denken. Hoe ze dat doen, moeten ze bij Belkin zelf maar uitleggen."

Terwijl in Nederland de Turkse gebroeders Tagi weer toesloegen en evenals in 2012 de Nationale Haringtest van het AD wonnen, kijken wij, wielerliefhebbers, uit naar de laaste beslissende etappe. Het is het sluitstuk van een turbulente Tour, net zo als het jaar vol lof én afgunst voor de haringschoonmakende mannen uit Scheveningen. Net zoals voor bijvoorbeeld Duitse journalisten al die hardfietsende helden, gedrogeerde criminelen blijven,  blijven voor een groot deel van de Nederlandse haringhandel de broertjes Tagi 'die Turken'.  Net zoals na het openbaar maken van de medische gegevens van de Sky ploeg, is na het winnen van de haringtest die afgunst alleen maar toegenomen. Dat twee ondernemers met een Turkse achtergrond het beste Nederlandse maatje leverden, haalde niet alleen alle kranten in Nederland én Turkije, maar reikte zelfs tot Japan.

Het was het begin van een krankzinnig jaar, zeggen de broers Abdullah en Umut, nu ze een jaar later opnieuw de trofee in handen hebben. 'We hebben uit het hele land felicitaties gekregen,' zegt Umut.
Uit hun eigen woonplaats Scheveningen hoorden ze opmerkelijk genoeg weinig - maar wel uit Tholen, Oegstgeest, Katwijk.'Net zoals de fans op de Cols in de Tour, staan de meeste mensen gelukkig positief tegenover ons. Het was hartverwarmend om te merken hoeveel mensen ons het succes gunnen.' De omzet verdubbelde. 'Als je plotseling week in, week uit op de zaterdagmarkt 10.000 haringen per dag verkoopt, doe je toch iets goed,' zegt Abdullah. 'Dat lukt alleen als je kwaliteit levert. Wij geloven in de ambachtelijk met de hand schoongemaakte haring.'

Er gebeurde meer. Umut werd gevraagd deel uit te maken van de Nederlandse handelsmissie die in het kader van de viering van 400 jaar zakelijke betrekkingen naar Turkije vloog. Daar werd de basis gelegd voor het openen van een keten van viswinkels. Met de komst van neef Ali Bagcan kwamen de zaken nog meer in een stroomversnelling: de export van verse vis en haring naar landen als Turkije, Rusland, Oekraïne en België nam toe. Het bedrijf groeide razendsnel uit zijn jasje: de omzet verdrievoudigde. 'Dat is inspannend, moeilijk, maar ook dankbaar,' zegt Abdullah. 'Maar als je iets wilt, moet je ook niet bang zijn als je je doel bereikt.'Maar met alle succes, zoals dat nu ook met Froome in de Tour de France het geval is, groeide ook de afgunst, stellen de broers. Het dieptepunt was dat hun leverancier onder druk werd gezet om niet meer aan te leveren.  Zou hij dat wel doen, dan zou hij klanten verliezen. En dat is ook gebeurd.

Vals spel, vindt Umut. "Net als met wielrennen moet je concurreren door beter te zijn, meer inzet te hebben en voorop te blijven. Maar je probeert niet iemand zo van de fiets te duwen, of in ons geval de vismarkt". De broers zeggen voortdurende tegenwerking te voelen, ook bij de zoektocht naar extra bedrijfsruimte.  Uiteindelijk namen ze een Vlaardingse haringhandel over en investeerden ze tonnen in het up-to-date maken van het bedrijf. Daar verwerken ruim veertig mensen nu liefst 70.000 haringen per dag. Net iets meer dan het wattage dat Froome trapt.

Waar 125 kilometer relatief gezien kort klinkt, zullen de renners dat anders ervaren straks. De organisatie heeft niet minder dan zes beklimmingen opgenomen in het routeschema. De voorbije bergetappes werden verdeeld onder de vluchters, maar vandaag zullen naar alle waarschijnlijkheid de klassementsrenners om de dagzege strijden. Dit is voor hen een laatste kans om verschillen te maken in het klassement. Ondanks dat de laatste klim een loper is, zal pocketklimmer Nairo Quintana zijn zinnen gezet hebben op deze etappe.
De kleine Colombiaan is de revelatie van deze ronde volgens velen, maar won nog geen etappe. Er zijn dus veel overeenkomsten met onze Tom Dumoulin al is er in het klassement nog wel een verschilletje. Grote kans dat hij deze laatste bergetappe aangrijpt om zijn goede prestatie te onderstrepen.

Een andere renner die vooral de laatste week erg goed is, is Joaquim Rodriguez.  De Spanjaard van Katusha begon zijn goede campagne in de klimtijdrit naar Chroges en reed op de Alpe d’Huez samen met Quintana zelfs weg bij Chris Froome. Laatstgenoemde liet in de Pyreneeën niets aan het toeval over en liet zien daar de beste klimmer te zijn. Is hij dat vandaag ook, of gaat hij enkel zijn gele trui verdedigen? De vraag is echter of Valverde niet moet knechten voor Quintana vandaag en of Contador wel beter is dan zijn eerste adjudant Roman Kreuziger. Laatstgenoemde zou dan ook mee kunnen doen om de dagzege.

Mochten de klassementsrenners net als vrijdag opnieuw naar elkaar kijken, dan zouden ook zomaar een aantal minder explosieve mannen met de eer gaan strijken. Jakob Fuglsang rijdt tot op heden een prima ronde, maar moet het bergop hebben van zijn eigen tempo. Dat geldt in iets mindere maat voor Bauke Mollema, al is het de vraag hoe hij de etappe van gisteren heeft verteerd. Is hij opgeknapt, dat zou hij eventueel een gooi kunnen doen naar de ritzege, maar veel ruimte zal hij niet krijgen.

We zullen het zien. Uw reporter moet z'n laptop, het enige apparaat dat is overgebleven van het luxueuze leven met Rachida, dichtklappen en opbergen. Verder is er niet veel om mee te sjouwen, da's dan weer het voordeel van het nadeel. Het leven van een freelance journalist bestaat nu eenmaal uit woorden tellen. Een dubbeltje per woord, U begrijpt nu wellicht dat uw verslaggever probeert een bus of treinreis bij elkaar te typen. Nee, van het Felix von Levertraan instituut geen commentaar, wel van hun, tot voor kort, laatste mobile kracht in het veld. En Nee, we zijn geen vrienden Jacques Chapelure en ondergetekende, maar na zijn laatste relaas voor Felix en Ted wil ik hem vanaf dit terras toch sterkte toewensen!
Nog een kop koffie en dan op de achterbank naast een Belgische herder. Voor nu wens ik u allen een mooie laatste bergrit en veel kijkplezier!

Até Logo!