Zaterdag 4 Juli

Bon noite beste lezers,

Ja vanavond heeft uw reporter plaatsgenomen aan een fantastische tafel!
Ik dacht dat ik in Monaco de meest extravagante manier van rijkdom wel had gezien, maar nu weet ik dat het nog beter kan. Geluk, beste mensen, het gaat allemaal om een beetje mazzel. Vanmorgen heb ik innig afscheid genomen van de lieftallige Lore, die me opwekkend heeft vergezelt tijdens het ontbijt. Mijn wandeling naar de start plaats van de proloog is me dan nog gelukt, maar door allerlei omstandigheden is de dag gewoon weer anders dan voorzien.

Ik waande me nog even in Rotterdam, en werd bij de startschavot door een complete wielerploeg al op mijn klussen thuis gewezen. Verdorie, ik kreeg al honger als ik aan al dat geboor en gezaag moest denken. Gelukkig is uw verslaggever vrij van hypotheken anders was de dag echt begonnen met een frisse vleug tegenzin. U wilt niet weten, hoe moeilijk het is om een tafeltje te bemachtigen, in een plaats waar de jetset zich vermengd met grote eters als Mart Smeets.

Een vriendelijke man met hoed, bood mij een plaatsje aan. Voor zich een fles champagne en wat frutsels die in een hoekje van zo'n groot bord gedrapeerd waren, dat het wel erg duur moest zijn. Na een lange onderhandeling in het frans, engels en handenvoetentaal plaatste de ober een schotel voor mijn neus met 27 soorten blokjes kaas, ter grote van een maiskorrel. Gelukkig waren de toastjes wel de echte van Lu.
Op de één of andere manier was dat broodje kaas niet overgekomen. Nadat mijn tafelgenoot doorhad dat hij hier toch echt met dé Karel Kettingkast z'n lunch genoot, bood hij me aan om met zijn boot, naar de dichtsbijzijnde haven van zijn huis te varen. Hij woont uitgerekend in Brignoles!

Na dat de kaas over boord z'n weg vond naar de oppervlakte van het schone blauw, en gerecyceled werd door hongerige meeuwen, kreeg uw verslagever plots weer een ingeving van tijd.
Bij een plaatselijke TV winkel heb ik mijn Canal Digitaal pasje in de receiver gestoken, en jawel, Nederland 1.
De kont op een kratje, het schrijfblok op de schoot en een winkel eigenaar die me 5 euro per uur vraagt om hier te mogen zitten. Het kan me niet schelen dat de vriendelijke booteigenaar ongeduldig wordt, verlag doen betekent nu éénmaal dat je het moet zien! We spreken af dat hij zijn vrouw en kinderen ophaald, van weet ik waar vandaan, en mij dan mee neemt naar zijn huis. Ik kon daar wel overnachten.
U ziet, het gaat alleen maar om de kwaliteiten en bekendheid van uw journalist. Het opent deuren! (en hekken, monden, ogen, harten...)

De eerste renners gaan van start, en ondergetekende ging er eens goed voor zitten. De nietjes van het kratje dringen enigszins door mijn bermuda heen, maar goed..ik heb beeld. Ja, het is tijd voor Laurens ten Dam, kijken of deze (toch één van mijn persoonlijke favorieten) er wat van maakt op het schavot.
Maar tot grote ergernis heeft één of ander maloot het voor "verstandig" gehouden om notabene Smeets op de buis te projecteren, midden in het verslag van de proloog.
Niet één keer, maar gedurende de eerste uren constant die bejaarde filosoof, als "ondersteuning" van de uitzending, waardoor er grote gaten vallen in de live reportage. Die arme Laurens gaat dan ook nog bij Smeets langs om verslag te doen van zijn inspanningen. Smeets die maar blijft herhalen dat hij het "frapant" vindt, dat Nederlanders ook voor Menchov juigen. Het betweterige filmpje (Fitna is er niks bij als het gaat om vooroordelen) heeft geen boodschap, of het moest zijn dat Menchov gewoon een wielrenner is zonder boodschap. Complete onzin, en zonde van de live reportage. Dat alles om een renner die "gewoon" zijn werk wil doen, neer te zetten als een droogkloot. Gelukkig heeft Denis wraak genomen, en zijn werk vandaag eens niet "gewoon" gedaan. U kent de uitslagen van de dag....
Natuurlijk moet Smeets iedere keer weer het verleden van Andreas Klöden herhalen, en toe spelen op wel of niet duistere zwemen die om de renner hangen.
Nou Smeets, het probleem is niet EPO, maar je EGO.

Zoals ik u al schreef, ik zit hier nu aan een geweldige tafel. Ik ben de enigste gast bij een aller aardigste familie. Ik zou u kunnen vertellen waar ik precies ben, maar omdat ik hier morgen ook nog heerlijk wil overnachten, doe ik dat niet.
Jawel, er was nog een Nederlander die heeft geprobeerd om hier binnen te geraken. Tegen hem kan ik alleen maar zeggen lekker puh Fifi!

Bon Noite,

Uw verslaggever Karel Kettingkast

Geen opmerkingen:

Een reactie posten