Eindelijk is het dan zo ver. Uw reporter is eergisteren aangekomen in Monaco.
Omdat de financiële situatie nu eenmaal geen ruimte biedt voor grote uitgaven moest ik inventief te werk gaan.
Ik bevind me momenteel in het Hermitage Hotel Monaco. Het is hier fantastisch! (Ondanks de gruwaliteit door de ontdekking van Ted en Felix op zogenaamde hoogtestage) Een mooi uitzicht op de haven, en een paar stappen van het Casino, het strand en al die dure boetieken. Met de lift kan ik zo naar het Spa centrum Les Thermes Marins de Monte-Carlo om mij lekker te laten verwennen. Het Le Vistamar Restaurant serveert geweldig eten dus het kan niet beter!
En hoe uw verslaggever dat dan toch allemaal voor elkaar heeft gekregen? Tom Boonen!
Ja echt, Tom heeft me uitgenodigd. Als "voormalige" bewoner van dit belastingparadijs, hoorde hij van mijn dilemma en heeft hier een prachtige suite voor me geboekt.
Voorwaarde was wel dat hij als eerste zou worden geïnterviewd.
U weet dat Mart Smeets eigenlijk het monopoly voor de late avond heeft, maar aan de tafel van Carlos is het veel gezelliger! De vips staan in de rij om te mogen aanschuiven. Ik moet zien of dat volgende week nog steeds zo is. Vanmiddag hebben we eerst meer eens genoten op het strand, champagne gedronken op zijn Belgisch kampioenschap, en informeel een beetje informatie uitgewisseld.
Daarna ging Tommeke natuurlijk trainen, want hij hield nog steeds de optie open....
Ik wil vanavond natuurlijk de mens Boonen leren kennen.
In de zwoele avond lucht, buiten aan de rand van het zwembad heeft meneer Piodiuex, de manager van het hotel, een prachtige tafel voor me neer gezet. Ik hoop dat bij de afwezigheid van camera's mijn gasten zich meer op hun gemak zullen voelen. Tom zou eigenlijk samen met Lore al hier op 20.00 uur al zijn, maar dat werd wat later. Vandaar dat dit verslag u laat in de nacht toekomt.
Karel:
Welkom Tom, op de valreep toch nog een deelname, hoe blij ben je?
Tom:
Ja, héél blij hè, dat ik morgen dan toch mag starten in de Tour. Gelukkig heeft het Arbitragehof voor de Sport van het Frans Olympisch Comité dat vanmorgen beslist.
Die Aso's bij de ASO vangen dus bot om mij ook dit jaar de deelname aan de Ronde van Frankrijk te ontzeggen. De uitspraak van het Arbitragehof is definitief. Dus ik kom morgen gewoon aan de start van de tijdrit. M'n advocaten hebben gisterenavond gedurende vijf uur voor het hof staan pleiten voor m'n zaak en in met succes zo blijkt. 't is natuurlijk spijtig dat Allan Davis zijn plaats in de selectie verliest, maar ik ben naturlijk héél gelukkig.
Karel:
't Zou natuurlijk ook belachelijk zijn dat je niet mocht fietsen, alleen om zo'n lijntje coke niet waar?
Tom:
Ja, ik hoor dat het allemaal is omdat ik een voorbeeldfunctie zou hebben. Ik kan me er niks bij voorstellen. Ik heb die functie van rolmodel nooit gevraagd, ik moet al zo vaak nadenken over wat ik moet zeggen, en ja, ik rij met gele sportwagens, en ik heb drugs gebruikt en zuip af en toe op een feestje en ga dan autorijden, en heb ook wel eens pubermeisjes gevogelt en een voiture in de prak gereden, maar da's verleden tijd hè. Dat was toch mijn goed recht zolang ik er niemand mee lastig valt. Uiteindelijk heeft Lore me ook vergeven hè, en da's 't belangrijkste. Karel:
Als coureurs al een voorbeeldfunctie hebben geldt dat alleen tijdens hun werkuren toch? Dus tijdens de koers of op training. Maar je ploeg Quick Step zette je wel een tijdje op non-actief omdat je coke had gesnoven. Maar als ik manager was van een wielerploeg dan zette ik mijn renners een tijd aan de kant telkens ze weer eens zonder helm de straat op gingen. Wat heb je aan een renner die in een revalidatiecentrum het A-B-C van de motoriek opnieuw moet aanleren omdat hij te ijdel was om een helm te dragen?
Tom:
Ja, honderden idioten kopen zich een fietsuitrusting van Quick Step en een fiets van het merk Specialized. Ze proberen mij te immiteren en bezoedelen zo het Vlaamsche landschap. Ik weet ze hebben van mij nog nooit een foto gezien dat ik die train mét helm. Vele van mijn imitatoren gaan ook blootshoofds op pad. Hier kan ik als de koning van de kasseikoersen misschien een rol spelen. Wielerprofs kunnen een mentaliteitswijziging bespoedigen. Maar ja, als ik altijd een helm draag zullen ze dat toch niet gelijk gaan doen hè, ze snuiven toch ook niet allemaal een lijntje!
Karel:
Heb je er nu wel zin in? Of is de voorbereiding nu toch niet optimaal?
Tom:
De voorbije weken waren als een rollercoaster.
De ene dag bereikte ik een dieptepunt, de andere dag lukt het al wat beter en werd er een lach op ons gezicht getoverd wanneer een supporter, een vriend, een medemens,... ons een hart onder de riem stak. Wat deed het deugd om de steun van mensen te voelen en te horen ! Zoals je weet ben ik niet bij de pakken blijven zitten en ben ik blijven trainen om me voor te bereiden op de komende koersen. Ook in onze living vindt er meermaals per dag een koers plaats met enkele sprinten die worden aangetrokken door drie kleine poezen van enkele weken oud.
Karel: Poezen?
Tom:
Inderdaad, ja; 3 kleine kittens. Het was de planning om twee poezen te nemen, maar als je van een nest met 3 er ééntje moet achterlaten?
Dat was te hartverscheurend voor Lore. Daarom zijn we dus nu trotse eigenaars van 3 kleine bandieten genaamd Roxy, Arno en Alfie. Ik moet toegeven : wat een ambiance in de woonkamer! Lore heeft deze poezen gehaald bij de poezenopvang van Limburg (www.poezenopvanglimburg.be).
Zij zetten zich in voor katten die gevonden worden en zorgen voor een nieuwe thuis voor deze beestjes. Bij ons bevinden ze zich alvast in een poezenparadijs.
Karel:
Je hebt nog al wat beleefd de afgelopen jaren. Je zit hier nu met Lore, maar da's niet zo gemakkelijk geweest is 't wel?
Tom:
Ja, de mindere prestaties in mijn wielercarrière werden toegeschreven aan mijn afwezigheid in mijn geboortestreek.
Ik verhuisde zoals andere sportvedetten dat ook doen naar het fiscaal gunstige Monaco. Ook mijn breuk met Lore was daar een debet aan.
Ik was een beetje roekeloos in die tijd, in mei en juni 2008 raakte ik tweemaal kort achter elkaar mijn rijbewijs kwijt omdat 'k te snel gereden had.
Daar kwam dan ook bij dat ik bovendien onder invloed van alcohol achter het stuur zat.
Maar in september 2008 heb ik besloten dat ik van Monaco terug zou gaan naar België.
En gelukkig kwam het ook weer goed tussen Lore en mij.
Karel:
Ja, dat konden we lezen in het dagboek van je moeder, op je website.
"Ons team is versterkt met een lieve bekende... Lore", scheef je moeder toen.
"Dit voelt goed aan. Ze is een schakel die de ketting goed doet draaien.
Mijn moederinstinct zegt me dat het goed is. Het is zoals het laatste stukje van een puzzel. Je legt het op zijn plaats en het plaatje is af. Ik hoop dat de pers hun privacy zal respecteren, zodat ze de ruimte en rust krijgen waar iedereen recht op heeft." Ik vond dat wel lieve woorden. Maar ik hoorde dat je ook een ezel hebt?
Tom:
Ja, dat is Kamiel. En nee, die Eurlings uit Nederland is dat ook, maar hij lijkt er niet eens op. Ik zag Kamiel voor de eerste keer op zijn eerste fandag in november 2004. Ik wou altijd al graag een ezel, dus gaf het gemeentebestuur mij hem als cadeau.
Maar spijtig genoeg bleek dat ik niet genoeg tijd had om dat dier dagelijks te verzorgen, dus is hij nou bij de tante van Lore. Zij woont bij Lore in de buurt, zij verwent en verzorgt die ezel elke dag. Omdat 't nogal eenzaam was voor Kamieleke besloot de tante van Lore op zoek te gaan naar enkele speelkameraden voor hem.
Twee grijze ezels met lange rastahaar! Ze heten Rasta en Reggea. Rasta en Reggea werden van kop tot teen verzorgd en zelfs hun rastahaar word geknipt. Het zijn alle drie dikke vrienden. Ze koersen elke dag door de wei, met drie achter elkaar.
Karel:
Als je nou alle aandacht wilt ontwijken en een beetje rust hebben, wat doe je dan?
Tom:
Dan ga ik naar mijn Oom en Tante in Le Moulin du Gué. Dan kunnen Lore en ik ontsnappen aan de druk van het dagelijkse bestaan en in een gemoedelijk ritme het leven eens van een aangenamere kant bekijken. Dat is in Bourgondië perfect mogelijk! Heerlijk eten en drinken is daar gegarandeerd in een regio die qua ‘cuisine’ klassiek èn experimenteel heet, een streek die een ‘gouden helling’ herbergt, de wieg van gerenommeerde wijnen… Tijdens een bezoek daar ontvluchten we ook de jachtigheid en de spanningen van uw doordeweekse ritme. Lekker op de mountainbike over de paden op van het Morvan-natuurpark, of tot rust komen in de vele kuuroorden die rond de zwavelbronnen opgericht zijn. Wat gaat er boven een zalig verwendagje in de Thermen?
Karel:
De laatste vraag Tom, want je moet vroeg in 't bed.
Hoe gaat de toekomst er uitzien?
Tom:
Dat weet ik niet, eerst maar eens de tour rijden. Ik hoop dat ik wat kan doen voor de Fans en voor de ploeg natuurlijk. Ik hoop dat ik het privé een beetje uit de publiciteit kan houden.
Karel:
Ik moet je bedanken voor het geweldige aanbod, ik vind de suite echt fantastisch!
Heb je er bezwaar tegen als ik met Lore nog een drankje ga nemen?
Tom:
Ja, daar heb ik zeker bezwaar tegen, want ik zal haar een tijdje niet zien, dus ga ik uitgebreid afscheid nemen nu.
Karel:
Bedankt voor het interview Tom en Lore.
Veel succes in deze tour.
Een aardige Tom, die niet alleen mijn suite heeft geregeld, maar me ook een paar geweldige dagen hier in het mondaine Monaco heeft bezorgt.
Hoe laat uw verslaggever morgen aan de kant staat, weet ik niet. Ik ga eerst nog ontbijten met een eenzame dame, die haar man voorlopig niet ziet.
Uw reporter houdt u op de hoogte!
Bom Dia, Boa Tarde, Bon Noite,
Karel Kettingkast
Geen opmerkingen:
Een reactie posten