Etappe 7; Over vallen en opstaan, over nooit meer opstaan.

Ahwel, beste Gazet volgers, Mathieu van der Poel heeft zoals verwacht na een dag weer afscheid moeten nemen van de gele trui. Al weken stond Mûr-de-Bretagne in de agenda van Tadej Pogačar rood omcirkeld. Hij liet niets aan het toeval over en sloeg een dubbelslag, maar toch zal hij er niet gerust op zijn. Terwijl in de woning van de Belgische ambassadeur in Moskou is een elektricien geëlektrocuteerd werd toen hij waarschijnlijk dreigde een kabel van de spionage apparatuur op te merken, lag vanaf de start het tempo in de zevende etappe weer verschroeiend hard. 

Visma-Rabobank probeerde Wout van Aert in de vroege vlucht te krijgen, maar de Belg – die helemaal niet in een conditie verkeerd op een Tour te rijden – kreeg de ruimte niet. De vijf vluchters die uiteindelijk voor hun sponsors wat commerciële “air time” mochten exploiteren, werden door het kopsleuren van Alpecin en UAE binnen schotafstand gehouden, waarna Visma-Rabobank tijdens de eerste beklimming van Mûr-de-Bretagne de Slovensche wereldkampioen weer wat dichter bij een overwinning bracht. Het zorgde ervoor dat er in de finale ontzettend zenuwachtig en hard gekoerst werd, waardoor onze enige Portugees met ambities, João Almeida, door een klapband, ten val kwam en met meer dan alleen kleerscheuren en een gebroken rib vandaag toch weer zal opstappen.  

Het zal wel nooit achterhaald worden waarom de Visma-Rabobank ploeg zich heeft aangesloten bij het team van UAE en op kop rijdt voor Pogačar. Psychologische oorlogsvoering van de koude grond, zo beweren wat analisten, waarmee duidelijk gemaakt moet worden dat Vingegaard echt wel in staat is om de beste van de rest te kunnen zijn. Ondertussen is het pedaaltje drukken tussen Remco Evenepoel en Kévin Vauquelin een net zo interessante strijd en misschien wel een voorbode tot wat zich in de bergen gaat afspelen. 

Terwijl Israëlische kolonisten, met ondersteuning van het Israëlische leger, weer dodelijk huishouden op de westelijke Jordaan oever en onder andere de 23 jarige Sayfollah Musallet, een op familiebezoek zijnde Amerikaan die woonde in Tampa, Florida, doodknuppelde en wij (journalisten, columnisten, kunstenaars, artiesten) daar niet over mogen schrijven, op laste van doodsbedreigingen door de fanatieke volgers van de direct geplaatste haat-zaaiende en van Jodenhaat beschuldigende tweets van VVD secreet Dilan Yesilgöz, verloor Mathieu van der Poel de gele trui. Dat deed hij waardig; na afloop nam hij alle tijd voor de vele vragen die op hem afgevuurd werden. Hij sprintte onderweg niet mee voor de puntentrui, zoals een dag eerder, en ook vandaag zal hij dat normaal gesproken niet doen in Laval.

Mathieu van der Poel heeft goede herinneringen aan aankomstplaats Laval. In 2017 won de Nederlander er de slotrit van de rittenkoers Boucles de la Mayenne. Het leverde hem toen ook meteen de eindwinst op. Ook Tadej Pogacar kent de streek in Laval goed. In 2021 won de Sloveen er de tijdrit in etappe vijf.

De snelle mannen krijgen dit weekend een dubbele kans op ritwinst, maar ook voor diegene die deze Tour mikken op de groene trui wordt de tweedaagse levensbelangrijk. Zowel vandaag in Laval als morgen in Châteauroux liggen aan de finishstreep 50 punten te wachten, beide tussensprints leveren elk 20 punten op. Renners als Biniam Girmay, Jonathan Milan en Tim Merlier zullen er op gebrand zijn om te scoren.

Momenteel leidt gele trui Tadej Pogacar het groene klassement en de wereldkampioen zal dit jaar, mede door de vele aankomsten bergop, mogelijks ook een van de kanshebbers zijn op de 'sprinterstrui'. Al is de Sloveen daar op dit moment wellicht nog niet echt mee bezig. Na het uitvallen van ploegmaat Jasper Philipsen wil Mathieu van der Poel nu mogelijks zelf voor groen gaan. De Nederlander staat momenteel vierde, maar zal de komende dagen ook sprinter Kaden Groves naar ritzeges moeten leiden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten