Ahwel beste Tourgazet volgers, het was een enerverende dag in de Tour. Heldendaden van ervaren renners met als contrast besluiteloze panikerende nieuwkomers. Het was net voorbij Hornaing, dat Primoz Roglic een plastic stoeltje confisqueerde van het publiek dat zich langs de D130 had verzameld om, als voormalig ervaren skispringer, zijn uit de kom geraakte schouder, als gevolg van een val, zittend weer bruikbaar terug te manoeuvreren. Terwijl de seconden wegtikten, was de Sloveen voor enkele ogenblikken uit het zichtveld van camera’s, teamgenoten en ploegleiders verdwenen.
Bij de finishlijn, voor de voormalige kolenmijnen in Arenberg waar 2 minuten voor de aankomst van Roglic de strijd al was beslecht, door Simon Clarke die onze landgenoot Taco van der Hoorn versloeg met een voorsprong van 2 centimeter, bleek al snel dat landgenoot en concurrent Tadej Pogacar een behoorlijke voorsprong had afgedwongen. Normaal betekent ruim 2 minuten een onoverbrugbare kloof, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, Parijs is nog ver!
De eerdere valpartij van Wout van Aert luidde de rampspoed in die zich in deze ‘Hel van het Noorden’ meester maakte van de Jumbo ploeg. Naast de verloren tijd van Roglič heeft Vingegaard ook wat seconden verloren. Na een klein ongemak (een ketting die even van de tandwielen vloog), volgde een slapstick van capriolen. De ene fiets wissel na de andere, terwijl met enige kennis van het eigen carbon ros het probleem in een poep en een zucht zou zijn opgelost. Niki Terpstra benadrukte aan de tafel van Dione nog maar eens de importantie van wat technische kennis. De avondetappe stond overigens geheel in het teken van het ophanden zijnde afscheid van Tom Dumoulin, waarbij Dione de Graaf zich als de verpersoonlijking van ongewenst psychisch intimiderend gedrag presenteerde. Na alle gebeurtenissen van de afgelopen jaren zou ze toch geleerd moeten hebben dat NEE ook daadwerkelijk NEE betekent, daarbij is het herhaaldelijk dezelfde, niet gewenste, vraag stellen een vorm van disrespect.
Het verging de Jumbo Visma ploeg vandaag, gelijk het kabinet in het Verenigd Koninkrijk, als een trojka ritje in een Drs. P. liedje. Getekend door de strijd en met modder en stof nog op zijn gelaat kwam Van Aert als een mijnwerker over de finish met in zijn kielzog de jonge Deen. De Belg in Nederlandse dienst heeft, in het belang van het team, wederom een onmogelijk gehouden prestatie geleverd waardoor de schade voor een van de twee kopmannen beperkt bleef. Van Aert houdt door die ongebreidelde inzet ook het “maillot jaune” om zijn schouders.
Helaas zijn er ook slachtoffers te betreuren na de veldslag op de kinderkopjes. Jack Haig (Bahrain Victorious) werd geëvacueerd naar het ziekenhuis van Valenciennes, en Michael Gogl (Alpecin-Deceuninck) belande met een gebroken sleutelbeen en breuk in bekken en darmbeen ook in het ziekenhuis. Natuurlijk gaat de Tour gewoon verder ook al is dat soms met gebutste, geschaafde of gekneusde lichaamsdelen en ego’s. Vooralsnog staat Wout van Aert nog steeds als nummer 1 in het klassement, op de voet gevolgd door Neilson Powless, Edvald Boasson Hagen, Tadej Pogačar, Yves Lampaert, Mads Pedersen en teamgenoot Jonas Vingegaard. Hoe de stand aan het eind van de donderdag middag, na een rit door de Belgische Ardennen, zal zijn valt niet te voorspellen, dat zullen we zien na de finish in Longwy.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten