Kijk, nou gaan we serieus de handen op elkaar krijgen! Bom Dia, beste Tourvolgers!
Ja, gisteren was weer zo'n dag, een dag met een geweldige winnaar zoals we dat graag zien. Het begon allemaal met een prachtig plekje in de berm, zo halverwege de laatste klim, zeg maar nog net binnen de hagelzone. De TV was uit de camper van Toos en Jaap gehaald, de luifel stond uit en het belastingvrij ingekochte bier in de koelkast. Achteraf was het misschien niet zo slim, maar Alejandro Valverde én Alberto Contador gooiden al op de klim vanuit de start de knuppel in het hanenhok. We weten allemaal wat de uitkomst van die inspanning was. De zieke koorts lijdende Alberto Contador moest uiteindelijk afstappen, en heeft aan Spaanse collega's bevestigd dat hij de Olympische Spelen in Rio de Janeiro over zal slaan en alles zal zetten op de Vuelta a España. Valverde moest terug naar het peloton, en die grote groep metvroege aanvallers mocht daarna een gaatje slaan.
Met mannen als Sagan, Majka, Pinot en natuurlijk Tom Dumoulin en Stef Clement mochten met voorsprong beginnen aan de slotklim naar de top van de Arcalis. Terwijl we alles op de TV volgden was het afwachten wanneer Tommeke langs zou fietsen. Drentse Jaap en Toos hadden op de achterkant van het karton, dat de eens de blikjes bier bij elkaar hield, hun boodschap aan Dumoulin geschreven; "Wij waren het, die van het toilet!" Het bleek echter dat de die boodschap in meerdere talen op meerdere kartonnetje en stuk gesneden lakens was gekalkt, het enthousiaste verhaal van de Drentenaren bleek me plots minder overtuigend dan eergisteren.
Ahwel,'t is waar, uw onraadreporter had niet al te veel vertrouwen in onze Tom gedurende de eerste week. Ik heb me openlijk afgevraagd of hij wel met de juiste instelling naar de Tour was gekomen. Niets bleek minder waar toen ik hem gisteren met een overtuigende versnelling zag demarreren. Dumoulin pakte al gauw een minuut en ging op de macht de slotklim op. Mijn beste vriend Rui Costa en de bolletjestrui dragende Rafal Majka konden niet opboksen tegen een ontketende Dumoulin. Tussen de hagelstenen zagen we de Limburger voorbij pedaleren, met overtuiging!Jawel, het was een groots moment, Tommeke met zijn armen in de lucht! In de favorietengroep hielden de toppers elkaar in het zicht,en ook Bauke deed wat uw onraadreporter had gehoopt, aanvallen. Dat pakte niet helemaal uit zoals gepland, maar proberen is altijd beter dan berusten in een notering in de laatste helft van de top tien. Froome behield zijn trui en zag enkele concurrenten afhaken, maar de verschillen blijven klein, er kan nog vanalles gebeuren.
Als vijfde Nederlandse renner heeft Dumoulin nu in alle grote rondes een ritzege geboekt. De Limburger won vorig jaar twee etappes in de Ronde van Spanje, waaronder een bergrit. Hij droeg ook dagenlang de rode leiderstrui in de Vuelta. Dit jaar schreef hij de openingstijdrit van de Giro d'Italia op zijn naam en gisteren, in Andorra, maakte hij zijn eigen trilogie compleet.
Er gingen hem een paar Nederlandse renners voor in die prestatie, Gerben Karstens, Jean-Paul van Poppel, Jeroen Blijlevens en Erik Breukink waren eerder ook succesvol in de Giro, Tour én Vuelta.
Dumoulin is de eerste Nederlander sinds Michael Boogerd die een bergetappe in de Tour wint. Boogerd zegevierde in 2002 op La Plagne, maar het zou een belediging zijn voor Tommeke om die prestaties met elkaar te vergelijken, gewoon het verschil tussen een Dr.Ferrari en een oer Hollandse variomatic met een prima ontwikkelde motor.
Uw verslaggever zal het restant van de Tour op een afstand moeten volgen. Dat heeft te maken met diverse onvolkomenheden, enige vorm van plotselinge heimwee en het besluit om het contract met de krant in Lissabon op te zeggen wegens onethische bemoeienissen en vooral de invloed van boosaardige lieden die er alles aan doen om de waarheid te verdoezelen. De consequenties zijn groot, de company creditcard is geblokkeerd, het is de redactie verboden om nog enig voorbereidend werk te doen en er staat een hoge boete op het contacteren van uw verslaggever. Dat wil echter niet zeggen dat alles kommer en kwel is, dankzij een alleraardigste dame die, ondanks dat ze zelf niet echt wist hoe ze de komende dagen moet door brengen, me vriendelijk aanbood, inruil voor een luisterend oor en wat hand en span diensten, de kosten voor logies en ontbijt voor haar rekening te nemen. Uw onraadreporter is dus op weg naar huis, dat kan even duren met een lege beurs, maar als ik meer mensen tegen kom als deze Samantha,dan komt het allemaal wel goed.
Andorra is verleden tijd, met een rugzak vol pakjes shag, de laatste aankoop die ik met de creditcard kon doen, wat onderbroeken,sokken en het onmisbare digitale platte apparaatje, ben ik terecht gekomen in Hotel Andria, zo'n 10 kilometer over de grens met Andorra in Spanje. En zoals de vakantie man altijd pretendeerde te zeggen "'t is hier fantastisch!" Gewoon een klein, nou ja, 16 kamers, familie hotel met een mooie tuin en patio, gratis WIFI en een wel heel bijzonder restaurant, zeg maar zo'n etablissement waar uw verslaggever normaliter niet komt. Je merkt dat dit hotel al open is sinds 1875 door de heerlijke nostalgische atmosfeer die hier rondwaart, midden in de Catalonische Pyreneeën. Eigenlijk is het wel goed zo. Nadat Drentse Toos en Jaap gisteren afscheid namen en in noordelijke richting wegreden, duurde het slechts een half uurtje, staande met de duim omhoog zonder bordje, want al het karton was door de hagelstenen geperforeerd alsof het mikplaten van een schietbaan waren, tot dat er een wagen met geblindeerde ramen stopte en de dame achterin dus een lift aanbood.
Het werd een gezellige avond, gisterenavond. Ondanks dat Rui Costa z'n meerdere moest bekennen in onze Tom, waren de Portugeese successen niet weinig. In het Amsterdamse won menig Portugese atlete een gouden, zilveren of bronzen medaille op Europese kampioenschappen en ondanks dat we omgeven waren door Catalanen werd er toch gejuicht bij het eindsignaal van de finale van het E.K. voetbal tussen de Portugezen en de Franschen. Het is een beetje als Duitsland-Nederland, die verhouding tussen Spanje en Portugal, maar na het schijnt is in de pyreneeën streek de liefde voor de Franschen nog minder. Vandaag is het een dag van rust, zowel voor uw verslaggever als voor de vrouw die verantwoordelijk is voor de geneugten waarvan ik op dit moment mag genieten. Het schijnt dat ze op het laatste moment heeft afgezien van een vakantie naar Lanzerote met haar man, die ze om een of andere reden voorlopig even niet wil zien. Hij zal wel wat fout gedaan hebben en naar mijn bescheiden mening is dat een beetje dom, gezien de eigenschappen van deze mooie dame. Uw onraadreporter heeft natuurlijk contact met z'n bronnen in de Tour karavaan en zal deze uitbuiten zolang het gaat. Er zullen wel wat geheimen onthuld worden tijdens deze rustdag en alles wat mij ter oren komt zult u natuurlijk lezen in de editie van morgen! Voor nu.. Ate Logo!
PS. mocht u over gevoelige informatie beschikken kunt u me op het volgende adress bereiken:
Hotel Andria, Pg. Joan Brudieu, 24 La Seu d’Urgell
Tél. +34 973 350 300 | Fax. +34 973 351 425
info@hotelandria.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten