Over echte kaas, kaaskoppen en winderige tafarelen

Bom dia Tourvolgers!

Ahwel u hebt het zeker gezien gisteren, wat een tour etappe. Uw verslaggever heeft genoten van de frisse wind die door het peloton waaide. Nee, en dan bedoel ik niet alleen dat waaierrijden, eerder nog de aanvalslust die tentoon werd gespreid. De Belkin-ploeg was gisteren toch wel een van de gangmakers tijdens de etappe naar Saint-Amand-Montrond.  Ze waren naar verluid vooraf van plan de wedstrijd naar hun hand te zetten en hadden niets aan het toeval over gelaten.

Ploegleider Merijn Zeeman sprak van een plan dat tot in de puntjes was voorbereid. "Aan de hand van onze informatie over het parcours en het weer hebben de jongens besloten om aan te vallen en dat hebben ze fantastisch gedaan", blikt hij terug op de site van Team Belkin. "In de auto hebben we ze continu van actuele informatie voorzien en ik denk dat we als team prachtig werk hebben geleverd. Weerplaza heeft ons gisteravond van uitstekende up-to-date informatie voorzien en samen met de parcourskennis en de kracht van de renners hebben we een goed resultaat neergezet," kijkt hij terug.

Terwijl Johanna ook met een waaiertje haar zweetdruppeltjes van extase probeerde weg te wuiven, keken we samen de schermutselingen van de Tour, nadat we terug waren van de markt in Carpentras.  Door de bomen het bos niet meer zien is een uitdrukking die voortaan maar verbaster in door het rood de aardbeien niet meer zien, tjonge mensen wat een overdaad aan groente en fruit. Het plein waar ook het toeristenbureau is, ruikt naar een 3 sterren keuken maar dan wel zonder een bonnen slingerende en egotrippende smaakpolitie. Kromme komkommers, heerlijke tomaten waarvan er nou net niet precies 6 in een pond passen, geen plastic verpakkingen en sla die je zelf nog van overblijfselen der aardkorst moet ontdoen.

Onder het genot van een heerlijk glas wijn en een snijplank vol met kaas, die niet van de Marche du Vendredi Matin kwam, maar daarover zo meteen meer, zagen we hoe Bram Tankink genoot van het geslaagde plan en in een plopkap van de NOS verklaarde; "We weten uit ervaring dat je initiatief moet nemen in een etappe als deze, want anders loop je achter de feiten aan. Door de verkenning van de ploegleiding wisten we precies waar de belangrijke punten op het parcours lagen. Daarnaast zijn we super gecoacht door de ploegleiders tijdens de rit, daar valt of staat een waaierkoers mee.”

De dertiende etappe heeft dus voor flink wat vuurwerk gezorgd. Toen Saxo-Tinkoff op 30 kilometer van Saint-Armand-Montrond de Belkinploeg ging naäpen  en vol op kop ging rijden, kon Niki Terpstra nog net aanhaken. Met Bauke Mollema en Laurens ten Dam telde de voorste groep nog twee Nederlanders.
"We hadden de mannen van Belkin nodig", zei Terpstra na de aankomst, "Ik had het er vanochtend al met Gert Steegmans over, want er stond gisteren al veel wind. Je loopt alleen het risico dat je je sprinter kwijtraakt of kapot rijdt, maar het kon een legendarische etappe worden. En dat is het ook geworden".

Door de noeste arbeid van zijn teamgenoten is Bauke opgeklommen naar de tweede plaats in de stand en hij pakt nog serieus wat tijd op Froome ook. LTD staat nu weer vijfde, en laten we eerlijk zijn, wat heeft die man een talent. Jammer dat hij een paar jaar lang op Geesink heeft moeten wachten, er was in de afglopen edities van de Tour veel meer mogelijk geweest voor hem.

Niets lijkt nog zeker in deze Tour. Een vlakke etappe geeft plots vuurwerk tussen de klassementsrijders, wat moet een geaccidenteerd parcours dan niet geven?  Op het programma staan vijf hellingen van vierde categorie en twee hellingen van derde categorie. Al lijkt de kans in deze omstandigheden ook groot dat het peloton na de helse rit van gisteren een snipperdag neemt. Misschien dus tijd dus voor vrijbuiters, een kolfje naar de hand van Du Moulin? Of gaan Contador en Mollema zich toch nog eens roeren, nu ze voelen dat de ploeg van Froome serieuze steken laat vallen? Hopelijk is er genoeg wijn en kaas over gebleven van gisteren om alle actie tussen Saint-Pourcain-sur-Sioule en Lyon met een volle maag en Johanna´s gezelschap te volgen.

Jawel, Rachida betaald nog steeds de rekening. Niet dat ik haar nog gesproken heb sinds Geertje Hardleers hier is aangekomen. Hem heb ik trouwens vanmorgen vroeg al zien warmdraaien in het zwembad, en volgens mij gaat hij hier voorlopig ook nog niet weg.

Over rekeningen gesproken, die van gisteren was net als de kaas, nog al gepeperd. Terwijl ik hier geniet in m´n eentje van een ontbijtbuffet met voornamelijk biologische producten uit de streek, kan ik niet anders dan met de gedachte spelen om Carpentras te gaan. Gisteren heb ik daar Claudine Vigier ontmoet in haar kaaswinkeltje. Haar ogen sprankelden toen ik mijn interesse in haar producten tentoon spreidde.

Voor mij is kaas een ultieme lekkernij, voor haar is het een religie, een levensfilosofie bijna met een overtuiging dat je als kleine kaasmaakster beter bent dan die grote E23 en genetisch rechtsom gedraaide aditieven toevoegende producenten. Bij haar is alles gewoon zo als het normaal zou moeten zijn, vroeger niets bijzonders, maar tegenwoordig hebben ze een naam voor zulks natuurlijke etenswaar, namelijk biologisch. Haar winkeltje ligt vol met fromage die met liefde en aandacht is gemaakt. Ze kreeg het met de paplepel ingegoten. Haar grootouders waren agrariërs, in een tijd dat ze nog gewoon boeren werden genoemd. Jawel, ook Uw onraadreporter liep vroeger met een emmertje naar de boer om voor zijn grootmoeder verse melk te halen. Niet dat alle melk tot aan thuis geraakte, maar dat was meer de schuld van de enthousiaste herdershond op de boerenhoeve.

Het velletje dat zich als een beschermend laagje aan de oppervlakte vormde was voor opa, een nog half warm glas vol zorgde er voor dat je met een snorretje op school kwam. Ook Claudine heeft die zelfde herinneringen, al liep zij met een metalen kan, die nu aan het plafond in haar winkeltje hangt, naar huis.
Ze is nu een echte maître fromager en werd in 2009 verkozen tot de beste kaasspecialist in Frankrijk, een bekroning op haar werk in haar zaakje dat al sinds 1982 een mecca is voor liefhebbers. Met haar enthousiasme is ze in staat zelfs een veganist aan het kaasproeven te krijgen. Als ze uitlegt dat kaas van grote producenten veel vetter is, omdat ze een halfvolle of op z'n minst van mindere kwaliteit melk gebruiken, en daardoor vet toevoegen. Haar kaasjes, uitsluitend gemaakt van verse melk is dus lekkerder maar ook gezonder. Mij heeft ze overtuigd! Misschien dat wielrenners er harder van gaan rijden, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat die kaasjes met prachtige namen als "Tome Fraîche au Miel" en  "Le Cachat du Ventoux" (een mix van Geitenkaas en marc de Provence naar haar grootvaders recept) en "La Fourme des Dentelles de Montmirail", een blauwe kaas geinjecteerd met muskaat (een recept door Mevrouw Vigier zelf ontwikkeld), niet lang op de kaasplank liggen.

De twitterberichten waren gisteren niet van de lucht, zelfs Alejandro Valverde, de grote verliezer onder de klassementsrenners was mild in zijn verlies.

Christopher Froome blijft ook na gisteren leider in de Tour de France. De Sky-kopman ziet in de stand de Nederlander Bauke Mollema wel naderen tot 2:28 en de Spanjaard Alberto Contador tot 2:45. De Brit had zich net als zijn teamgenoten laten verrassen door de Saxo's van Contador en verloor iets meer dan een minuut. Voor straks wens ik u, lezers van de Tourgazet Plagiato, een geweldige wieler middag en voor ik het vergeet;
Claudine Vigier’s kaaswinkeltje bevindt zich aan 23 Place de la Mairie in Carpentras