Bom dia Tourgazet lezers,
Jawel, ik weet u bent met zo velen want de email loopt vol na het plaatsen van de foto met daarop mijn goddelijke lichaam. Ach, dat mens Melanie is ook maar een simpel wichtje, zoals Bauke dat zou zeggen, en loopt voortdurend met zo'n smartphone rond het zwembad te huppelen. De rust was gisteren van korte duur, nog geen vijf minuten na mijn eerste plons werd ik door Jamal op de hoogte gebracht van de verplaatsing die een uurtje later zou plaatsvinden.
Och, het deerntje moest zo nodig chaufferen en Rachida vond het een goed idee om mijn persoon samen met Geertje Hardleers op de achterbank te plaatsen van de tweede Bentley. Jamal en Rachida reden voorop, dat wil zeggen, de eerste paar kilometer. Volgens chauffeuse Schultz van Haegen-Maas Geesteranus was 130 Kilometer per uur toch echt verantwoord en wenste ze niet tegen de Fransche nummerplaat van een voorligger aan te kijken. Het werd een angstaanjagende rit kan ik u zeggen. Met de frustratie van een moeder van twee kinderen en alsof ze Professor Berkhout in de achteruitkijkspiegel zag drukte ze het gaspedaal in gelijk een voetbediende Brabantia afvalemmer.
Natuurlijk probeerde Dhr. Hardleers het allemaal in het perspectief van zijn huidige functie als koppelbaas te zien, maar zelfs hij werd bleekjes om de neus bij het inhalen van een vrachtwagen vol Marokkaans gepelde Hollandse garnalen. Uw reporter probeerde natuurlijk plichtsgetrouw via de sociale media de uitspraken en persconferenties tijdens de Tour rustdag te volgen, maar sommige bochten werden zo snel genomen dat de G-krachten het beeld op de schermen deed afbuigen naar één spot.
Ik ving iets op als "Nothing better than a rest day to bury the hatchet. Water under the bridge..." begreep ik er iets van? Het plaatje toonde Thomas De Gendt met Natalia Belousova van het Katusha team.
Ach beste lezers, zo kwamen onsamenhangende stukjes schrijverij en foto's voorbij surfen, en het viel niet mee om uit die puzzelstukjes een verhaal te destilleren. Natuurlijk was er nieuws van het Froom kamp, op de persconferentie van de geletruidrager was doping weer ongegeneerd het overheersende gespreksonderwerp.
Nee, het gepeupel van het Journaille is niet geïnteresseerd in sportieve prestaties en een echte wielerliefhebber kan het geen Moer of geen Hout schelen. De romantiek van het afzien wordt vermalen tot een technocratisch en ongefundeerd wantrouwen. Wielrennen gaat over passie, lijden, intriges en liefde, liefde vooral. Niet alleen voor de sport, maar ook voor de verliezers. Je kunt je toch geen betere troost voorstellen om het koersleed wat te verzachten, dan die Andy Schleck onderging vandaag.
Jil Delvaux de Luxemburgse brunette, die al een tweetal jaar Andy's steun en toeverlaat is, daagde vandaag op in Vaucluse en stak haar vriend iets onder de riem. Het zal wel een hart zijn geweest.
Danny van Poppel start vandaag niet meer. In overleg met zijn ploeg Vacansoleil-DCM heeft de Nederlandse jongeling besloten, tegen het advies van zijn ouwe heer in, uit de wedstrijd te stappen.
Van Poppel spurtte naar drie top tien klasseringen en droeg de witte jongerentrui tijdens zijn tweeweekse stage, en dat mag toch bijzonder genoemd worden voor de jongste debutant in La Grande Boucle sinds de Tweede Wereldoorlog.
Na vele angstige uren doemde het meer van Serre-Ponçon op door de geblindeerde ramen van de Bentley. Het leek rust te geven want de voiture leek tot kalmte te komen en de sturende blondine bleek ook een standje halve kracht in onder haar naaldhakje te hebben. Geertje Hardleers en uw reporter haalden wat ouwe Tourkoeien uit de sloot en spraken over het verleden, heden en toekomst van het bestaan. Of ik daar ook nog iets van zou merken, was mijn vraag, van dat bedrijfje dat hij nu bestiert. Ik moest maar eens naar Knevel en van de Brink kijken in de avond, dan werd wel duidelijk wat zijn uitzendbureautje allemaal wel niet kon betekenen voor die uitgerangeerde politici.
Ahwel beste Tourvrienden, dat deed ik dan ook vanavond op uitzending gemist van de Evenredig Ongelijken of te wel de EO. Dhr. Hardleers had niets te veel beloofd, dat moet ik toegeven. Woutertje, totaal aan de grond na het inleveren van 50% van zijn vorige salaris, had een duurbetaalde schnabbel door de vervanger te zijn van Andries Knevel. Nou is het maar de vraag wat erger is om na te kijken natuurlijk. Dat gezever van Knevel of van zo'n principeloze Pak Van De Armen econoom.
Oh, waar ik die aflevering heb bekeken? Tja, da's ook een verhaal.
Ik bevind me in de Queyras kamer, vernoemd naar de vallei waar wandelaars herboren worden als ze onder langs de voet van de Mont Viso lopen, die beroemd is zijn flora en mediterrane sfeer, in Hôtel La Pastorale.
En ja, het is in vergelijking met de kamers die Hardleers, Rachida, Jamal en Schultz van Haegen zijn toebedeeld, maar behelpen.
We zijn niet de enige hier in Hôtel La Pastorale dat is gevestigd in een 16e-eeuwse boerderij bij La Bâtie-Neuve, in de buurt van het Massif des Écrins en het meer van Serre-Ponçon. Vandaag heb ik ene Franck Lecole ontmoet, een naar eigen zeggen succesvol cineast. Ik heb zijn verhalen natuurlijk niet zomaar voor waar aangenomen maar het schijnt dat enige Franse ambtenaren hun afkeer hebben geuit voor een recente toeristische video die hij heeft gemaakt.
De Franschen die meestal de rest van de wereld beschuldigen te conservatief te zijn, als het gaat om vrouwen die pronken met hun lichaam, vonden Franck Lecole's zomer promotie-video is te obsceen. De video was bedoeld om de regio Charente-Maritime in West-Frankrijk te promoten, maar is uit de gratie geraakt bij de lokale overheden die de video als 'smakeloos' omschreven. Op een gegeven moment in het filmpje is er een vrouw in een gouden bikini die voorover buigt en met haar borsten schut voor de camera. De video, getiteld 'De hymne van de Charente-Maritime Summer Edition,' heeft uiteraard meer aandacht gekregen door de reacties van een paar lokale ambtenaren, en is nu een hit op de sociale netwerken.
Dominique Bussereau, het plaatsvervangend hoofd van de regio Charente-Maritime verklaarde: "We hadden gehoopt op jeugdigen op het strand, of beelden van de oceaan of andere plaatjes van de regio".
Hij zei ook dat hij hield van de muziek en de algemene sfeer van de video, maar niet van de beelden. Franck schijnt nogal uitgehaald te hebben naar die ambtenaren. "Er is geen string in zicht," zei hij tegen uw onraadreporter, "Ik werk veel met rappers dus als ik dat voor ogen zou hebben gehad, was ik wel met sexyer modellen op de proppen gekomen, dit zijn allemaal typische meisjes op het strand."
En echt, ik moet toegeven, tja.... waar is dat strand?
Hymne de la Charente-Maritime Summer Edit Teaser por MflMusique
Sylviane en Jean Marc de uitbaters van dit Hotel zijn aardige mensen. Alleen al omdat ze niet echt weten hoe om te gaan met diva's als Rachida, hebben ze mijn sympathie. Ondanks dat mij het kleinste kamertjes is toebedeeld voel ik me hier prima. Het hotel biedt gratis WiFi en ik kan gebruikmaken van een rustige tuin met een mooi verwarmd zwembad, een luxe die zo in de bergen niet overbodig is.Toegegeven, de speeltuin met een pingpongtafel en de biljartkamer hebben minder mijn interesse dan de gezellige bar. La Pastorale markeert de ingang van het dorp Braz, in een mooie landelijke omgeving, en voor mij niet onbelangrijk, niet te ver weg van Gap. Of en hoe ik straks de Tour volg hangt helemaal af van de nukken en grollen van Rachida, maar op de één of andere manier zal me dat wel lukken.
De etappe vandaag van Vaison-la-Romaine naar Gap is relatief kort, maar lijkt mij geknipt voor aanvallers.
De rit lijkt te vlak voor klassementsrenners, maar te bergachtig voor een massasprint. In de eerste vijftig kilometer zijn met de Côte de la Montagne de Bluye en de Col de Macuègne cols van de derde en tweede categorie opgenomen. Hierna volgt een lange aanloop richting de slotklim, en na 123 kilometer is er bij Veynes een tussensprint.Na een eerste passage in Gap volgt er de beklimming van de laatste hindernis van de dag, de top van de Col de Manse, waarna er een 11,5 kilometer lange afdaling volgt richting Gap. De laatste keer dat de Tour hier aankwam was in 2011. Toen ging de zege naar Thor Hushovd, weet u nog?
Eerst maar eens een stevig ontbijt, en dan de stoute schoenen aantrekken om Rachida te vragen om vervoer.
Zolang ze me maar niet opscheept met Miss Honderddertig!
Bon, Ik wens uw allen een mooie koersdag, en daarbij moet u de beurs naar vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten